يك داستان‌نويس شيرازي معتقد است: تمام نويسندگان ما دغدغه‌ي تاريخ باستانمان را دارند. امين فقيري با ابراز تاسف از وقايع پيش آمده در جيرفت و انجام حفاريهاي غيرقانوني، به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: تاريخ ما به همين چيزها زنده است و ما مي‌توانيم به وسيله اين سندها خيلي مسائل را ثابت كنيم، اما وقتي سندي نداشته باشيم، نمي‌توانيم پيشينه و هويت خود را به اثبات برسانيم. در صورتي كه اگر اين اشياي قديمي و عتيقه در موزه‌ها باشد، به مردم ما هويت مي‌دهد. وي درباره اينكه اين فضاها و رويدادها تا چه حد مي‌تواند دستمايه‌ي كار نويسندگان در خلق آثار ادبي قرار گيرد، متذكرشد: براي نوشتن داستان، نويسنده بايد در فضا باشد و از دور، دستي بر آتش داشتن، دردي را دوا نمي‌كند؛ البته اين مسائل براي همه‌ي نويسندگان ما مهم است، منتها بعضي‌ها ممكن است به‌طور مستقيم كاري انجام دهند كه البته تعدادشان كم است. فقيري با تاكيد بر اينكه بعد از «صادق هدايت» داستان نويسي را نديده است كه تحقيقات گسترده‌اي براي نوشتن از فضاهاي باستاني و تاريخي داشته باشد، يادآور شد: صادق هدايت به تاريخ باستان اهميت زيادي مي‌داد و بزرگي ايران را دوست مي‌داشت ، به همين خاطر هم مي‌بينيم كه راجع به قصر ابونصر و مكان‌هاي تاريخي زيادي نوشته است. نگارنده رمان «رقصندگان» در ادامه‌ افزود: هدايت براي نوشتن اين گونه داستانهايش شخصا رفته و تحقيق كرده است و حتا نام‌ها‌يي كه براي بعضي از داستان‌هايش به كار گرفته، نشان‌دهنده همين علاقه و كنكاش است. ناصر تقوايي ـ داستان‌نويس و فيلمساز ـ نيز چندي پيش در نشستي در تهران، با اشاره به موضوع ميراث فرهنگي، آن را حوزه‌ي بسيار وسيعي خوانده بود كه تنها در دل تپه‌هاي قديمي خلاصه نمي‌شود. كارگردان فيلم مستند «باد جن» و نويسنده داستان بلند «چاي تلخ» در ادامه با انتقاد شديد از بي‌توجهي به ميراث فرهنگي در ايران گفته بود: ايتاليا سالانه 120 ميليارد دلار از طريق ديدار گردشگران از ميراث فرهنگي اين كشور، درآمد كسب مي‌كند؛ اما درآمد حاصل از گردشگري در ايران، در حد صفر است؛ به خاطر اين كه آثار كهن و باستاني ما نه به درستي نگهداري و نه به خوبي معرفي شده‌اند. به گزارش خبرنگار ايسنا، وي با اشاره به حفاري‌هاي غيرمجاز بسيار در ايران گفته بود: در انگليس براي اين كه جلوي هرج و مرج در حفاري‌هاي غيرمجاز را بگيرند، شركت‌هايي با استخدام افراد متخصص، نسبت به حفر و يافتن آثار عتيقه اقدام مي‌كنند و اين آثار توسط دولت به قيمت روز خريداري مي‌شود. تقوايي توضيح داده بود: اين امر باعث شده كه قاچاق عتيقه در انگليس وجود نداشته باشد. ما نيز براي حفظ ميراث فرهنگي خود مجبوريم تا كار مردم را به خود مردم واگذار كنيم و اين به معناي نبود نظارت دولت نيست. تقوايي با انتقاد از نگرش نظامي به حفظ آثار ميراث فرهنگي گفته بود: تجربه‌ي جامعه‌ي ما نشان داده است كه حل مسائل با نگرش نظامي هيچگاه جواب نمي‌دهد. وي همچنين با اشاره به دلبستگي مردم ايران به تاريخ خود تصريح كرده بود: آثار باستاني يك كشور حتما نبايد درون آن كشور باشد و ما بايد در زمينه‌ي ميراث فرهنگي با ديگر كشورها مبادله داشته باشيم. كارگردان فيلم «كاغذ بي‌خط» گفته بود: مصري‌ها، زماني چون توانايي نگهداري موميايي‌هاي خود را نداشتند، آن را براي حفاظت، مدتي به انگليس و فرانسه دادند و توانستند از آن طريق آن‌ها را نگهداري كنند. ولي ما در ايران نه خود مي‌توانيم از آثار خود نگهداري كنيم و نه آن را به ديگران براي نگهداري مي‌سپاريم. به همين خاطر، يك موميايي سالم در ايران وجود ندارد. تقوايي هشدار داده بود: با آسيب رسيدن به ميراث فرهنگي، درحقيقت تاريخ ملت ما نابود و ناقص مي‌شود. درحاليكه آينده‌ي يك ملت را گذشته‌ي آن مي‌سازد. انتهاي پيام