در پی اطلاعیه اتحادیه ناشران و کتاب‌فروشان استان تهران مبنی بر مجوز نداشتن کتاب «۱۰ دقیقه و ۳۸ ثانیه در این دنیای عجیب»، علی سلامی، مترجم این کتاب،  به ایسنا گفت: اتفاقی که افتاد این بود که بعد از ترجمه کتاب، ناشر به من گفت مجوز کتاب آمده و کتاب را منتشر کرد. بعد از مدتی هم زنگ زد و گفت مجوز کتاب را لغو کرده‌اند و کتاب مجوز ندارد. البته کتاب آن زمان توزیع شده بود و چهار نوبت چاپش هم به فروش رفت. گویا حساسیت‌هایی در وزارت ارشاد درباره کتاب به وجود آمده بود و ناشر من امیدوار بود با مذاکره با ارشاد مشکل را حل کند اما ظاهرا به نتیجه‌ای نرسید.

او درباره مشکل به‌وجودآمده برای این کتاب توضیح داد: چیزهایی که ‌می‌گویم بر اساس شنیده‌هایم است. ظاهرا دو ناشر دیگر می‌خواستند کتاب را منتشر کنند و گزارشی  را علیه ناشر اولیه که ناشر کتاب من بود تهیه می‌کنند. کتاب من در عرض یک ماه ترجمه و چاپش انجام شد. دو ناشر دیگر گویا مجوز کتاب را زیر سوال  می‌برند و حساسیت‌هایی ایجاد می‌کنند. در واقع آن‌ها هم می‌خواستند کتاب را دربیاورند و ترجمه آن‌ها در کتابخانه ملی ثبت شده بود اما فکر نمی‌کردند ناشر دیگری بتواند زودتر کتاب را ترجمه کند و مجوزش را بگیرد.

این مترجم در ادامه بیان کرد: این کتاب اخلاقی، آموزنده و اجتماعی است و مشکل ممیزی ندارد. من سعی کرده بودم موارد ممیزی را دربیاروم. مشکل دو ناشر دیگر بودند که نسبت به کتاب‌های شافاک احساس مالکیت می‌کردند. اگر بخواهم به صورت عامیانه بگویم در حق این کتاب نامردی کردند.

سلامی سپس گفت: برخی از ناشران فکر می‌کنند اگر یک کتاب از یک نویسنده را  منتشر کرده‌اند، ناشر دیگری حق ندارد کتابی از او دربیاورد و آن را یک جورهایی حق انحصاری خود می‌دانند.  به من گفته شده چرا سراغ این‌کتاب‌ها (پرفروش‌ها) رفته‌ای، من سراغ کتاب‌های پرفروش می‌روم و ترجمه اولیه خیلی از کتاب‌های پرفروش برای من بوده است، پس دفعه اولم نبود. انگار یک‌جور مافیا وجود دارد که ناشران دیگر حق ندارند سراغ کتاب‌های پرفروش بروند. من قبلا هم کتاب «مرید معمار» شافاک را با همین ناشر چاپ کرده بودم. برخورد ناشران در رابطه با پرفروش‌ها یک رقابت ناسالم را نشان می‌دهد. پیش از این هم یکی از ناشران در شبکه‌های اجتماعی به من ناسزا می‌گفت.

او افزود: این فضای ناسالم درباره کتاب‌های پرفروش وجود دارد و فضاسازی می‌کنند. قطعا نیت وزارت ارشاد  خیر است ولی این کارها را می‌کنند  و مسئولان ارشاد حساس می‌شوند. طبیعی است اگر گزارشی نوشته ‌شود مسئولان هوشیار می‌شوند و انگار به آن‌ها هشدار داده شده است.

انتهای پیام