حجت‌الاسلام والمسلمین منصوریان دامغانی -استاد حوزه- در گفت‌وگو با ایسنا در تفسیر آیه ۳۹ و  ۴۰ سوره مبارکه قصص «واسْتَکْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَیْنَا لَا یُرْجَعُونَ * فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِینَ» اظهار کرد: خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید «(سرانجام) فرعون و لشکریانش به ناحق در زمین استکبار کردند، و پنداشتند به سوی ما باز نمی‏گردند. ما نیز او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، اکنون بنگر پایان کار ظالمان چه شد؟».

وی با بیان اینکه چند نکته‌ در این آیه وجود دارد، ادامه داد: نکته اول اینکه فرعون و سپاهیانش با هم غرق شدند، همچنین فرعون مستکبر شد و سپاهیانش هم مستکبر شدند، بنابراین مستکبر اطرافیان خودش را هم مستکبر می‌کند. مغناطیس تکبر آنقدر بالا است که قرآن فرعون را به همراه سپاهیانش نام می‌برد بنابراین مستکبران در عمل فردی و اجتماعی و در عذاب الهی مشترکند.

این استاد حوزه با اشاره به نکته دوم افزود: تکبر سبب می‌شود که انسان به جایی برسد که گمان کند دیگر قیامت و محاسبه‌ای در کار نیست. فرعون و سپاهیانش که به غیر از حق عمل می‌کردند به جایی رسیدند که فکر می‌کردند به سمت خداوند نمی‌روند و مورد محاسبه قرار نمی‌گیرند، یعنی متکبر به جایی می‌رسد که قیامت، حساب و کتاب را فراموش می‌کند.

حجت‌الاسلام والمسلمین منصوریان دامغانی یادآور شد: نکته سومی که در این آیه وجود دارد این است که فرعون و سپاهیانش طبق این آیات به اراده خداوند غرق شدند، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید «ما نیز او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم».

وی خاطرنشان کرد: در دو زمان توبه پذیرفتنی نیست یکی به هنگام مرگ و دیگری عذاب، لذا توبه فرعون و اطرافیانش پذیرفتنی نبود زیرا او و لشکریانش هر دو را همزمان تجریه کردند چرا چون متکبر بودند. به همین خاطر است که گاهی می‌شنویم که می گویند فرعون به هنگام غرق شدن حضرت موسی(ع) را صدا زد چنانکه شاید اگر خدا را صدا می‌کرد از غرق شدن نجات پیدا می‌کرد. البته چون فرعون متکبر بود به هیچ وجه بخشیده نمی‌شد.

انتهای پیام