یک هنرمند مجسمه‌ساز تعجب می‌کند از اینکه عده‌ای چگونه با مشقت از آثار تاریخی بالارفته و آن‌ها را تخریب می‌کنند!

محمد عسکری - هنرمند مجسمه‌ساز- در گفت‌وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی موضوع آسیب دیدن مجسمه‌های شهری گفت: متاسفانه اغلب اموال و مبلمان شهری ما درگیر موضوع وندالیسم می‌شوند. مبلمان شهری به مجموعه وسیعی از اشیا و دستگاه‌هایی مانند ایستگاهای اتویوس، تلفن‌های عمومی، وسایل ورزشی و تجهیزات زمین بازی کودکان، نیمکت‌ها، گلدان‌ها، مجسمه‌ها و ... می‌شود که در فضای باز حهت استفاده‌ی عموم قرار می‌گیرند.

او افزود: بسیاری از این وسایل در همان ابتدای نصب‌شان توسط عده‌ای تخریب می‌شوند و آسیب می‌بینند. متاسفانه از قدیم‌الایام این موضوع در کشور ما وجود داشته است. می‌بینیم که آثار تاریخی ما، حتی از آسیب حکمرانان در امان نبودند. و بعضی از حاکمان ایرانی به محض آنکه روی کار می‌آمدند آثار گذشتگان خود را نابود می‌کردند. برای نمونه می‌توان به فتح علی‌شاه قاجار در شهر ری اشاره کرد که روی یک نقش برجسته‌ی ساسانی نقش برجسته‌ای از خود را حک کرده است! در چنین شرایطی دیگر از مردم عادی چه توقعی می‌توان داشت؟ گاهی تعجب‌ می‌کنم وقتی می‌بینم که عده‌ای چگونه با مشقت در حالی که خطر هم آن‌ها را تهدید می‌کند، چهار یا پنج متر از بنای یک اثر تاریخی بالا می‌روند و آن را خراب می‌کنند یا روی آن چیزی می‌نویسند.

این هنرمند در پاسخ به این سوال که چقدر مجسمه‌های شهری به منظور سرقت از مواد اولیه‌شان، تخریب می‌شوند، گفت: بحث سرقت هم مطرح است، ولی درصد بسیار ناچیزی را به خود اختصاص می‌دهد. اکنون بسیاری از مجسمه‌های شهری از جنس کامپوزیت ساخته می‌شوند که حتی به درد پلاستیک‌فروش‌ها هم نمی‌خورد. و قابلیت بازیافت ندارد. بنابراین بخشی عمده‌ای از تخریب اموال شهری و آثار باستانی به خاطر موضوع وندالیسم انجام می‌شود.

عسکری در پاسخ به این سوال که چقدر مجسمه‌های شهری به خاطر اعتراض مردم مورد تخریب واقع می‌شوند؟ گفت: شاید بعضی موارد اینگونه باشد. اما باید در نظر گرفت که بسیاری از این تندیس‌ها از مفاخر ملی ما و مورد احترام مردم هستند و باید به این خرابکاران آگاهی داد که این‌ آثار اموال عمومی و متعلق به مردم است و کسی حق تخریب و صدمه زدن به آن‌ها را ندارد. و البته از سوی دیگر باید به مردم هم آموزش داد که هم‌چنان‌که وقتی کسی مورد هجوم و سرقت قرار می گیرد به کمک او می‌روند در مواقعی که با تخریب کردن اموال عمومی هم رو‌به‌رو می‌شوند باید برای حفظ آثار و جلوگیری از آسیب دیدن آن‌ها دخالت کنند.

عضو انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون مجسمه‌های خودش دچار مشکل شده است؟ گفت: خیر اغلب کارهای من ساعت‌های آفتابی یا بناهای یادمان بوده است که در جاهای محفوظ نصب شده است و اگر هم آسیبی دیده است به خاطر عوامل طبیعی بوده است که با ترمیم مشکلش برطرف شده است.

او در بخشی از سخنانش با اشاره به موضوع سرقت سریالی مجسمه‌های شهری، درباره‌ی آن‌ها بیان کرد: این موضوع از ابتدا شبهات و ابهامات بسیاری داشت. یکی از آن مجسمه‌ها متعلق به منصور آذری بود این مجسمه نزدیک به 500 کیلوگرم وزن داشت و به یاد دارم زمانی که با یک تیم هفت نفره برای نصب این مجسمه با جرثقیل به اتوبان همت رفتیم؛ با وجود امکاناتی که داشتیم کار نصب این مجسمه چند ساعت طول کشید و ترافیک ایجاد شده بود.

این هنرمند افزود: از سوی دیگر با وجود اینکه ما از سوی شهرداری تهران مجوز داشتیم ولی ماموران شهرداری و نیروی انتظامی و راهنمایی و رانندگی مدام می‌آمدند و بررسی می‌کردند که ما در حال انجام چه کاری هستیم؟ من فکر می‌کنم آقایانی که آن مجسمه را نیمه شب به سرقت برده‌اند، نیز نمی‌توانستند امکاناتی کمتر از ما داشته باشند و یا در زمانی کمتر از زمانی که ما برای نصب مجسمه وقت گذاشته‌ایم آن‌ها را ربوده باشند.

عسکری اضافه کرد: بسیاری از مجسمه‌ها در مکان‌های پرت و پلایی هم نصب نشده بودند که به راحتی ربوده شوند. در نتیجه بردن مجسمه‌ها بسیار سازمان یافته انجام شده‌است. با این همه من فکر می‌کنم به موضوع تخریب باید بیشتر از موضوع سرقت رسیدگی کرد چون درصد کمی از مجسمه ها سرقت می‌شوند و مابقی توسط مردم تخریب می‌شود.

انتهای پیام