به گزارش ایسنا، یکی از سنت‌های ایران باستان به بزرگداشت سالخوردگان و بزرگان هر خانواده اختصاص داشت که در بیست‌وپنجمین روز از ماه شهریور اجرا می‌شد.

حدود سه هزار سال پیش، ایرانیان این روز را که «اَشیش وانْگ» نام داشت و روز رحمت خدا، اخلاق، معنویت و روانِ پاک بود، برای ادای احترام به سالخوردگان جشن می‌گرفتند.

در کتاب فرهنگ اساطیر نوشته جعفر یاحقی درباره این آیین آمده است: «ایرانیان، نخستین مردمانی بودند که ارج نهادن به سالخوردگان را وظیفه خود دانسته و ۲۵ شهریور هر سال، برای بزرگداشت سالمندان جشن می‌گرفتند که پیشینه این فرهنگِ نیک، به سه هزار سال (پیش) می‌رسد، هر چند این تاریخ به عید نوروز سپرده شد.»

نام این آیین برگرفته از نام روزی است که آن را جشن می‌گرفتند؛ در دوران باستان هر یک از روزهای سال نامی داشت و بیست‌وپنجمین روز هر ماه را «اَشیش وانْگ» می‌گفتند.

برخی منابع اشاره کرده‌اند که این سنت پس از انقراض ساسانیان، چون در ایام نوروز هم رفتن برای دست‌بوسیِ پیران قوم رسم شده بود،  به تدریج کمرنگ و به فراموشی سپرده شد.

این درحالی است که احترام به بزرگان و سالمندان همچنان نقش مهمی در فرهنگ مردم ایران دارد.

براین اساس به پیشنهاد سازمان بهزیستی کشور و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، نهم مهرماه به عنوان روز سالمندان در تقویم رسمی کشور ثبت شده است.

انتهای پیام