به گزارش ایسنا، «راشا بیاند د هدلاینز» نوشت: «اورهان پاموک» نویسنده ترکیه‌ای برنده نوبل ادبیات ۲۰۰۶ در مراسم دریافت جایزه «یاسنایا پولیانا» درباره «لئو تولستوی» گفت: به ما حسی شبیه زندگی می‌دهد.
جایزه «یاسنایا پولیانا» یکی از مهم‌ترین جوایز ادبی کشور روسیه است و شامل مبلغی یک میلیون روبلی (حدود ۱۶ هزار دلار) می‌شود. سال گذشته «راث اوزکی» نویسنده ژاپنی ـ آمریکایی موفق شد این جایزه را از آن خود کند.
«پاموک» که این جایزه را برای رمان «شوری در سر» به خود اختصاص داده، به دلیل سخنرانی دیگری که در دانشگاه کلمبیای آمریکا داشت، نتوانست در ماه نوامبر راهی روسیه شود و با ارسال فایلی ویدیویی از طرف خود و «مولود» شخصیت اصلی داستانش، از اعضای هیات داوران این جایزه تشکر کرد. بنابراین او حدود دو هفته پیش راهی مسکو شد تا در حضور تعدادی از خوانندگان آثارش، این جایزه ادبی را دریافت کند.
او جایزه «یاسنایا پولیانا» را در مسکو دریافت کرد و طی سخنرانی خود به تاثیری که نویسنده «جنگ و صلح» در جوانی بر او داشته اشاره کرد.
«پاموک» طی سفر خود از خانه‌موزه «یاسنایا پولیانا»ی «تولستوی» که در منطقه «تولا» (۱۶۰ مایلی جنوب مسکو) واقع است، دیدن کرد و جایزه یک میلیون روبلی خود را طی مراسمی در تئاتر «بولشوی» مسکو دریافت و با «فیوکلا تولستوی» نواده رمان‌نویس مشهور روسی گفت‌وگو کرد. «آپولینریا آوروتینا» مترجم روسی کتاب «شوری در سر» نیز جایزه‌ای ۲۰۰ هزار روبلی (معادل ۳۰۰۰ دلار) به دست آورد.
«پاموک» در جریان سخنرانی خود گفت: دریافت این جایزه چیزی بود که من هرگز خوابش را هم نمی‌دیدم. اگر در جوانی فردی به من می‌گفت که به این‌جا می‌رسم، حتما می‌گفتم دارد من را دست می‌اندازد.
او همچنین بازگو کرد که در مراحل اولیه فعالیتش به عنوان یک نویسنده، تصویری از «تولستوی» را بریده و روی دیوار اتاقش نصب کرده بوده. در این تصویر، نویسنده روس از بالا به او نگاه می‌کرده است.
«پاموک» اولین‌بار در سن ۱۹ سالگی آثار «تولستوی» را خواند و از بابت این‌که تا این سن صبر کرده، خوشحال است. او در توضیح این حرف گفت: من در ابتدا عمق کارهای او را درک نمی‌کردم اما حالا «آنا کارنینا» را با قلبم می‌فهم.
«پاموک» که هم‌اکنون این رمان را در دانشگاه کلمبیا تدریس می‌کند، در این‌باره گفت: به نظر من «آنا کارنینا» بهترین رمانی است که تا حالا نوشته شده و همین‌طور «شیاطین» داستایوفسکی. این کتاب با نام «جن‌زدگان» هم شناخته می‌شود و یکی از بهترین رمان‌های سیاسی است که تاکنون نوشته شده. بنابراین شما روس‌ها خوش‌شناس هستید.
نویسنده «نام من سرخ»، «تولستوی» را به عنوان یک استاندارد طلایی در ادبیات معرفی کرد و گفت: او حسی شبیه زندگی به ما می‌دهد. وقتی کتاب‌های او را می‌خوانید از جزئیات لذت می‌برید. من از صحنه‌ای که «اُبلونسکی» با «لوین» در رستوران غذا می‌خورد، لذت می‌برم. من چندین‌بار آن را خوانده‌ام. به نظر خیلی واقعی و طبیعی می‌آید، اصلا مصنوعی نیست.
«پاموک» گفت که «تولستوی» رمان‌های او را با "ارزش‌های والا" درآمیخته و به شدت بر او تاثیرگذار بوده است. او خاطرنشان کرد که نویسنده «جنگ و صلح» به او آن‌چه را در زندگی مهم است یاد داده است.
