در جوامع مختلف، اقشاری وجود دارند که به واسطه تفاوتشان از سایر افراد به دلایل فرهنگی، نژادی،جنسیتی،جسمانی و غیره کمتر دیده شده و گاه به فراموشی سپرده می‌شوند که اصطلاحا به ایشان گروه‌های نامرئی گفته می‌شود. امروز سوم دسامبر که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی معلولین اعلام شده است مارا بر آن می دارد که به این بهانه به وضعیت این قشر و زیست شان در جامعه بازنگری داشته باشیم.
در راستای این موضوع با فرزانه عظیمی از معلولین نابینا گفت و گو کردیم تا بیش از پیش مارا نسبت به شرایط نابینایان جامعه و مصائبی که ابن قشر با آن دست به گریبان هستند،آگاه کند.
عظیمی در رابطه با عمده مشکلات جامعه معلولین در رابطه با تردد بیان کرد: یکی از اصلی ترین مشکلات عدم مناسب سازی خیابان‌ها، پیاده روها، مراکز ورزشی و تفریحی برای معلولین اعم از نابینایان و معلولین جسمی حرکتیست. یعنی برای مثال باید مکانی برای تردد آسان ویلچر معلولین جسمی حرکتی و یا عبور نابینایان وجود داشته باشد که متاسفانه چنین امکاناتی خصوصا در شهرهای کوچک و کم امکانات تر وجود ندارد. شهرهایی هم که از این امکانات برای قشر معلولین برخوردارند، اغلب دچار نقص اند و استاندارد نیستند. برای مثال راه ها یا منقطع اند و یا در انتها یک مانعی مثل درخت و میله و جوی وجود دارد.
وی در رابطه با تجهیزات توان بخشی معلولین تصریح کرد: تجهیزات توانبخشی از سوی بهزیستی به ندرت، کم و سلیقه ای به معلولین داده می‌شود. برای مثال شخص خودم برای دریافت عصای سفید باید ۴ سال منتظر بمانم!
این شهروند نابینا همچنین افزود: در رابطه با سایر تجهیزات هم همین گونه است. خیلی از مددکارها و یا مسئولین بهزیستی حتی در رابطه با برخی از تجهیزات توانبخشی چیزی نشنیده اند و اصلا نمی دانند چیست و به چه کار می‌آید در حالی که ممکن است کاربردی اساسی داشته باشند.
عظیمی در رابطه با وضعیت معیشت معلولان گفت: ماده ۲۷ قانون حمایت از جامعه معلولین به بحث معیشت پرداخته است. بدین صورت که دولت باید هرسال هزینه معیشت معلولین شدید و خیلی شدید در ردیف بودجه سالانه به میزان حداقل دستمزد سالیانه مشخص کند و آن را بپردازد که متاسفانه در اجرا دارد خاک می خورد.
وی افزود: تنها حمایتی که از جامعه معلولین می شود مستمری ناچیزیست که اگر یارانه را هم به آن اضافه کنیم به ۲۰۰ هزارتومان هم نمی رسد ایم درحالیست که هزینه دارو و درمان معلولین بسیار بالاست و عموما هم تحت پوشش بیمه نیست. واقعا اگر حمایت خانواده‌های خود معلولین نباشد پیش بردن زندگی ممکن نیست.
عظیمی در رابطه با وضعیت اشتغال معلولین اظهار کرد: در رابطه با اشتغال هم به قانون استخدام ۳ درصدی معلولین هم توجه نمیشود و بسیاری از محل ها سلیقه ای با این مسئله برخورد می‌کنند.
وی با اشاره به وضعیت دشواری که ناتوانی معیشتی شراط کرونایی را برای این قشر سخت تر کرده است افزود: معلولین به علت ناتوانی مالی قادر به تهیه تجهیزات ولوازم بهداشتی خود هم نیستند و به همین سبب خانه نشین شده اند و همین خانه نشینی سبب مشکلات روحی و روانی هم شده است و این افراد را در شرایط سخت تری نسبت به گذشته قرار داده است.
فرزانه عظیمی  در آخر متذکر شد: متاسفانه تمام قوانین موجود در جهت توانمندسازی و رفاه معلولین روی کاغذ نوشته شده و از سمت مسئولین هیچ توجهی به آنها نمی شود. صدای معلولین صدایی است که هیچ وقت شنیده نشده است.

انتهایی پیام