به گزارش ایسنا، حافظه کاری اشاره به نظامی دارد که هم درگیر پردازش شناختی است و هم درگیر ذخیره موقت اطلاعاتی است که در جریان اجرای طیف وسیعی از تکالیف شناختی پردازش می‌شوند. حافظه کاری امکان ذخیره‌سازی فرآیندهای واسطه‌ای شناخت و تغییر و دگرگونی‌های آن‌ها را فراهم می‌آورد. این حافظه همچنین، در فرایند ذخیره غیرفعالانه اطلاعات نقش داشته و دارای توانایی شناختی برای دست‌کاری اطلاعات ذخیره شده است.

زمان واکنش، به اعتقاد متخصصان، عمل مهمی در بسیاری از ورزش‌هاست و کاهش آن موجب کسب موفقیت در اجرا می‌شود. درواقع هر عاملی که موجب کوتاه‌تر شدن زمان واکنش ‌شود، اجرای بهتری را در مهارت‌هایی که سرعت عمل در آن‌ها تعیین‌کننده است، به ارمغان می‌آورد. تفاوت‌های درون‌فردی در زمان واکنش، اغلب نتیجه تغییر ماهیت محرک و پاسخ یا اثر تعامل محرک و پاسخ هستند. شدت محرک یا سیگنال، زمان واکنش را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ما به سیگنال‌های شدیدتر واکنش سریع‌تری نشان می‌دهیم. عامل دوم در این خصوص، آشنا بودن محرک است. بدون شک ما به محرک‌های آشنا در مقایسه با محرک‌های ناآشنا سریع‌تر واکنش نشان می‌دهیم. این موضوع بهترین توجیه برای انجام تمرینات است.

با توجه به اهمیت این موضوع در امور مختلف به ویژه در فعالیت‌های ورزشی قهرمانی، پژوهشگرانی از دانشگاه آزاد شوشتر و دانشگاه شهید چمران اهواز، تحقیقی را انجام داده‌اند که در آن تأثیر تحریک مغناطیسی فراجمجه‌ای مغز بر حافظه کاری و زمان واکنش در ورزشکاران بررسی شده است.

این تحقیق نیمه‌تجربی، با مشارکت دانش‌آموزان ورزشکار دختر شهرستان شادگان در استان خوزستان انجام شده است.

نتایج این تحقیق نشان داد در افرادی که تحت تحریک واقعی قرار گرفته بودند نسبت به آن‌هایی که تحریک ساختگی را تجربه کردند، عملکرد حافظه کاری به‌طور معناداری بهبود یافت.

به گفته محققان مجری این پژوهش، تحریک مغزی موسوم به TDCS به‌عنوان یک تکنیک درمانی عصبی موجب می‌شود که یک جریان مستقیم و ضعیف به مناطق قشری مختلف با توجه به هدف درمان یا پژوهش وارد شود و از این طریق فعالیت مربوط به حرکت موردنظر را ازنظر عصبی تسهیل یا بازداری ‌کند.

بر اساس نتایج پژوهش مورداشاره، به‌دنبال اعمال تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای و تعدیل برانگیختگی قشری مغز، پتانسیل‌های حرکتی در ناحیه تحت الکترود آند، تسهیل شده و شکل‌پذیری قشری در ارتباط با بهبود اجرای حرکتی صورت می‌گیرد.

به گفته گل‌اندام زمانی، محقق کارشناسی ارشد رفتار حرکتی دانشگاه آزاد شوشتر و همکارش در این پژوهش: «دیگر نتایج این تحقیق نشان داد که عملکرد زمان واکنش، در گروه تحریک واقعی نسبت به گروه تحریک ساختگی به‌طور معناداری بهبود یافته است. بر این اساس، اصل بنیادی درمان توسط TDCS این است که به‌نوعی تغییراتی در تحریک‌پذیری قشر مغز ایجاد می‌کند».

این محققان می‌افزایند: «نتایج بررسی‌های ما نشان داد که تحریک مغناطیسی مغز سبب بهبود حافظه کاری پیش‌رونده، پس‌رونده، کنترل ذهنی، حافظه منطقی، بازنگری و یادگیری تداعی‌ها می‌شوند. همچنین این تحریک، سبب کاهش زمان واکنش ساده و انتخابی می‌شود. بر همین اساس در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت که تحریک مستقیم مغز می‌تواند موجب بهبود حافظه کاری و نیز کاهش زمان واکنش در دختران ورزشکار شود».

این یافته‌ها را فصل‌نامه علمی پژوهشی «عصب روانشناسی» وابسته به دانشگاه پیام نور منتشر کرده است.

انتهای پیام