در میان چندین و چند تابلوی خطر که در بنای تخریب شده، وجود دارد، آنچه جلب توجه می‌کند، پارچه‌ای است با این نوشته: «کمربند 3500 به بالا، مردانه و زنانه».
این بنایی که حالا نیست؛ پیش از انقلاب سینما «الوند» بود و برای خودش رونقی داشت اما حالا کاملا خراب شده و دور تا دورش را تابلوهای خطر در بر گرفته‌اند.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، سینما «الوند» یکی از قدیمی‌ترین سینماهای میدان خراسان است و البته تنها سینمای این محله قدیمی هم نیست، نزدیک این سینما دو سینمای دیگر هم هستند؛ سینما «ساینا» یا همان «سایه» و سینما «پیوند» که هر سه با فاصله‌ای کم از یکدیگر، سینماهای میدان خراسان را کامل می‌کنند.
سینما «الوند» همان سینمایی است که گفته می‌شود، قدمتش به بیش از 50 سال پیش برمی‌گردد اما حدود دو ماه است که بنای آن کاملا تخریب شده و هر یک از اهالی محله چیزی درباره آن می‌گویند، اما تقریبا همه متفق‌القول هستند که قرار است خروجی مترو در یکی از اضلاع آن تعبیه شود.
بعضی هم می‌گویند که صحبت از ساخت و ساز یک مجتمع بزرگ تجاری است.
با این حال اولین کسی که با او طرف صحبت می‌شویم، مردی است که می‌گوید 62 سال دارد و از قدیمی‌های میدان خراسان است؛ او می‌گوید که سینما حدود یک ماه و نیم پیش تخریب شده و قرار است یکی از درهای مترو در همین محدوده باز شود.
از او می‌پرسیم این سینما از چه تاریخی تعطیل شده است که توضیح می‌دهد: فکر می‌کنم یکی دو سال بعد از انقلاب بود که سینما را آتش زدند. خود ما بودیم که آن را آتش زدیم و از آن سال به بعد دیگر فعالیتی ندارد.
وی اضافه می‌کند: این سینما متعلق به بنیاد مستضعفان بود اما بعد صاحب آن وکیل گرفت و آن را از بنیاد پس گرفت. حالا هم دست دولت است و اگر دلش بخواهد سینما می‌سازد، اگر هم دلش نخواهد مجتمع تجاری می‌سازد.
این پیرمرد 62 ساله معتقد است: قرار نیست در اینجا سالن سینمای تازه‌ای ساخته شود و قرار است یک مجتمع تجاری به جای آن بنا شود.
وقتی از پیرمرد می‌پرسیم خود شما در این سینما فیلم دیده بودید، چشمانش برق می‌زند. شاید به یاد روزهای خوش جوانی‌اش می‌افتد.
بادی به گلو می‌اندازد و خیلی قطعی می‌گوید: بله که دیده بودم! فیلم‌های فردین، بهروز و ...
از پیرمرد با خاطرات جوانی‌اش می‌گذریم تا به دیگر رهگذر این راسته برسیم؛ فروشنده میانسالی است که پوشاک مردانه می‌فروشد.
او به شدت از وضعیت فعلی سینما شاکی است اما بیشترین دلیل دلگیری‌اش به خاطر این است که وضعیت فعلی ساختمان سینما، به کار و کاسبی مغازه‌های اطراف ضربه می‌زند و به قول او کاسبی را خراب می‌کند!
این مرد می‌گوید: جلو روی ساختمان به خیابان اصلی، باعث شده مغازه‌های ما اصلا دیده نشوند. هر چه به شهرداری زنگ می‌زنیم، هیچ فایده‌ای ندارد.
از او می‌پرسیم این سینما مال کیست که پاسخ می‌دهد: «مال عزت بود که فروخت» اما هیچ اطلاعات دقیق‌تری درباره این عزت ندارد و تصور می‌کند نیروی انتظامی سینما را از عزت خریده است.
با این حال روی پارچه‌ای نوشته شده: «این ملک متعلق به سازمان سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران می‌باشد و ورود افراد متفرقه به داخل ملک موجب تعقیب قضایی و پیگرد قانونی خواهد شد.»
البته پیرمرد می‌گوید که این کاغذ را تازه چسبانده‌اند و دو تا دوربین هم کار گذاشته‌اند.
پرسش بعدی این است که به نظر شما قرار است چه ساختمان دیگری جایگزین این سینما بشود که پاسخ می‌دهد: «نمی‌دانم. یکی می‌گوید مترو می‌شود و دیگری می‌گوید پاساژ. معلوم نیست می‌خواهند چه کارش کنند.»
سومین مصاحبه شونده ما پیرمرد دیگری است که می‌گوید پیش از انقلاب در آپارات همین سینما کار می‌کرده است. او یادآور می‌شود که این سینما 55 سال پیش ساخته شده و کوچه مجاور هم به نام صاحب سینما یعنی ایزدی نامگذاری شده است.
وی اضافه می‌کند: همان سال‌ها سینما «الوند» را آتش زدند. صاحب سینما تلاش کرد آن را درست و راست کند اما دیگر نشد.
از او می‌پرسیم، اگر بار دیگر سینما درست شود آیا کسی حاضر هست دوباره در این سینما فیلم ببیند که تأکید می‌کند: «دیگر کسی سینما نمی‌رود. الان همه سی‌دی نگاه می‌کنند یا ماهواره می‌بینند. همه چی شده سی‌دی. مردم در خانه خودشان تخمه می‌شکنند و فیلم می‌بینند. در همین محدوده دو سینمای دیگر هم بسته شده است.»
