به گزارش ایسنا به نقل از  واحد ارتباطات و رسانه مرکز هنرهای تجسمی، هادی مظفری ـ مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد ـ در ابتدا با اشاره به اینکه ما تا امروز ۴۰ درصد در پروژه پیشرفت داشتیم، گفت: پروژه بهسازی موزه هنرهای معاصر تهران در اردیبهشت ماه سال ۹۷ آغاز شد. در ابتدا مدیران وقت مرکز هنرهای تجسمی و موزه هنرهای معاصر پیش‌بینی کرده بودند که این پروژه ظرف چهار ـ پنج ماه به پایان می‌رسد. ولی در زمانبندی دو نکته محاسبه نشده بود. نخست اینکه برنامه زمانبندی حدسی بوده و مدیریت پروژه و جبهه‌های کاری در آن لحاظ نشده بود و دوم پیش بینی مالی پروژه بود که در این مدت دچار نوسانات شد.

او ادامه داد: از تیرماه که بنده به عنوان مدیر مرکز هنرهای تجسمی منصوب شدم و وارد پروژه شدم در قدم اول ساختار شکست پروژه و مدیریت کنترل پروژه روی بهسازی و بازسازی موزه هنرهای معاصر برقرار کردیم که نخست، ببینیم جبهه‌های کاری ما در چند حوزه هستند و زمان کافی و اعتبار لازم را برای این کار چه میزان است. این ساختار به ما نشان داد که ما حداقل به یک سال زمان نیاز داریم. چون پروژه از اردیبهشت ۹۷ آغاز شده بود طبیعتاً در اردیبهشت ۹۸ پروژه به پایان خواهد رسید و نه شهریور ۹۷. این نکته‌ای بود که باید اصلاح می‌شد.   

مدیر کل مرکز هنرهای تجسمی افزود: ما در این پروژه ۱۲ جبهه اصلی داریم که در هر کدام از این ها تقریبا ۱۰ جبهه فرعی نیز هست. حدوداً ۱۳۰ جبهه فرعی برای بهسازی و مرمت در موزه تعریف کردیم. ۱ ـ بام ۲ ـ گالری ها ۳ ـ نما ۴ـ محوطه حیاط میانی ۵ ـ محوطه باغ مجسمه ۶ ـ گنجینه ۷ ـ موتورخانه و تأسیسات مرکزی ۸ ـ تأسیسات و سیستم هوارسان ها و سرمایش و گرمایش موزه ۹ ـ آتش نشانی ۱۰ ـ سرویس های بهداشتی ۱۱ ـ نورپردازی شامل نور روشنایی عمومی و تخصصی ۱۲ ـ سیستم های امنیتی، حفاظتی موزه. هر کدام از این‌ها به جبهه‌های فرعی تفکیک شده است.

مظفری با بیان اینکه نخست باید به ضرورت مرمت موزه توجه داشت، گفت: چهل سال از عمر این ساختمان می گذرد، بنابراین آب بندی، عایق بندی بام و فضاهای اطراف دچار آسیب شده بود. نفوذ باران و رطوبت به بخش های مختلف از قبیل دیواره های فضای گالری ها و اداری و احتمال آسیب به آثار و ساختمان موزه جزو ضرورت هایی بود که ابتدا باید وضعیت بام مرمت می‌شد. این سالها فقط روی پشت بام را ایزوگام کرده بودند و در برخی قسمت‌ها در یک متر مربع ۴۵ سانتی متر بار به بنای موزه اضافه شده بود و این عدد بسیار زیاد بود و نگرانی جدی را در بر داشت.

