• سه‌شنبه / ۱۸ دی ۱۴۰۳ / ۰۲:۴۶
  • دسته‌بندی: علم
  • کد خبر: 1403101712807
  • خبرنگار : 71654

تلسکوپ «جیمز وب» با کشف ۴۴ ستاره، تاریخ‌ساز شد

تلسکوپ «جیمز وب» با کشف ۴۴ ستاره، تاریخ‌ساز شد

ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب بیش از ۴۰ ستاره منفرد را در یک کهکشان در فاصله ۶.۵ میلیارد سال نوری از کهکشان راه شیری کشف کردند. این بزرگترین تعداد ستاره‌های واحدی است که تا به حال در جهان دور شناسایی شده است.

به گزارش ایسنا، ثبت این تصویر منحصربه‌فرد که از اپتیک‌های با وضوح بالای جیمز وب بهره می‌برد، تنها به این دلیل امکان‌پذیر شد که نور ۴۴ ستاره در یک کهکشان دور توسط خوشه‌ای عظیم از کهکشان‌ها به نام آبل ۳۷۰ که در جلوی آنها قرار داشتند، بزرگ‌نمایی شد.

همگرایی گرانشی

تلسکوپ «جیمز وب» با کشف ۴۴ ستاره، تاریخ‌ساز شد


این روش که «همگرایی گرانشی» نامیده می‌شود و به دلیل پیش‌بینی دانشمند مشهور آلبرت اینشتین به عنوان «حلقه اینشتین» نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که میدان گرانشی یک جرم فضایی در پیش زمینه، فضای اطراف خود را منحرف کند. نور از یک جسم در پشت آن به شکل حلقه‌ها یا کمان‌های دایره‌ای خم می‌شود و هم وجود جرمی را در پس زمینه آشکار می‌کند و هم مهم‌تر از آن، اجرام پس زمینه‌ را با صدها یا حتی هزاران بار بزرگنمایی می‌کند. در این مورد، یک کمان قابل مشاهده بود که به آن «قوس اژدها» (Dragon Arc) می‌گویند.

در مقاله‌ای که در روز دوشنبه، ۱۷ دی ماه در مجله Nature Astronomy منتشر شد، دانشمندان مرکز اخترفیزیک، هاروارد و اسمیتسونیان در کمبریج، ماساچوست، این شاهکار را توصیف کردند.

کشفی پیشگامانه

فنگوو سان (Fengwu Sun)، محقق فوق دکترا و یکی از نویسندگان همکار این مقاله، می‌گوید: این کشف پیشگامانه برای اولین بار نشان می‌دهد که مطالعه تعداد زیادی از ستاره‌های منفرد در یک کهکشان دور امکان‌پذیر است. در حالی که در مطالعات قبلی با تلسکوپ فضایی هابل حدود هفت ستاره پیدا شده بود، ما اکنون توانایی شناسایی ستارگانی را داریم که کشف آنها پیش از این خارج از توانایی ما بود.

تلسکوپ «جیمز وب» با کشف ۴۴ ستاره، تاریخ‌ساز شد


اخترشناسان انتظار ندارند ستارگان منفرد را در کهکشان‌ها در نیمه راه جهانِ قابل مشاهده ببینند. با این حال، این دستاوردها صرفا یک رکوردشکنی نیستند. دانشمندان امیدوارند که به آنها کمک کند تا در مورد ماده تاریک بیشتر بیاموزند.

ماده تاریک همان چیزی است که اخترشناسان آن را ذرات غیرقابل کشف فرضی و نامرئی می‌نامند. تصور می‌شود که آنها حدود ۸۵ درصد از ماده در کل جهان را تشکیل می‌دهند. اگرچه آنها با گرانش تعامل دارند، اما نور یا انرژی را جذب می‌کنند، بازتاب می‌کنند و از خود ساطع نمی‌کنند. سان می‌گوید: مشاهده ستارگان منفرد همچنین به ما کمک می‌کند تا ماده تاریک در صفحه همگرایی این کهکشان‌ها و ستارگان را بهتر درک کنیم؛ کاری که ما نمی‌توانستیم تنها با تعداد انگشت‌شماری از ستاره‌های مشاهده شده در مطالعات قبلی، انجام دهیم.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
دیروز ۰۸:۲۷

در ورای نام‌ها و کلماتی که به معنی نرسیده اند هیچ قواعد وپیوند را نمی‌توان در وجود کاربرد بتصویر کشد مانند ماده یا انرژی تاریک یا متغیر های گرانش و... .اگر ذره ذره بیش برویم بهتر است وسیع وسیع حرف بزنیم ودور خودمان در جا بزنیم و بچرخیم چرا از ظهور وب

avatar
دیروز ۱۰:۵۸

قربونت برم خدا. این همه اختر شناس و ستاره شناس دور هم جمع شده اند و کلی به خودشون مغرورند که ستارگانی که در فاصله ۶.۵ میلیارد سال نوری تو درستشون کردی از هیچ و عدم ساختی فقط نظاره کنند و پشت بازو بگیرند. تو قدرت بی همتا آفریننده منی و شکی در تو نیست