به گزارش ایسنا، در دعای روز ششم ماه مبارک رمضان آمده است: 

بسم الله الرحمن الرحیم

«اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِیتِکَ ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِکَ وزَحْزحْنی فیهِ من موجِباتِ سَخَطِکَ بِمَنّکَ وأیادیکَ یا مُنْتهی رَغْبةَ الرّاغبینَ. »

«خدایا در این روز مرا به نفس سرکشم، وامگذار تا پی طغیان و نارضایتی تو روم و مرا با تازیانه خشم و غضبت ادب مکن، مرا از موجبات ناخرسندیت، بر کنار بدار، به حق مهربانی و نعمت نوازیت، ای نهایت آرزوی مشتاقان.»

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد علی رضاپور -استاد حوزه و سخنران برجسته- در گفت‌وگو با ایسنا در مورد تفسیر دعای روز ششم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز ششم یک حال و هوای متفاوتی وجود دارد و ما سه درخواست از خداوند را داریم. ابتدا به درگاه خداوند اعتراف‌ می‌کنیم که خدایا اتفاقات تلخی که در زندگی ما رخ می‌دهد به واسطه اعمال و رفتارهای خود ما است و شما محبت کنید و من را از دست خودم نجات دهید. 

وی ادامه داد: در واقع در این دعا از خداوند می‌خواهیم که خدایا به واسطه گناهانی‌ که انجام داده‌ام آبروی من را نبرید، من خودم این گناهان را انجام دادم و باید تاوان آنها را بدهم اما شما یک‌ کاری کنید اثر این گناهان باعث بی‌آبرویی من نشود.

این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: در فراز اول این دعا متوجه می‌شویم ذات گناه و معصیت به شکلی است که خسران و بی‌آبرویی به همراه دارد و انسان را خار و خفیف می‌کند. مقام انسان در پیشگاه خداوند با گناه کردن کوچک می‌شود. انسان با گناه کردن مقامش را در پیشگاه خداوند و مخلوقش پایین می‌آورد. به گفته امیرالمومنین(ع) مردم اگر از گناهان ما با خبر بودند جنازه ما را هم تدفین‌ نمی‌کردند و در مراسم تشیع‌مان حضور پیدا نمی‌کردند.

حجت‌الاسلام رضاپور خاطرنشان کرد: خداوند متعال به تمام بندگانش اعتماد کرده و درست است که از نگاه رحمت و رافت خود با بندگانش برخورد می‌کند اما به ما اعتماد کرده و رزق و روزی ما را می‌دهد اما وقتی ما گناه می‌کنیم در حق خداوند نامردی و نارفیقی کردیم.

وی افزود: در فراز دوم این دعا اعتراف می‌کنیم‌ که به واسطه گناهانی که انجام دادیم خشم خداوند را برای خود خریدیم اما از خداوند می‌خواهیم که اثر گناه ما که نتیجه اعمال خود ما است را شلاق نکند و بر خود ما نزند و می‌خواهیم که ما را همچون فرزندی که در حال تنبیه شدن به آغوش مادر پناه می‌برد تا کمتر تنبیه شود در آغوش خود بگیرد. انسان صالح هم از خداوند می‌خواهد که او را به تازیانه گناهانش تنبیه نکند.

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: در بخش دیگری از این دعا از خداوند می‌خواهیم که خدایا ما را یاری کن تا از محیطی که در آن گناه می‌شود خارج شویم تا موجبات ناراحتی‌ شما را فراهم نکنیم. اگر امکانی را برای خودمان فراهم کردیم که به راحتی کناه کنیم یا محیط کاری انتخاب کردیم که موجبات گناه ما را فراهم‌ می‌کند باید از خداوند بخواهیم‌ ما را از این‌ حلقه نافرمانی خارج کند و در درون‌ و بیرون خودمان یک دایره‌ای از پاکی را ایجاد کند که بتوانیم در آرامش‌ زندگی‌ کنیم.

حجت‌الاسلام رضاپور گفت: در پایان این دعا هم از خداوند می‌خواهیم از دریچه بخشش و مهربانی اش با ما برخورد کند و او را با الفاظی می‌خوانیم که تنها شایسته اوست.

انتهای پیام