به گزارش ایسنا، محمد فاضلی-عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی- با بیان مثالی درباره مصرف انرژی در کشورمان گفت: بیماری را که به دلیل اصابت گلوله خونریزی داشت به بیمارستان رساندند. بیم آن می‌رفت که اگر خونریزی ادامه پیدا کند، بیهوش شود و جان دهد. تیم پزشکی اصلاً نمی‌پرسیدند بیمار چرا گلوله خورده است، فقط تلاش می‌کردند که خونریزی را بند آورند و بقیه اقدامات پزشکی را انجام دهند تا به حالت باثبات‌تری برسد. یکی از همراهان بیمار وسط این شلوغی و اضطراب تیم پزشکی و نگرانی همراهان با صدای بلند گفت: «آقای دکتر حواس‌تان به دارو و درمان باشد، بیمار سرطان پیشرفته دارد».

او ادامه داد: تیم پزشکی انگار یک دفعه از تلاش ایستادند و یکی آرام گفت «فکری به حال سرطانش کنید، گیریم که جای گلوله هم خوب شد، بر اثر سرطان خواهد مُرد.» پزشک معالج از این رفتار شوکه شده و جا خورده بود، اصلاً باور نمی‌کرد. این رفتار اخلاقی نبود، بیمار باید زنده می‌ماند تا بعد به حال سرطانش فکری کنند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: شما درباره این رفتار چه قضاوت اخلاقی‌ دارید؟ آیا درست است بیمار سرطانی به این دلیل که نهایتاً با سرطان ممکن است هرگز بهبود نیابد و فوت کند، امروز درمان نشود؟ البته حتی برخی انواع سرطان هم درمان دارند.

فاضلی با بیان اینکه حکایت کمی اغراق‌آمیز اما روایت مواجهه این روزهای بسیاری با مسائل جامعه ایران است، اضافه کرد: ایران امروز مثل بیماری می‌ماند که بیماری‌های مزمن دارد. ناکارآمدی اداری، مشکلات آموزش، دشواری‌های اقتصادی و فساد مالی و چندین مسأله مهم دیگر به بیماری‌های مزمن بدل شده‌اند. من واژه سرطان را برای این جامعه به‌کار نمی‌برم بلکه بیماری‌های مزمن را بهتر می‌دانم. سرطان کشنده است و این جامعه  فرصت دارد تا بهبود یابد، اگرچه مسیر دشوار و نیازمند تصمیم‌های سخت است. نظام‌های اجتماعی هم مثل موجودات زنده نمی‌میرند، بلکه فراز و فرودهایی دارند که البته می‌توانند هولناک باشند.

او بیان کرد: این نظام اجتماعی و سیاسی درگیر بیماری‌های مزمن از جمله بیماری مزمن بدمصرفی در زمینه آب و انرژی و محیط ‌زیست – که محصول عوامل ساختاری (ناکارآمدی سیاسی، تصمیم‌گیری نادرست، ضعف فناوری، نادیده‌گرفتن علم، برخورد ایدئولوژیک با واقعیات، و ...) و عوامل رفتاری (نوع مصرف مردم) است. درست در لحظات آشکار شدن عوارض این بیماری‌های مزمن، بیمار گلوله خورده است (بارش‌ها در خشکسالی سال آبی ۹۷-۹۶) به شدت کاهش یافته‌اند و کمبود منابع آب و برق آشکار شده است. بیماری با امراض مزمن، حال خونریزی هم دارد.

این جامعه شناس که این یادداشت را با عنوان «او که سرطان داشت و گلوله خورده بود»، در صفحه شخصی خود در فضای مجازی منتشر کرده است، گفت:  من همه آن بیماری‌های مزمن را می‌فهمم و درباره آن‌ها نوشته‌ام و لبه انتقاد اصلی متوجه آن‌هاست، اما امروز وقت آن نیست که تیم پزشکی و همراهان بیمار بگویند «گیریم که خونریزی گلوله را هم بند آوردید، با سرطانش چه می‌کنید؟» آن‌ها که در مقابل دعوت به رفتار مصرف درست آب و انرژی، دائم می‌پرسند مگر چقدر از آب در بخش شرب مصرف می‌شود؟ مگر صرفه‌جویی در مصرف برق جبران‌کننده فناوری نامناسب نیروگاه‌هاست؟ مگر با صرفه‌جویی در آب شرب، مشکل بالا بودن مصرف در بخش کشاورزی حل می‌شود؟ بله شما درست می‌گویید، بیمار به امراض مزمن بسیاری گرفتار است و در دراز مدت جز با درمان این امراض سر به سلامت نخواهد برد، اما یادمان باشد بیماری که در شرایط اورژانسی است، ابتدا باید به ثبات برسد، خونریزیش قطع و بعد برای بیماری‌های مزمن‌اش فکری شود.

فاضلی گفت: منابع آب و انرژی این سرزمین هم‌چون بیماری مبتلا به انواع بیماری‌های مزمن، با گلوله خشکسالی و تغییر اقلیم، زخمی شده و خونریزی دارد. اول تلاش کنیم بیمار زنده بماند و به ثبات برسد؛ اما فراموش نمی‌کنیم که تصمیم‌های درست، سخت و شجاعانه برای درمان بیماری‌های مزمن این عزیز دوست‌داشتنی ضروری است. تصمیم‌هایی که کل حاکمیت سیاسی و مردم در کنار هم باید مسوولیت آن‌ها را بپذیرند، هزینه‌های آن‌ها را تقسیم کنند و هر کس سهم بیشتری در بروز این بیماری‌ها داشته مسوولیت بیشتری بپذیرد.

انتهای پیام