به گزارش ایسنا، هوشیار محبوب که پیش‌تر، پنج اثر ادبیات داستانی، یک اثر نقد و نیز کتاب ترجمه‌ای از شاعران ناشناخته جهان را منتشر کرده، درباره ترجمه کتاب «دائو: نور سیاه درون» که در نشر حکمت کلمه منتشر شده، گفت: «این نسخه فارسی بر مبنای ترجمه انگلیسی استفن میشل در سال ۱۹۸۸ انجام شده است و در کنار آن از ترجمه‌های دیگری از جمله نسخه جیمز لگه (۱۸۹۱)، کارِ لین یوتانگ (۱۹۴۸) و نسخه سال ۱۹۶۳ کارِ دی.سی. لاو استفاده شده است».
در بخشی از موخره این کتاب می‌خوانیم: «دائو ده جینگ را اثری برآمده از قرن ششم پیش از میلاد و از آثار کلاسیک چینی می‌دانند، هر چند کسی تاریخ دقیق تحریرِ کتاب را نمی‌داند و بعضی حتی آن را منسوب به قرن چهارم پیش از میلاد می‌دانند. دو بُعد بنیادینِ این کتاب فلسفه و مذهب است. هر چند بهتر است به جای مذهب کلمه‌ای بهتر انتخاب کرد. چیزی شبیه به نوعی نحله، عرفان یا گونه‌ای اخلاق. دائو دِ چینگ معرف اخلاقِ ویژه‌ای برای زندگی است که البته بعدها تاثیر بسزایی بر افکار و عقاید مختلف گذاشت؛ از جمله بر بودیسم، آیین کنفوسیوس، فلسفه چینی و مذهبِ این مردم. دامنه این تاثیرگذاری در سنتِ چینی، شامل هنرمندان، شاعران و خوشنویسان این سرزمین هم شد، هر چند بعدها در میان مردمانِ دیگر سرزمین‌ها هم اشاعه یافت. یکی از متاخرترینِ این مصادیق، تاثیرگذاری بر جنبش بیت و نسل بیتِ آمریکا، و همین‌طور جنبش کوله‌پشتی در دهه شصت این کشور است.»
قطعه‌ای از این کتاب:
ما از چرخ‌ها حرف می‌زنیم
اما این مرکزِ خالی ِ میان ِ چرخ‌هاست که کالسکه را به حرکت وامی‌دارد.
کوزه را با خاک‌رس شکل می‌دهیم؛
اما این درون ِ تهی ِ میان کوزه است که آنچه را می‌خواهیم در خود نگه می‌دارد.
خانه‌هامان را با چوب می‌سازیم
اما حقیقت این است که فضای درون ِ خالی ِ خانه، مأمن ماست.
در کارِ هستی هستیم
اما این نیستی‌ست که به کار می‌آید.
انتهای پیام
نظرات