مدیر کل مرکز هنرهای تجسمی اظهار داشت: از لحاظ سرمایش و گرمایش ما سه نگرانی جدی در موزه داریم. هم برای آثار هنری، هم بازدید کنندگان و هم اتلاف انرژی. پنجره های یک جداره در بنای موزه کار شده بود که موجب اتلاف انرژی می شد در تابستان‌ها فضای موزه گرم و در زمستان‌ها سرد بود. اگر اثری در کنار شیشه‌ای نصب شده بود با شکستن شیشه امکان آسیب دیدن اثر هنری وجود داشت اما امروز در طرح مرمت موزه هنرهای معاصر از شیشه های دو جداره استفاده خواهد شد که به فرض شکستن لایه بیرونی، لایه دوم از اثر هنری و بازدیدکنندگان محافظت خواهد کرد و در مقابل اتلاف انرژی نیز مقاومت بیشتری خواهد داشت.

وی ادامه داد: از سه وجه، موزه عایق حرارتی شده است. نخست بام، در حال حاضر بام به شکل  منحصر به فردی عایق حرارتی شده است. دوم شیشه‌ها و پنجره‌ها با استفاده از شیشه‌های دو جداره لمینیت شده و گاز ما بین آنها هم از لحاظ حرارتی و هم از لحاظ صوتی کاملا عایق است. ضمن اینکه با لمینیت کردن شیشه‌ها احتمال شکستن و آسیب رسانی به آثار را تقریبا به صفر رساندیم. کانال ناکش اطراف ساختمان سومین وضعیت عایق حرارتی ست. که هم عایق حرارتی و هم عایق رطوبتی با جزئیات خاص در اطراف ساختمان موزه اجرا شد.

مظفری با بیان اینکه آسیب‌هایی در طول زمان به بنای موزه وارد شده بود، اعلام کرد: نخست، خوردگی‌های بتن در نمای ساختمان موزه هنرهای معاصر تهران به خوبی مشهود بود. دوم گچ کاری دیوارهای گالری آسیب دیده بود که البته در سال های گذشته رنگ آمیزی و گچ کاری‌ها ترمیم شده بود اما لازم بود یک بار به صورت اصولی و معمارانه مرمت شود. مورد سوم مرمت و شست و شوی سنگ‌های بنا بود که بعد از چهل سال بسیار آلودگی شده بود و باید آنها را می شستیم. اما مهمتر از این بخش، موضوع بهسازی و نوسازی زیرساخت‌ها تاسیساتی است. اول اینکه تاسیسات موزه باید بهسازی، نوسازی و تعمیر شود. کانال‌ها طی دوره‌های مختلف از مدار خارج شده بود و باز کردن یک کانال به معنی شکافتن سقف بود تا  آسیب‌هایش بر طرف شود و کانال ها دوباره نصب شوند. تمامی لوله‌های تاسیساتی بر اساس استاندارد روز باید عایق می‌شد و تعویض این عایق بعد از چهل سال ضرورت اجتناب ناپذیری بود. رفع برخی زواید که طی سالیان به شکل غیر اصولی به ساختمان اضافه شده بود مانند اضافه شدن غیر اصولی پروژکتور به فضای ساختمان و گالری‌ها. ترمیم و حفظ ارزش های کالبدی بنا از قبیل ورق‌های مس بنا، ناودان های بتی که از بخش‌های حساس و زمان بر و در عین حال پر هزینه این پروژه است.

مدیر کل مرکز هنرهای تجسمی با اشاره به اهمیت گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران ادامه داد: بهسازی و مرمت گنجینه یکی از دغدغه‌های جدی ما است. فضای نگهداری آثار تهویه مناسب نداشت و تقریبا هوای داخل گنجینه با هوای گالری برابر بود. تلاش ما بر این بود که تا حد امکان بتوانیم فضای گنجینه را افزایش دهیم. پیش‌بینی اولیه برای ساخت این گنجینه، نگهداری ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ اثر بود اما در حال حاضر بیش از ۳۲۰۰ اثر در این گنجینه نگهداری می‌شود. ما برای اینکه کیفیت و استاندارد نگهداری را بالا ببریم تا حد امکان باید ظرفیت گنجینه را افزایش دهیم. بعد از آن سیستم تاسیساتی گنجینه است که برای حفظ آثار هم از لحاظ حرارتی  و هم از حیث برودتی و رطوبتی باید مرمت و تعویض شود. مساله دیگری که دغدغه ما در مورد گنجینه موزه هنرهای معاصر است تجهیز گنجینه به سیستم‌های هوشمند است. شاید توجه اکثر افراد به ساختمان و بنای موزه باشد اما آنچه ذهن من را به شدت مشغول کرده، سیستم BMS  و آتش نشانی است.

