دکتر فاطمه شریفی، فارغ‌التحصیل دانشگاه وسترن آنتاریوی کانادا در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: دروس در تعدادی از دانشگاه‌های کانادا بر اساس مسائل جدید و در قالب کارگروهی و با استفاده از وسایل کمک‌آموزشی تدریس می‌شود. استادان دانشگاه‌هایی که من با آنها در تماس هستم، خیلی به‌روز هستند و وقت زیادی را در اختیار دانشجویان قرار می‌دهند و دانشجو هم در ازای زمانی که می‌گیرد، دقیقا می‌داند که قرار است چه کار کند.
شریفی ادامه داد: معمولا برخی از استادان ایرانی بین خودشان تبادل علمی ندارند و دانش روز را با یکدیگر به اشتراک نمی‌گذارند.
این استاد دانشگاه شیراز با بیان اینکه در دانشگاه‌های کشورهای پیشرفته نظیر دانشگاه‌های کانادا دروس کارشناسی با توجه به تصمیم دانشجویان برای آینده حرفه‌ای و تحصیلی‌شان مشخص می‌شود، گفت: در ایران در مقطع کارشناسی در درس‌هایی مانند ریاضی عمومی که به صورت گروهی برگزار می‌شوند، همه چیز مانند مباحث و زمان امتحانات پایان ترم و میان ترم توسط مدیرگروه همان درس برنامه‌ریزی می‌شود و هماهنگی بین استادان درخصوص مباحث تدریس‌شده دشوار است، اما در دانشگاه‌های کانادا روال تعریف و ارائه دروس برای اساتید ساده‌تر است.
شریفی یکی از دلایل کاربردی نبودن ریاضی در ایران را استفاده نکردن از مسائل واقعی در مدل‌سازی‌های ریاضی عنوان کرد و گفت: یکی از درس‌هایی که مدل‌سازی ریاضی دارد، «معادلات دیفرانسیل» است. این درس به صورت کاملا کلیشه‌ای تدریس می‌شود. استادان قدیمی جزوه را بر اساس کتاب‌های قدیمی درس می‌دهند و به جای اینکه به دانشجو بیاموزند مسائل واقعی را به مدل‌های ریاضی تبدیل کند، صرفا به دانشجو روش‌های حل معادله را یاد می‌دهند؛ کاری که الان نرم‌افزارها هم می‌توانند انجام دهند.
وی در ادامه با بیان اینکه سرفصل‌های دروس ریاضی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد اصلا متناسب با نیازهای روز نیستند، به سطح پایین کیفیت دروسی که برای پایان‌نامه دانشجویان کارشناسی ارشد ارائه می‌شوند، اشاره کرد.
به گفته شریفی اگر دانشجویی در مقطع کارشناسی ارشد بخواهد بین دو گرایش مختلف ریاضی فعالیت کند، خیلی کم پیش می‌آید دو استاد پیدا کند که در خصوص گرایش‌های تخصصی‌شان تبادل علمی داشته باشند.
این استاد دانشگاه درباره وضعیت اشتغال فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد ریاضی در ایران گفت: از آنجایی که دانش‌آموختگان ریاضی خیلی کم کار با نرم‌افزارهای تخصصی را بلدند، تقریبا مدل‌سازی ریاضی بلد نیستند و صرفا چند واحد ریاضی پاس کرده‌اند و به جز تدریس نمی‌توانند وارد مشاغل دیگر شوند، از طرفی این مشکل هم وجود دارد که این‌ها آموزش تدریس ریاضی ندیده‌اند.. البته برخی هم وارد کار حسابداری می‌شوند، ولی چون در کار با نرم‌افزارها حرفه‌ای نیستند، ممکن است آن‌طور که باید موفق نشوند.
وی با بیان اینکه در کشورهای پیشرفته بسیاری از فارغ‌التحصیلان ریاضی وارد مشاغل مرتبط با علوم داده (Data science) می‌شوند یا در کارخانه‌ها و پست‌های (Positions) آماری کار می‌کنند، رشته ریاضی در کشورهای پیشرفته را جزو رشته‌هایی برشمرد که فارغ‌التحصیلانش به خاطر ْآموزش متناسب به آسانی وارد بازار کار می‌شوند.
شریفی درباره اجرای "طرح کهاد" در دانشگاه شیراز گفت: طرح کهاد طرح مفیدی است؛ از طرفی در برخی موارد به دانشجو کمک می‌کند که معدل خود را بالا ببرد؛ به همین دلیل تعدادی از دانشجویان ممکن است از دروس تخصصی ریاضی غافل شوند.
به گفته شریفی در مدت دو سال حضورش در دانشگاه شیراز، چند کارگاه به همت محققان پست دکتری و با همکاری بنیاد ملی نخبگان برگزار شده است.
این استاد ریاضی وجود محققان فوق‌دکتری و ورود دانشجویان قوی و علاقه‌مند به ریاضیات به این رشته را برای دانشگاه و بهبود وضعیت ریاضیات موثر دانست و گفت: در دانشکده ریاضی دانشگاه شیراز تعدادی دانشجوی کوشا و علاقه‌مند به ریاضیات وجود دارد، اما اگر دانشجویان ضعیفی که به این رشته علاقمند نباشند وارد این رشته شوند، این گروه از دانش‌آموختگان در آینده تبدیل به استادان ضعیف می‌شوند و دانشجویان ضعیف‌تری را تربیت می‌کنند و بعد هم با تضعیف علوم پایه رشته‌های فنی مهندسی هم دچار مشکل می‌شوند.
وی در پایان با انتقاد از سیستم امتیازدهی استادان بر اساس تعداد مقاله‌هایی که می‌نویسند، گفت: استادان برای اینکه پایه بگیرند، باید امتیازاتی کسب کنند و برای این موضوع باید مقاله بنویسند و هنگامی که سرگرم نوشتن مقاله هستند، نمی‌توانند برای دانشجویان وقت کافی بگذارند. اگر سیستم مقاله‌نویسی هدفمند می‌شد، استادان وقت بیشتری در اختیار دانشجویانشان می‌گذاشتند.
انتهای پیام