غالب کوهنوردان اگرچه این فعالیت را برای سالم ماندن بدن‌شان در برابر رکود و خمودی و ارتقاء سطح آمادگی جسم‌شان انجام می‌دهند، اما گروه‌هایی هم هستند که علاوه بر توجه به این جنبه از ورزشِ کوهنوردی، به فکر تعالی روح و روان‌شان‌اند.

از جمله برنامه‌هایی که موجب می‌شود این فعالیت بدنی با تنوع بیشتر همراه شود، آمیختگی پیمایش مسیر و هم‌آهنگی شرکت‌کنندگان در برنامه با جذابیت‌های معنوی است. بر مبنای آداب اسلامی و عرفانی «شب»، «سکوت» و «ماه» سه پیش‌نیاز اصلی برای آفرینش حالتی معنوی در طبیعت برای تزکیه روحی انسان هستند. البته برای این که سیر و سلوکی این چنینی را تجربه کرد، می‌توان هر یک از این سه گزاره را در یک چارچوب مفهومی به نام «مهتاب نوردی» تعریف کرد تا پس از  انجام آن به یک لذت محض معنوی و «تمتع» جسمانی در کنار تحمل بر مصاعب صعود و پیمایش  دست یافت.

خبرنگار ایسنا از فرصت تکرارنشدنی شب‌های رمضان استفاده کرد و همراه گروهی از خانواده‌های تهرانی و کوهنوردانی که بالغ بر 130 نفر می‌شدند، در قالب برنامه‌ای به نام «مهتاب نوردی» از امام‌زاده صالح فرحزاد تا امام‌زاده داوود را شبانه در زیر نور مهتاب همزمان با هفدهم ماه رمضان پیاده‌روی کرد.

مسیر قدیم امازاده داوود برای بسیاری از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما خاطرات شیرینی از زیارت این دو امام‌زاده را تداعی می‌کند. زیارت امامزاده داود که زمانی فقط از مسیر خوش آب و هوای فرحزاد انجام می‌شد، آنچنان شیرین و با حلاوت بود که به بیان این ضرب‌المثل منجر شد که می‌گویند: « تا بگویی ف، من رفته‌ام فرحزاد.» همچنان با گذشت چندین سال بی‌رونق شدن این مسیر، می‌شد آثار و باقی‌مانده ساختمان رستوران و کافه‌های آن را دید که چگونه گردی از فراموشی بر دیوار و تابلوهای آنها نشسته است.

تصویری از زنده‌یاد تختی بر روی دیوار رستورانی در فرحزاد

از همین رو برای زنده کردن این خاطرات و حفظ آمادگی جسمانی در ماه مبارک رمضان، گروه کوهنوردی «سلام همنورد» برای پنجمین مرتبه برنامه‌ای را ترتیب داد تا روزه‌داران تهرانی بتوانند با حضور در این برنامه، علاوه بر کوهنوردی سبک و پیمایش مسیری به طول 15 کیلومتر، در  تاریکیِ رقیق نور مهتاب به امام‌زاده داود بروند.

حرکت گروه ساعت 18 روز پنجشنبه سوم تیر ماه برابر با 17 رمضان از امام‌زاده صالح فرحزاد آغاز شد. ابتدا این گروه حدود نیم ساعت از کوچه پس کوچه‌های محله فرحزاد را در یک ستون انسانی به طول 250 متر به آرامی طی کردند تا اینکه به دره فرحزاد رسیدند. از این بخش به بعد مسیر خاکی و کم شیب بود و روزه‌داران با تحمل کمی دشواریِ ناشی از گرمی هوا، آن را پیمایش کردند.

جنب و جوش این ستون برای بسیاری ار اهالی و ساکنین منطقه فرحزاد پرسش‌هایی را ایجاد کرده بود. البته کهنسالان و افراد با سابقه این محله می‌دانستند که هدف گروه چیست. اما آنچه که برایشان موجب تحسین می‌شد، حضور کودکان زیر 10 سال تا افرادی بالای 60 سال بود که پشت سرهم در ستونی منظم مسیر را با آهنگ گام‌هایشان طی می‌کردند.

