نحوه‌ی ممیزی و پخش بازی‌های تیم ملی والیبال کشورمان از یک سو و بازی نه چندان خوب ملی‌پوشان مقابل تیم آمریکا از سوی دیگر، شب‌ سختی را برای بینندگان مسابقات لیگ جهانی والیبال رقم زد.

به گزارش خبرنگار سرویس رادیو و تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اگرچه بینندگان تلویزیون با محدودیت‌های رسانه ملی در نشان دادن تصاویر به اصطلاح «منشوری» آشنا هستند و از این رسانه برای نشان دادن تصاویر خانم‌هایی با پوشش‌های غیراسلامی و یا تماشاگرانی با پلاکاردهایی حاوی شعارهای سیاسی و اجتماعی، انتظار خاصی ندارند اما نحوه‌ی ممیزی در پخش بازی‌های تیم ملی والیبال ایران و نشان دادن چندین و چندباره‌ی یک تصویردر جریان بازی، که به‌نظر می‌رسد بیشتر، از تنبلی ها ناشی می‌شود تا صرف محدودیت‌ها، عمده‌ موضوع این واکنش‌ها را شامل می‌شود.

آیا نشان دادن چندین‌باره یک صحنه در جریان مسابقه‌ای ورزشی، نکته‌ای بیش از غیرحرفه‌ای بودن مسؤولان پخش را به ذهن متبادر می‌کند و اینکه رسانه‌ای چون صداوسیما که بارها با شرایطی مشابه از این دست روبه‌رو بوده است و به تازگی تجربه پخش زنده 64 مسابقه فوتبال جام جهانی را از سر گذرانده، نمی‌تواند بهتر از این‌ ممیزی‌ها را انجام دهد؟ تصور کنید تیم والیبال ایران در مقابل تیم برزیل، در ست چهارم و در آن شرایط هیجانی بازی می‌کند و حتا بازی را با امتیازهایی حساس و بسیار هیجانی می برد، آن‌گاه مخاطب مجبور است در اوج احساس خود، شاهد تصاویر صحنه آهسته مربوط به ست‌های اول و دوم باشد که در جریان این بازی حداقل 30-20 بار دیگر هم پخش شده‌اند.

نکته اینجاست که مسئولان تلویزیون تصمیم گرفته بودند که مسابقات والیبال را ویژه‌تر پوشش دهند و از نظر امکانات فنی توجه ویژه‌ای نسبت به پوشش آن داشته باشند.

پیش از این رییس سازمان صداوسیما هم درخصوص حواشی پیش آمده برای مسابقات والیبال اظهار نظر کرده بود که اگر از لحاظ شرعی بخواهیم همه چیزرعایت شود، نباید مسابقات را نشان دهیم و اگر این کار صورت بگیرد، به زور جوانانمان را به سمت ماهواره سوق می‌دهیم.

با این حال، همین حالا هم شبکه‌های اجتماعی پر شده است از فرکانس‌هایی که رد و بدل می‌شود برای دیدن بازی‌ها از طریق شبکه‌های خارجی.

البته یک سال قبل هم درست در این ایام، تلویزیون ایران تصمیم گرفت مسابقات والیبال ایران را با سانسور کمتری نشان دهد که موج حملات انتقادی و ابراز شگفتی‌ها به سمت صداوسیما روانه شد. آن زمان هم ضرغامی مشابه این اظهار نظرها را گفته بود.

رییس سازمان صداوسیما پس از حاشیه‌های پیش آمده برای پخش تلویزیونی والیبال ایران و ایتالیا در سال 92، گفته بود: پیش از این جلسه‌ای صورت گرفت که در این جلسه اعلام کردیم، بالاخره چه باید کنیم اگر بخواهیم شرع را رعایت کنیم نباید این مسابقات را نشان دهیم، به جهت اینکه وضعیت پوشش تماشاگران نامناسب است اما در قبال این تصمیم که با بزرگان کشور انجام گرفت، آن‌ها اعلام کردند که باید بازی پخش شود.

ضرغامی در این زمینه به صحبت‌های محسن اژه‌ای اشاره کرد که گفته‌ بود، من خودم بازی ایران و ایتالیا را دیدم اما متوجه صحنه‌های پوشش خانم‌ها نشدم.

او با اشاره پوشش خانم‌ها در مسابقات والیبال که باعث خنده حضار نیز شد، گفته بود: در مسابقه بعدی دوستان را می‌فرستیم تا در این مسابقات به خانم‌هایی که پوشش ندارند، یک گرمکن بدهند تا بپوشند!

موضع‌گیری رییس سازمان صداوسیما در قبال نحوه پخش زنده مسابقات ورزشی، این انتظار را در بینندگان تلویزیونی ایجاد کرد که از این پس با فراغ بال بیشتری می‌توانند در جریان مسابقات ورزشی قرار بگیرند و صحنه‌های کمتری را از دست بدهند، اما آغاز جام‌ جهانی و پخش چندباره تصاویر منتخب از سوی تلویزیون ایران برای جایگزینی با تصاویر منشوری و در پی آن نحوه پوشش تصویر مسابقات والیبال تیم ملی، این ذهنیت را کاملا از بین برد تا بیننده‌ای که از تلویزیون ایران نظاره‌گر مسابقات ورزشی است می‌تواند با کمترین ممیزی جریان مسابقات را دنبال کند.

با این حال به نظر می‌رسد همچنان این توقع که رسانه ملی می‌تواند به شیوه‌ای حرفه‌تری و مسؤولانه‌تر تصاویر مسابقات را ممیزی کند، چندان هم پربیراه نباشد تا تلویزیون حداقل در مسیری قرار گیرد که افق آن خاموش کردن شبکه‌های غربی و ماهواره‌یی به روی جوان ایرانی است. ضمن آن‌که به‌نظر می‌رسد در موج انتقادی که پس از بازی ایران و برزیل بویژه در فضای شبکه‌های اجتماعی شکل گرفته است، بیشتر سهل‌انگاری و به خود زحمت ندادن‌ها عامل ایجاد مساله بوده است تا صرف محدودیت‌های شرعی و عرفی. اما متاسفانه تمامی ماجرا در اظهار نظرها، به‌پای همین معیارهای شرعی و عرفی نوشته می‌شود.

انتهای پیام