به گزارش ایسنا، این‌ نظر عبدالرسول وصال - مدیرمسؤول روزنامه شهروند و مدیر مسؤول اسبق روزنامه ایران - است که همچنین معتقد است:

بدون هیچ تعارفی باید اذعان داشت که دوران قبل از معاونت ایشان دوران هرج و مرج در مطبوعات بود؛ نه حقوق مطبوعات معین بود و نه تکلیف آن‌ها مشخص؛ همه مطبوعات را با یک چوب می‌نواختند و مطبوعات نمی توانستند حقوق شان را اثبات کنند.

در دوره قبل از انتظامی به همراه گروهی از مدیران مسئول با وزیر وقت جلسه‌ای داشتیم و تنها چیزی که از ایشان به یاد دارم، تحقیر مطبوعات به خاطر پایین بودن تیراژها بود.

نقطه طلایی خدمات ایشان این بود که حقوق و تکلیف مطبوعات روشن و شاخص‌های حرفه‌ای برای مطبوعات تدوین شد و نهایتا شرایط به گونه‌ای رقم خورد که ما مطبوعات را درست ببینیم و مورد ارزیابی قرار دهیم.

دولت همیشه در برابر مطبوعات بدهکار بوده، بدون آنکه دلیلش را بدانیم. دولت ها همیشه تدارکاتچی بوده‌اند و آن هم یک تدارکاتچی بسیار بد؛ یعنی یارانه‌ها را نه عادلانه و نه هدفمند توزیع می‌کردند اما امروز مبنایی به دست آمده که بر اساس آن می‌توان به صورت شفاف گفت که چه کسی چقدر و برای چه کاری یارانه می‌گیرد و اگر مطبوعات دولتی دیگر یارانه نمی‌گیرند، به چه دلیل است؟ همچنانکه امروز می‌بینیم بخش خصوصی هم از حمایت و احترام بیشتری نسبت به گذشته برخوردار است و هم از منظر سیاستگذاری تکالیف مشخص‌تری دارد.

دسترسی به همه اطلاعات و برنامه‌ها از طریق وب‌سایت معاونت مطبوعاتی هم مصداق دسترسی آزاد شهروندان به اطلاعات است. با مشاهده و بررسی اطلاعات می‌توان سیاست‌ها و برنامه‌های این معاونت را به‌طور دقیق رصد و در صورت نیاز از آن‌ها انتقاد کرد.

در این دوره به قوانین جامعی دست یافتیم؛ بدین معنا که با ایجاد روش‌های مبنایی برای مطبوعات و ایجاد گفتمان بین مطبوعات و دولت از یک طرف و ایجاد رابطه سازنده بین مطبوعات و مخاطبان از سوی دیگر در مجموع می‌توانیم بگوییم امروز که ایشان از معاونت مطبوعاتی می‌رود، صاحب دستاوردهای مهمی به این شرح هستیم:
نخست: دسترسی به یک نظام پایدار در اداره مطبوعات و رسانه‌های نوین و دوم: تعریف یک رابطه مشخص بین دولت و مطبوعات از یک طرف و مطبوعات و مردم از طرف دیگر.

انتهای پیام