به گزارش ایسنا، شئ‌ایی که با عنوان «یک سکایی سوار بر اسب» شناخته می‌شود و در حقیقت آویزی از طلا تصویرگر یک فرد «سکا» یی سوار بر اسب است، در منطقه دریای سیاه واقع در ترکیه امروزی کشف شده و در حوالی ۴۰۰ تا ۳۵۰ پیش از میلاد ساخته شده است.

«لایوساینس» نوشت، سکاها گروهی متفاوت اما از نظر فرهنگی با مردم کوچ‌نشین مرتبط بودند که در حدود ۸۰۰ تا ۳۰۰ قبل از میلاد در جنوب سیبری، آسیای مرکزی و شمال دریای سیاه امروزی زندگی می‌کردند.

با این حال، در تاریخ مطالب زیادی درباره این جنگجویان ترسناک نوشته نشده است و آنچه ما می‌دانیم از دیدگاه‌های بیرونی نشأت گرفته است. به عنوان مثال، در قرن پنجم قبل از میلاد، مورخ و جغرافیدان یونانی «هرودوت» نوشت: «هیچ‌یک از کسانی که به آن‌ها حمله کند نمی‌تواند بگریزد و اگر نخواهند پیدا شوند، هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را بگیرد.»

بسیاری از تاریخ سکاها را می‌توان از طریق آثار باستانی که از خود به جا گذاشتند، جمع کرد. آنها نه تنها طلاسازان پرکاری بودند، بلکه به دلیل پرورش اسب اهلی نیز شهرت داشتند. به گفته «انجمن گوهرشناسی بریتانیا» در واقع، این اسب‌های باشکوه اغلب در کارگاه‌های طلا این گروه از مردم به تصویر کشیده می‌شدند و  از جمله این آثار به آویز یک جنگجوی سوار بر اسب می‌توان اشاره کرد.

در این آویز، مردی ریش‌دار با سلاحی در دست که برای ضربه زدن به دشمن خود آماده است به جنگ می‌رود. برخلاف دیگر گروه‌های فرهنگی، سکاها به استفاده از سلاح‌های تزئین شده، ‌ مانند خنجر، چاقو و سر پیکان  که اغلب با طلا منبت‌کاری شده بودند، شهرت داشتند. بر اساس گزارش مجله «ArcheoSciences» بسیاری از این موارد در گورها کشف شده‌اند.

بسیاری از تاریخ‌نویسان سکاها را از اقوام آریایی‌ و بسیاری از شاخه‌های هندواروپایی قلمداد می‌کنند.

انتهای پیام