حجت‌الاسلام والمسلمین منصوریان دامغانی -استاد حوزه- در گفت‌وگو با ایسنا در تفسیر آیه‌های ۵۴ الی ۵۶ سوره مبارکه مدثر «کلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ  * فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ * وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَی وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ» اظهار کرد: خداوند در این آیات می‌فرماید «چنین نیست که آنها می‏‌گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است. هر کس بخواهد از آن پند می‏‌گیرد. و هیچکس پند نمی‏‌گیرد مگر اینکه خدا بخواهد، او اهل تقوا و آمرزش است».

وی با بیان اینکه این آیات چند نکته‌ دارد، اظهار کرد: نکته اول این است که در آیه شریفه، قرآن کریم به عنوان کتابی برای تذکر، یادآوری و پند مطرح شده است. انسان دائماً نیازمند تذکر و یادآوری است؛ خداوند به پیامبر می‌فرماید «ای رسول خدا دائما تذکر بده»، انسان باید متذکر شود و برایش یادآوری اتفاق بیافتد. 

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: لذا رجوع به قرآن کریم رجوع به تذکرات الهی است. این ماه یعنی رمضان هم‌ ماه نزول قرآن است پس باید بیشتر به این کتاب آسمانی رجوع کنیم.

حجت‌الاسلام منصوریان دامغانی ابراز کرد: نکته دومی که در آیات استنباط می‌شود این است که کسی که اراده کند از قرآن کریم پند می‌گیرد یعنی برای پند و تذکر گرفتن از قرآن، اراده افراد مهم است و باید انسان بخواهد بر سر سفره تذکر و پند الهی قرآن بنشیند. خداوند در این آیات اشاره دارد که تذکر را شامل حال هرکسی نمی‌کند، افرادی تذکر می‌گیرند که اراده کنند تا این تذکر را دریافت کنند.

این استاد حوزه ابراز کزد: نکته سومی موردنظر در این آیات این است که کسانی که اراده می‌کنند تا از قرآن متذکر شوند چه افرادی هستند، کسانی اراده می‌کنند و آمادگی تذکر و پند گرفتن از قرآن را دارند که اهل تقوا و مغفرت باشند. اهل تقوا هم کسانی هستند که به واجبات عمل و محرمات را ترک می‌کنند و اهل مغفرت هستند و به درگاه الهی خود را کوچیک دانسته و بابت عمل و کردار خود به درگاه حق طلب عفو می‌کنند.

انتهای پیام