پس از رسیدن به باغ‌های فرحزاد و خنکی هوا، اندکی از دشواری راه کاسته شد و گروه پس از یک ساعت و نیم پیمایش مسیر به محلی به نام «چشمه زندگانی» رسید و در کنار آن چند دقیقه‌ای به استراحت پرداخت و مجدد به راه افتاد.

پس از شش و نیم کیلومتر پیاده‌رویِ سبک، از آنجایی که با صاحب باغ (محل اسکان گروه) از پیش هماهنگی‌هایی انجام شده بود، گروه در ساعت 20 و 15 دقیقه در آنجا مستقر شد. اعضای پیش‌رو و تدارکات به فراهم کردن وسایل برای میزبانی از روزه‌داران سفره‌ را آماده کردند. استقبال از شرکت‌کنندگان در این برنامه با سوپ، گردو، خرما، نان ، پنیر، شربت و چای همراه بود. پیش از اذان چند دقیقه‌ای یکی از کوهنوردان با تجربه به بیان نکاتی پیرامون چگونگی انجام فعالیت‌های کوهنوردی و بازیابی و ایجاد تعادل جسمی پرداخت.

پس از افطار و اقامه نماز جماعت، حجت‌الاسلام علی شریفیان‌مهر، مسئول فرهنگی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی با اشاره به فرازی از دعای کمیل، گفت: مولا علی (ع) در فرازی از این دعا می‌گویند «یارب، یارب، یارب، قو علی خدمتک جوارحی» (پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا! اعضاء و جوارح مرا در راه خدمت به خودت قوی و نیرومند گران.) و سپس به بیان مطالبی پیرامون ارتباط معنادار کوهنوردی و حفظ آمادگی جسمانی برای بندگی خداوند پرداخت. اندکی بعد گروه برای اجرای بخش دوم برنامه مهتاب نوردی آماده حرکت شد. ساعت 22 و 30 دقیقه مهتاب‌نوردان به راه افتادند.

از آنجایی که پس از افطار، کمی به دشواری مسیر افزوده می‌شود و به دنبال آن فرایند افزایش تعریق از بدن شکل می‌گرفت، کوهنوردانِ باتجربه تاکید بر اصل جرعه‌نوشی و رعایت اصول تغذیه کردند تا در ساز و کار فعالیت بدن مشکلی ایجاد نشود و برای روز بعد از برنامه نیز توان روزه‌داری باقی بماند. با این حال در طول مسیر چند مهتاب‌نورد به دلیل فقدان توانایی لازم برای انجام این برنامه برایشان مشکلاتی ایجاد شد که به واسطه خودروهای پشتیبانی و عوامل اجرایی به محلی مناسب منتقل شدند.

در ادامه، حرکت گروه از «یونجه‌زار» پی گرفته شد و با دو کیلومتر پیمایش، نخستین مرحله از پذیرایی پس از افطار با کیک یزدی، شربت نعنا و آب انجام شد. پیمایش ادامه یافت و پذیرایی دوم به فاصله زمانی یک ساعت در محدوده «کُتل خاکی» با توزیع سیب، شربت و آب انجام شد. بر اساس زمان‌بندی، اجرای برنامه باید کمی شتاب می‌گرفت. از همین رو کمی به سرعت مهتاب نوردان اضافه شد تا اینکه گروه ساعت سه بامداد به «تپه سلام» رسیدند.

تپه سلام نخستین نقطه‌ی است که از آنجا می‌توان بارگاه و گنبدی با چراغ‌های سبز آذین بندی شده‌ است را دید. گروه نیم ساعت در این نقطه به استراحت پرداخت و سپس فرازهای از زیارت عاشورا قرائت شد. بعد از آن به دلیل سراشیبی مسیر به آسانی پیموده شد و برای ساعت سه و نیم بامداد مهتاب نوردان توانستند در یکی از مهمان پذیزها وعده سحری را میل کنند و به زیارت و اقامه نماز صبح در حرم امام زاده داود پرداختند.