• سه‌شنبه / ۱۰ آذر ۱۳۹۴ / ۰۳:۲۲
  • دسته‌بندی: سینما و تئاتر
  • کد خبر: 94091006270
  • خبرنگار : 71342

آفرین عبیسی از تجربه بازیگری در کربلا گفت

انگار به این سفر دعوت شده بودم

انگار به این سفر دعوت شده بودم

آفرین عبیسی حدود 10 سال پیش برای اولین بار به کربلا رفت؛ او بعد از بازگشت به ایران بی‌تاب و مشتاق بود تا بار دیگر به کربلا برود که با پیشنهاد مجتبی راعی برای بازی در فیلم «عصر روز دهم» روبرو شد و گویی همه چیز دست به دست هم داد تا او به آرزویش برسد و یک دل سیر در کربلا بماند.

آفرین عبیسی حدود 10 سال پیش برای اولین بار به کربلا رفت؛ او بعد از بازگشت به ایران بی‌تاب و مشتاق بود تا بار دیگر به کربلا برود که با پیشنهاد مجتبی راعی برای بازی در فیلم «عصر روز دهم» روبرو شد و گویی همه چیز دست به دست هم داد تا او به آرزویش برسد و یک دل سیر در کربلا بماند.

این بازیگر باسابقه جزو معدود بازیگرانی است که روز عاشورا به خاطر بازی در فیلم «عصر روز دهم» در کربلا حضور داشته است.

او در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایسنا درباره این تجربه گفت: اولین بارم نبود که به کربلا می‌رفتم. در واقع سفر دومم بود. قبل از آن یک بار برای دل خودم و به تنهایی کربلا رفته بودم که حال و هوای دیگری داشت. مدتی بود دوست داشتم کربلا بروم ولی آن زمان هم خیلی امنیت برقرار نبود و گاهی اتفاقاتی می‌افتاد. فکر کنم حدود 10 سال پیش بود، قبل از بازی در مجموعه «دکتر قریب» 15 روز با کاروان به کربلا رفتم که تجربه خیلی خاصی بود.

این بازیگر سینما و تلویوزیون اضافه کرد: باور دارم که باید جاهایی مثل کربلا را خودم تنهایی بروم. در سفر اول حیاط حرم خیلی خوب ، دل‌باز و روشن بود و خیلی به من خوش گذشت. در آن سفر بهشت را دیدم. هرچند آن زمان بمب گذاری شده بود و خانواده‌ام مدام نگران بودند اما به آنها گفتم اگر به ایران رسیدم، که هیچ اگر هم نه، که خواست خدا بوده است. بعد از آن که به ایران برگشتم مدام بی‌تاب رفتن بودم اما بچه‌ها اجازه نمی‌دادند و مدام در خلوت خودم گریه و ناله می‌کردم تا اینکه پیشنهاد بازی در فیلم «عصر روز دهم» مطرح شد.

عبیسی یادآورشد: اول نمی‌دانستم قرار است کربلا برویم و وقتی متوجه شدم، بسیار خوشحال شدم و بی‌اختیار شروع به گریه کردم. هرچند کمرم خیلی درد داشت و استراحت مطلق داشتم، اما سفر بسیار خوبی شد. در آن زمان دو ماه در کربلا و نجف بودم .مدت کوتاهی کار داشتم و بقیه وقتم را گردش می‌کردم. هرجا دوست داشتم، رفتم. یک دل سیر کربلا و نجف را دیدم.

او با اشاره به پیاده روی زائران به کربلا در اربعین اضافه کرد: آن زمان هنوز ایرانی‌ها این رسم را نداشتند اما ما که کربلا بودیم، پیاده روی از نجف پیاده تا کربلا مرسوم بود. آن دوره اصلا در راه ماشین نبود. خیابان را بسته بودند یک طرف چادر و غذا بود و طرف دیگر شیره و خرما. جالب اینجا بود که اهالی التماس می‌کردند به زائران تا برای ناهار و غذا پیش آنها بروند. بعد از اینها بود که پیاده روی تا کربلا برای ایرانیان هم رسم شد. به هر حال آن سفر به من خیلی خوش گذشت. برای بازی در فیلم کار زیادی نداشتم. می‌دانید، من به آن سفر دعوت شده بودم.

عبیسی تاکید کرد: هیچ وقت از رفتن به کربلا نترسیدم. وقتی دلت چیزی می‌گوید، حل است و دیگر ترس ندارد. اتفاق ممکن است در هر جایی بیفتد، اما در این دو سفر هیچ اتفاق بدی نیفتاد و خیلی هم خوش گذشت. بچه‌های گروه فیلمبرداری مدام از من مراقبت می‌کردند. مرا با ناز و نوازش بردند و آوردند.انگار دستور از بالا آمده بود تا این سفر انجام شود.

او ادامه داد: زیارت یعنی گردش. یک نفر، سفر به هالیوود را گردش می‌داند و یکی کربلا را. به جز کربلا، مکه هم رفته‌ام و آنجا را هم حسابی گشته‌ام. اما با گروه فیلمبرداری مکه نمی‌روم. اگر هم دوباره خواستم بروم، برای دل خودم می‌روم، جایی که دوربین نباشد و راحت باشم.

عبیسی که این روزها فیلم«چهارشنبه 19 اردیبهشت» را روی اکران دارد، درباره فعالیت‌های تازه‌اش در سینما توضیح داد: آدم باید بتواند با جان و دل کار کند. مطمئنم خبرهای خوش در راه است و پیشنهادهای خوب هم می‌رسد.

آفرین عبیسی

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۳۹۴-۰۹-۱۰ ۱۶:۵۹

واقعا انسان لذت ميبرد يک همچون انسانهای هنرمندي را ميبيند زنده باشيد ، اي کاش ديگر هنرمنداني که قبل از انقلاب فعاليت ميکردند و بعد از انقلاب در ايران ماندن و دوست داشتند فعاليت کنند ، در عالم هنر حضور داشتند که الحق از خيلي هنر پيشه هاي بعد از انقلابي مومن تر و شريف تر هستند