سینمای دیگری که این مرد می‌گوید سینما «ساینا» یا همان «سایه» است. سینمایی که چند قدم آن‌طرف‌تر در اواسط خیابان 17 شهریور قرار دارد. تنها کسی که با او صحبت می‌کنیم، ساندویچ‌فروشی کنار سینماست. اوست که می‌گوید این سینما 15 سال است کار نمی‌کند.
همین ساندویچ‌فروشی یادآور می‌شود: چهار شریک بودند که یکی از آن‌ها سهم سه نفر دیگر را خرید اما اداره کردن سینما خرج دارد و به این راحتی‌ها نیست.
مرد فروشنده به مشکلات تعطیل شدن سینما هم اشاره می‌کند، مشکلاتی که باعث شده موش و سوسک به مغازه او که خوراکی‌فروشی هم هست، راه پیدا کند و می‌گوید: «سه ماه پیش با هزینه خودمان سعی کردیم مشکل را حل کنیم.»
یکی از مشتری‌های این ساندویچ‌فروشی از دیگر محلی‌های میدان خراسان است.
مرد میانسالی که می‌گوید: «سال 79 با خانمم عقد کرده بودیم. در این سینما فیلم می‌دیدیم و بعد هم به این ساندویچ‌فروشی می‌آمدیم و ساندویچ می‌خوردیم. ساندویچ‌های اینجا خیلی معروف بود. آخرین فیلمی که در این سینما نمایش داده شد «پایین شهر، بالای شهر» بود.»
او ادامه می‌دهد: «آن زمان سینما بهترین تفریح بود. حالا مدام به پسرم می‌گویم برو سینما فیلم ببین! اما آنقدر همه موبایل‌ها، اینترنت و... پر از فیلم است که دیگر کسی به سینما نمی‌آید. سینما دیگر مثل قبل نیست.»
فروشنده معتقد است زمانی که سینما فعال بود، اوضاع ساندویچی او هم بهتر بود و رونق بیشتری داشت.
او اما به مشکل دیگری هم اشاره می‌کند: اینجا کسی با بلیت 6 هزار تومانی نمی‌آید فیلم ببیند، مگر اینکه مثل قبل سینما را دو فیلمه کنند، مثل دوره‌ای که قیمت بلیت سینما عصرها پنج تا یک تومانی بود و صبح‌ها دو تومان. اینجا که نمی‌تواند مثل بالای شهر بشود. باید قیمت بلیت را پایین بیاورند تا مردم بیایند.
وی اضافه می‌کند: خود من در این سینما خیلی فیلم می‌دیدم. از «شعله» تا «پاشنه طلا» و... . آن زمان هم که بسته نشده بود، سود کافی نمی‌داد. به خاطر همین آن را بستند. حالا تمام صندلی‌هایش خراب شده. این سینما خیلی بزرگ است فکر کنم بالای 500 نفر جا دارد و زمینش 1260 متر است. حساب کنید هزینه نگهداری‌اش چقدر زیاد می‌شود.
اما میدان خراسان سینمای دیگری هم دارد، سینمایی با نام «پیوند» که در خیابان خاوران قرار گرفته است. سه سال از تعطیلی این سینما می‌گذرد و در این مدت محل امن و آرامی برای کارتن خواب‌هاست. همچنان که گربه‌ها هم با آرامش در پیشانی سردر آن رفت و آمد می‌کنند.
تقریبا یک سال پیش کارتن‌خواب‌هایی که در این سینما پناه گرفته بودند، به خطر سرمای هوا آتشی روشن کردند که به داخل سینما سرایت کرد و به آن خسارت زد.
دو طرف سینما دو مغازه نسبتا کوچک قرار دارد؛ یکی سوپرمارکت است و دیگری عطاری. روی شیشه‌های سینما «پیوند» پوستر فیلم‌هایی مثل «رسوایی»، «قلب یخی» یا «عصر یخبندان 4» چسبانده شده و بالای در هم محل تبلیغ خوانندگان موسیقی پاپ مثل بابک جهان‌بخش، فرزاد فرزین و... است.
قیمت بلیت در این سینما چهار هزار تومان بوده که روزهای سه‌شنبه نیم بها بوده است.
یکی از محلی‌ها می‌گوید: «ببینید خانوم! باید اینجا فیلم‌های جذاب نشان بدهند تا مردم بیایند.»
از نظر او فیلم جذاب یعنی جنگی، کابویی (وسترن)، کاراته‌ای و... و البته خارجی. او معتقد است در این سینما فیلم خارجی طرفداران بیشتری دارد.
به روزهای رونق سینما هم اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: « اینجا یک موقعی خیلی خوب بود اما حیف!»
میدان خراسان هر چند به اندازه خیابان لاله‌زار نوستالژیک نیست، اما با داشتن سه سینما برای خودش خاطراتی دارد. سینماهایی که حالا در کنارشان انواع و اقسام مغازه‌ها هست. بیشتر مغازه‌ها لباس‌فروشی است آن هم پوشاک مردانه. اما در کنارشان فروشگاه‌های دیگری هم هست؛ چمدان‌فروشی، ساعت فروشی، کفش بچگانه تا آرایشگاه مردانه. در این محله قدیمی همه جور مغازه‌ای هست؛ مغازه‌هایی که چاشنی خاطراتی از فیلم‌های قدیمی دارند.
گزارش از ندا آل‌طیب ایسنا
انتهای پیام
نظرات