«پاموک» در دانشگاه کلمبیا واحد نویسندگی خلاق تدریس نمی‌کند و اعتقاد دارد نویسندگان بااستعداد می‌توانند راه خود را از طریق هنر پیدا کنند. با این حال او برخی از رازهایی را که طی سال‌های نگارش ۱۰ رمان خود کسب کرده، در کلاس‌هایش به دانشجویان یاد می‌دهد.
این نویسنده برنده نوبل هم‌اکنون روی یازدهمین رمان خود کار می‌کند. برای او، نویسندگی به معنای حرف زدن درباره خود به نحوی است که مردم فکر کنند این‌ها درباره افراد دیگری است: «یعنی نوشتن حقایق به شکلی که خوانندگان باور کنند تو آن‌چه را خود تجربه کرده‌ای، توصیف کرده‌ای.»
او درباره این موضوع گفت: بعد از رمان «موزه معصومیت» مردم از من می‌پرسیدند که آیا من واقعا و عمیقا عاشق شده‌ام. من می‌خندیم و می‌گفتم یک نویسنده نباید جواب بله یا خیر بدهد. شما می‌خواهید حقیقت را درباره این‌که چقدر عمیق عاشق شده‌اید به زبان بیاورید، اما وانمود می‌کنید که این اتفاق برای شخصیت داستان شما افتاده است. هدف داستان هم همین است.
«پاموک» می‌خواهد دانشجویانش او را به عنوان یک نویسنده پیشگام و برتر بدانند نه یک استاد دانشگاه. بنابراین سر کلاس‌هایش می‌گوید حالا من یک فیل هستم، و از زاویه دید یک فیل حرف می‌زند.
بسیاری از رمان‌های «پاموک» تاریخی هستند. او هم‌اکنون در حال نگارش یک رمان تاریخی است که در سال ۱۹۰۰ در دوره امپراتوری عثمانی رخ می‌دهد. او برای نگارش این اثر تحقیقات زیادی انجام داده و خاطرات تاریخی را ورق زده است. با این حال معتقد است ادبیات تاریخی نباید کاملا هم دقیق و صحیح باشد: «هر رمان تاریخی معیارهای خودش را برای صحت و اعتبار خلق می‌کند. برای مثال «تولستوی» را در نظر بگیرید. او گاهی به دقیق و صحیح نبودن متهم شده، اما آسان است فراموش کنیم که او سال‌ها پس از آن رویداد دست به نگارش رمانش زده است. به‌خصوص خوانندگان بین‌المللی فراموش می‌کنند که او یک رمان تاریخی نوشته، نه یک کتاب تاریخ. و از زمانی که آن رویداد اتفاق افتاده، تا وقتی او آن را در کتاب‌هایش توصیف کرده ۵۰ سال گذشته است.
پس از سخنرانی، بسیاری از خوانندگان از «پاموک» پرسیدند که او چه نوع کتاب‌هایی می‌خواند و چه آثاری را به آن‌ها پیشنهاد می‌دهد. او در پاسخ گفت: از دیدگاه من بهترین نویسندگان تاریخ «تولستوی»، «داستایوفسکی»، «توماس مان» و «مارسل پروست» بودند. من همچنین تحت تاثیر «بورخس»، «ایتالو کالوینو» و «ولادیمیر ناباکوف» بوده‌ام.
او در پایان حرف‌هایش درباره نظر شخصیت «مولود» در رمان «شوری در سر» درباره مسکو گفت: او به اطراف نگاه می‌کند و می‌گوید وای! پنجره‌های زیادی این‌جا هستند. می‌شود یک عالمه بوزا این‌جا فروخت. اما ساختمان‌ها خیلی بلندند. چقدر باید داد زد "بوزا" تا آن‌هایی که آن بالا هستند بتوانند بشنوند. «مولود» یک دست‌فروش موفق است چون ساختمان‌های استانبول تنها دو یا سه طبقه هستند.
«اورهان پاموک» به عنوان یکی از مطرح‌ترین رمان‌نویسان ترکیه، خالق آثاری چون «زندگی نو»، «موزه معصومیت»، «برف»، «کتاب سیاه»، «نام من سرخ» و اثر زندگی‌نامه‌ای «استانبول» است. «پاموک» اولین رمانش «جودت بیک و پسرانش» را در سال ۱۹۸۲ به چاپ رساند و یک سال پس از آن «خانه خاموش» را منتشر کرد .او نوبل ادبیات را در سال ۲۰۰۶ به خود اختصاص داد. «پاموک» در سال ۲۰۰۳ جایزه «ایمپک دوبلین» را برای «نام من سرخ» دریافت کرد. آثار این نویسنده تاکنون بیش از ۱۱ میلیون جلد در سرتاسر جهان فروش داشته است.
انتهای پیام
نظرات