یکی از برندگان جایزه پوستر «زمین سبز» معتقد است حضور در رویدادهایی مانند اکسپو و دوسالانه ونیز، وجود ما را اثبات می‌کند؛ حتی اگر آن‌گونه که توقع می‌رود، دیده نشویم.

سیدآرش حسینی که پوسترش در جایزه «زمین سبز» مقام دوم را کسب کرد، در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا درباره‌ی نحوه‌ی حضورش در این مسابقه، اظهار کرد: پیش از دیدن فراخوان جایزه‌ی پوستر «زمین سبز» هیچ اطلاعی از برگزاری این اکسپو نداشتم. آگاهی یافتن از پیشینه و محتوای اکسپو، دبیر و گروه داوری جایزه‌ی پوستر «زمین سبز» و بحق، جایزه‌ی کم‌سابقه‌ی این رویداد، من را برای شرکت در این مسابقه مشتاق کرد.

او درباره‌ی اهمیت رویدادهای بین‌المللی هنری مانند اکسپو، بیان کرد: اهمیت این نمایشگاه و پیامدها و برآیندهای آن برای کشورهای مختلف آنچنان ارزشمند است که امروزه اکسپو سومین رویداد مهم دنیا پس از مسابقات جام جهانی و بازی‌های المپیک است و نام «المپیک فرهنگی» را برای آن برگزیده‌اند. اکسپوی میلان ۲۰۱۵ نیز از ۱۰ اردیبهشت تا ۴ آبان ۱۳۹۴ با موضوع تغذیه‌ی زمین و انرژی برای حیات، در ایتالیا برگزار می‌شود.

حسینی درباره‌ی جایزه‌ی پوستر «زمین سبز» نیز گفت: جشنواره‌ها و رویدادهای این‌چنینی سنگ محک مطلق و غیرقابل تردیدی برای تفکیک آثار خوب از بد نبوده‌اند و نخواهند بود. این کاملا طبیعی است و به میزان دقت و سطح سواد داوران و همچنین نوع و سطح کیفی آثار شرکت‌کنندگان ارتباط ندارد. جایزه‌ی «زمین سبز» هم مستثنا نیست. شاید بین آثار ارسالی، پوسترهایی بوده‌اند که استحقاق و شایستگی بیشتری را نسبت به آثار برگزیده داشته‌اند، اما همیشه بودن در مسیر، بهتر از ایستادن و نظاره‌گر بودن است.

این گرافیست درباره‌ی طرح برگزیده‌اش در جایزه پوستر «زمین سبز» توضیح داد: موضوع هر رویداد، مانند یک سفارش واقعی، چارچوب‌هایی را برای طراح مشخص می‌کند، با این تفاوت که بست‌های این چارچوب بسیار منعطف‌تر از یک سفارش واقعی است. آثار منتخب در این رویداد، مخاطبانی را از سراسر دنیا خواهند داشت، به همین دلیل باید تا حدودی حاوی و القاکننده‌ی فرهنگ بومی ما باشند، اما با نگاهی جهان‌شمول. این آثار باید کام مخاطب خارجی خود را با طعم فرهنگ ایرانی آشنا کنند. سعی من نیز بر این بود تا با استفاده از عناصر و موتیف‌های بومی و حل کردن موضوع و محتوا در این جنس فضای تصویری، به این هدف دست یابم که خوشبختانه مورد پسند داوران این رویداد نیز قرار گرفت.

حسینی همچنین به اهمیت حضور هنرمندان ایرانی در اکسپو و دوسالانه ونیز اشاره کرد و گفت: حضور در رویدادهایی از این جنس، وجود ما را اثبات می‌کنند، حتی اگر آن‌گونه که توقع می‌رود، دیده نشویم. داوری همواره کار دشواری بوده، هست و خواهد بود. هرگونه رویداد رقابتی از این جنس برندگانی دارد و در مقابل بازندگانی؛ لفظ بازندگان را به این خاطر به کار می‌برم که واژه‌ی دیگری را برای جایگزینی پیدا نمی‌کنم.

سیدآرش حسینی

این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا تا به حال نتوانسته‌ایم به‌صورت مستمر و موفق در این‌گونه رویدادها حضور داشته باشیم، گفت: در هر روند روبه رشدی نیاز است گاهی مکث و به مسیر طی‌شده نگاه کنیم. نقص‌ها را برطرف و بر نقاط قوت پافشاری کنیم و گاهی نیز از صفر شروع کنیم. استمرار لزوما فاکتوری برای موفقیت نیست، اما به‌طور کلی ادعای عدم توانایی در حضور موثر و مستمر در عرصه‌ی بین‌المللی در حوزه‌ی گرافیک، ادعای چندان درستی نیست، چراکه طراحان ایرانی در جشنواره‌های خارجی حضور می‌یابند و گاه امکان دریافت جایزه را نیز پیدا می‌کنند.

او ادامه داد: حضور طراحان ایرانی در رویدادهای مرتبط به‌لحاظ کمی بسیار پررنگ است. طراحانی هستند که تنها تولیدات‌شان در زمینه‌ی گرافیک، پوسترهای تک‌نسخه‌ای جشنواره‌ها است. جایگاه طراح گرافیک در بطن جامعه است. این حرف چیزی از ارزش جشنواره‌ها و رویدادهای این‌چنینی کم نمی‌کند، بلکه به برتری امور حقیقی نسبت به امور مجازی اشاره دارد که مانند مقایسه‌ی حس بودن در طبیعت و دیدن تصویری از آن است. جشنواره‌ها باعث سرعت بخشیدن به شهرت می‌شوند. گاهی جایزه‌های‌شان چند برابر دستمزد طراح برای پروژه‌ای مشابه است، اما در نهایت، دردی را از جامعه دوا نمی‌کنند. جشنواره ویترین کوچکی از تولیدات عرصه‌ی گرافیک است و نباید فقط به مزین کردن این ویترین اکتفا کنیم.

سیدآرش حسینی متولد سال ۱۳۷۱ در شیراز و دارای مدرک کارشناسی گرافیک از دانشگاه سمنان است. چاپ مقاله در دوهفته‌نامه‌ی هنرهای تجسمی «تندیس»، انتشار مقاله در نشریه‌ی «گرته» و منتخب طراحی پوستر در جشنواره‌ی اسپولو کیچن (spollo kitchen) ایتالیا از سوابق هنری این هنرمند است.

انتهای پیام