آیا می‌دانستید ضایعات مواد غذایی به آلودگی آب، انتشار گازهای گلخانه‌ای و تجمع دفن زباله کمک می‌کند؟ ضایعات مواد غذایی، موضوعی جهانی است که به‌طور کلی بر محیط‌زیست، اقتصاد و جامعه تأثیر منفی می‌گذارد.

ضایعات مواد غذایی یکی از مسائل مهم تغییرات آب‌وهوایی است و از دست‌ دادن مواد غذایی و ضایعات آن باعث آزاد شدن گازی ۸۰ برابر قوی‌تر از دی اکسید کربن، متان می‌شود. در مناطق وابسته به کشاورزی محلی، ضایعات مواد غذایی ممکن است هنگام تولید غذا ظاهر شوند. در مناطق مرفه با زنجیره تامین غذای جهانی، مسئله بیشتر به ضایعات مصرف‌کننده و استفاده ناکارآمد از مواد غذایی مربوط می‌شود.

فساد مواد غذایی یکی از دلایل اصلی هدر رفتن مواد غذایی است. در نتیجه، شرکت‌ها فناوری‌هایی را برای حفظ و افزایش عمر مفید محصولات توسعه داده‌اند. تکنیک‌های مدرن، مانند روش‌های پیشرفته خشک‌ کردن مواد غذایی، به‌عنوان راه‌حل‌های موثر برای پیشگیری از ایجاد ضایعات مواد غذایی در حال ظهور هستند. شرکت‌ها نیز در حال توسعه فناوری‌هایی برای تبدیل ضایعات غذا به طعم‌ها و مکمل‌های مغذی بدون استفاده از حرارت زیاد هستند.

بیشتر بحث‌ها در مورد تغییرات آب‌وهوا و کاهش انتشار کربن همواره بر تولید مواد غذایی تأثیر می‌گذارد اما همین امر در مورد گفتمان پیرامون حفاظت از تنوع زیستی با پایان‌ دادن به جنگل‌زدایی و تبدیل زیستگاه نیز صادق است.

وزارت کشاورزی ایالات‌متحده گزارش کرد که ۳۰ تا ۴۰ درصد از کل مواد غذایی ما هدر می‌رود و این رقم ضایعات مواد غذایی را به مشکلی مشخص تبدیل می‌کند. اگر به جای هدر دادن بفهمیم که چگونه بخوریم، باید یک سوم کمتر از میزان کنونی در این روند رشد داشته باشیم و ناگهان، ردپای زیست‌محیطی که در انتشار کربن، مصرف آب یا تبدیل زمین سنجش می‌شود، می‌تواند به یک سوم کاهش یابد و ما تقریباً از هر یک از چالش‌های بزرگ زیست‌محیطی جهان، سهم بزرگی را برداشته‌ایم.

برای بخش بزرگی از جهان که به کشاورزی محلی متکی است، ضایعات مواد غذایی برچسب جدیدی برای گرسنگی است. حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد محصولات در بسیاری از نقاط جهان که به برداشت محلی برای غذا متکی هستند هدر می‌رود. چالش‌هایی که منجر به چنین درصد بالایی از تلفات می‌شوند شامل آفات، آب‌وهوای سخت با بالغ شدن محصولات و سازماندهی مردم برای چیدن محصولات در زمان آماده شدن است.

یکی دیگر از عوامل اصلی از بین رفتن مواد غذایی، ذخیره‌سازی است. سازماندهی و مدیریت بهتر کشاورزی، ذخیره‌سازی و توزیع غذا می‌تواند از دست دادن غذا را کاهش دهد و گرسنگی را بهبود بخشد. این راه‌حل برای چندین دهه شناخته شده است اما اجرای آن چندان ساده نیست.

چالش بزرگتر ذخیره‌سازی مواد غذایی پس از برداشت است و هزاران سال مورد توجه قرار گرفته است. یکی از اولین راه‌حل‌ها خشک‌ کردن غذا بوده است و یکی از جدیدترها در این زمینه، سردخانه است که به‌طور گسترده در مناطق مرفه جهان استفاده می‌شود و اغلب روش بهتری برای حفظ مواد غذایی و طعم، نسبت به مواد غذایی خشک‌کن صنعتی مدرن است که در آن حرارت دادن غذاها می‌تواند ارزش غذایی را از بین ببرد. بر اساس نحوه تولید گرما، این رویکرد می‌تواند مزایای آب‌وهوایی جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی را جبران کند.

مشکل ضایعات مواد غذایی در بخش‌های مرفه‌تر جهان که به زنجیره تامین غذای جهانی برای تحویل مواد اولیه از سراسر جهان به صدها هزار فروشگاه مواد غذایی و رستوران‌ها هر روز وابسته هستند، بسیار متفاوت است. غذا به اندازه کافی وجود دارد اما همه آن را نمی‌خورند.

همه غذاهایی که هدر می‌دهیم قابل اجتناب نیستند. علی‌رغم تلاش‌های‌ ما، از استخوان‌ها، ساقه‌ها، پوست‌ها، هسته‌ها و سایر تکه‌هایی که قابل هضم نیستند چیز زیادی نمی‌توان ساخت و بر اساس میزان خلاقیت ما در آشپزی، این قطعات بین ۴ تا ۱۱ درصد از کل مواد غذایی تولید شده را تشکیل می‌دهند. اکنون، چالش ساده‌تر تبدیل آن‌ها به محصولات غذایی جدید و خوشمزه است که به حل ضایعات غذایی کمک خواهد کرد.

در حالی که ضایعات مواد غذایی ممکن است برای اکثر مردم مهم نباشد، اما این چیزی است که در سطح جهانی در تلاش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد هدف قرار گرفته است.

منابع

weforum.org

usesilo.com

cbc.ca

انتهای پیام