رضا رضایی با انتقاد از وضعیت ممیزی در دولت قبل و انتظار طولانی کتاب‌ها برای دریافت مجوز نشر، گفت نگاه ممیزی بیشتر به واژه‌ها و الفاظ برمی‌گشت و گاهی شبیه جُک می‌شد.

این مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره وضعیت ممیزی در دولت جدید گفت: به نظر می‎آید در صدور مجوز تسریع شده و معطلی‌های قبلا کمتر دیده می‎شود و این بزرگترین تغییری است که در این زمینه احساس می‏‌شود.

او همچنین گفت: کتاب‏های من در دولت قبل هم تقریبا بدون تغییر منتشر می‎شدند، اما همین کتاب‌هایی که اصلاحیه‌ای به آن‌ها وارد نمی‌شد، گاه بیش از یک سال منتظر می‌ماندند.

رضایی در ادامه اظهار کرد: ممیزی کاری مکانیکی بود و در آن تنها به الفاظ توجه می‌شد. گاهی این نگاه به الفاظ خیلی خنده‌دار می‌شد، چون آن‌ها تنها به چند واژه حساس بودند و موضوع گاهی شبیه جُک می‌شد، چون یک کلمه می‌تواند به معانی متفاوتی به کار می‌رود.

این مترجم همچنین در پیشنهاد برای بهبود ممیزی در دولت جدید گفت: به نظرم ناشران باید از پیشنهاد وزیر ارشاد استقبال می‌کردند و ممیزی را قبول می‌کردند تا از این شکل خارج شود. اتحادیه ناشران می‌توانست با صدور آیین‌نامه و همکاری با دولت، مسئولیت این کار را قبول کند. حتی می‌شود خود افراد مسئولیت کتاب را قبول کنند. حداقل برای افرادی که حاضرند مسئولیت کارشان را قبول کنند، ممیزی برداشته شود. خود من حاضر هستم مسئولیت کارم را بپذیرم و اگر عمل خلاف قانونی باشد یا کسی شکایت کند، پاسخ‌گو باشم.

رضایی درباره انتظار طولانی برای انتشار کتاب‌ها هم گفت: برای مترجمی مثل من که از این راه زندگی می‌کند و چند ماه برای هر ترجمه وقت می‌گذارد، این انتظار خیلی فلج‌کننده بود. در همه کارها اول مجوز صادر می‌شود و بعد سرمایه‌گذاری می‌شود، اما در کار ما باید سالها وقت بگذاری و بعد مجوز بگیری. این شیوه حیات اقتصادی نویسنده و مترجم را به خطر می‌اندازد.

او درباره اعتقادش به ممیزی هم گفت: ممیزی در ذات چیز مفیدی نیست، خصوصا وقتی سلیقه‌یی باشد و بی‌قاعده. مسلما ممیزی خلاقیت را از بین می‌برد. بخشی از ممیزی در فضای جامعه رخ می‌دهد که خطوط قرمز هر جامعه‌ای هم متفاوت است، اما نویسنده و مترجم از این موضوع آگاه هستند و این خطوط را تشخیص می‌دهند. اما به غیر از این ممیزی، ممیزی سلیقه‌یی، عملی مکانیکی است و در آن عده‎ کمی برای همه تصمیم می‌گیرند که چه بخوانند و چه نخوانند و این وجهه قانونی ندارد.

انتهای پیام