او افزود : لازم است به نگرانی اهالی فرهنگ و هنر در مورد نگهداری آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر پاسخ دهم  در دو تا از گالری‌ها به صورت موقت سیستم ریلی و شبکه ساخته و نصب شده و زمانی که لازم باشد گنجینه را مرمت کنیم آثار با دقت و نظارت کامل به گنجینه موقت که با  درهای ضد سرقت و دوربین های مدار بسته امنیت شان تامین شده، منتقل خواهند شد.

مظفری درباره به روز رسانی و تجهیز سیستم‌های امنیتی و حفاظتی و دوربین های مداربسته موزه هنرهای معاصر تهران گفت :  به همان اندازه که برای ما اطفاء حریق اهمیت دارد، امنیت موزه بسیار حائز اهمیت است. دوربین‌های موزه قدیمی شده  و دیگر کیفیت لازم را ندارند و باید به روزرسانی شوند.

وی با اشاره به اینکه تا کنون ۱۴۰ روز کاری از این پروژه گذشته و ما ۴۰ درصد پیشرفت کاری داشتیم. ادامه داد : ۴/۷۸ درصد در بام موزه پیشرفت داشتیم ۳/۳۶ در صد در نما ۴/۳۸ در صد در محوطه ۴/۲۹ در صد در گالری‌ها و ۶ درصد در سرویس‌های بهداشتی و تجهیز تاسیسات مرکزی و موتورخانه را هنوز آغاز نکردیم.

او افزود : حالا مسئله این است که پروژه بازسازی و مرمت موزه هنرهای معاصر تهران با چه کیفیتی در حال پیشرفت است. روزهای آغازین پروژه با راندمان ۱۰ تا ۱۲ درصد شروع شد اما در خرداد ۴۲ درصد و در تیر ۶۵ درصد در مرداد ۵۶ درصد و در شهریور به ۷۱ درصد رسیدیم و در مهر که هنوز به پایان نرسیده به راندمان ۵۳  درصد دست یافتیم.

وی در مورد دلایل تاخیر به وجود آمده در پیشبرد پروژه اینگونه توضیح داد: نخست شرایطی که در اقتصاد و بازار کشور به وجود آمد برای همه غیر قابل پیش‌بینی بود و پیمانکار و مشاور تمامی هزینه‌ها را بر اساس  قیمت قدیم پیش بینی کرده بودند که در این نوسانات بازار در هر هفته مواد اولیه با تورم جدی رو به رو می‌شد و لازم بود قیمت‌ها به روز شود. دوم اینکه تدوین برنامه و بخش‌های مرمتی جدید با توجه به اهمیت موزه و حفظ آثار از موضوعات جدی ما بود. به پیشنهاد دکتر حسینی معاون محترم وزیر، شورایی موظف به نظارت عملیات اجرایی موزه شدند که این شورا متشکل استادان  دانشگاه رشته معماری و دو نفر خبره موزه داری هم در مدیریت موزه و بناهای تاریخی و نگهداری آثار هنری و نماینده انجمن‌های هنری و جامعه هنرمندان هستند که بسیاری از موضوعات با تصمیم‌گیری و نظر این شورا پیش می رود.

او در پایان در پاسخ به این پرسش که پیش‌بینی شما برای اتمام پروژه چه زمانی است، گفت: پیش بینی و تلاش ما بر این است که این پروژه را تا اردیبهشت ۹۸ به پایان برسانیم. ما در هفته‌های آینده نشستی را برنامه‌ریزی خواهیم کرد تا اهالی رسانه و هنرمندان از روند بازسازی موزه مطلع گردند و در جریان پیشرفت کار قرار بگیرند.

انتهای پیام