حسین سناپور معتقد است ممیزی در سال‌های پیش صدمه‎هایی را به ادبیات زده و همچنان می‎زند که قابل جبران نیست و تغییرات ممیزی در دولت جدید هم بسیار اندک است.

این نویسنده در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره وضعیت ممیزی در دولت جدید عنوان کرد: اگر بخواهم براساس کتاب‌های خودم صحبت کنم، باید بگویم رمان «نیمه غایب» چند سال پیش بعد از 15 بار چاپ، اصلاحیه‌های زیادی خورد و در نهایت ممنوع‌الچاپ شد. از اواخر سال گذشته من درخواست تغییر رأیم را به آقای شجاعی صائین (مدیر اداره کتاب) دادم که هنوز جوابی برای آن نگرفته‌ام. برای رمان «دود» هم که در دولت قبل غیرقابل چاپ شده بود، خطاب به آقای صالحی (معاون فرهنگی وزارت ارشاد) درخواستی دادم که رمان بازنگری شده و البته اصلاحیه‌های زیادی به آن وارد شده که در بهمن‌ماه نسخه جدید را با اصلاحات برای ارشاد فرستادم که هنوز جواب آن نیامده و در واقع من سه ماه است که منتظر جواب ارشاد هستم.

او در ادامه اظهار کرد: غیر از این در جریان کار برخی از دوستانم هستم و می‌دانم بعضی‌ها ظرف دو تا سه ماه جواب مجوز کتاب‌هایشان را گرفته‌اند و گاهی توانسته‌اند با چانه‌زنی با بررس‌ها و قسمت مربوطه مجوز کتاب را بگیرند اما در همین دولت کتاب‌هایی هست که بیش از شش ماه است ارائه شده، اما هنوز مجوزی نگرفته است.

سناپور همچنین گفت: باید بگویم در وضعیت ممیزی تغییراتی رخ داده، اما این تغییرات جدی نیست. شاید چون همان بررس‌های قبلی آنجا هستند و همان سختگیری‌های دولت قبل اعمال می‌شود و هنوز کتاب‌ها آنجا منتظر می‌مانند. این تصویر کلی است که من از اداره کتاب دارم.

او همچنین درباره رویکردی که در ممیزی کتاب‌ها در دولت قبل وجود داشت، گفت:‌ من معتقدم این رویکرد واژه‌یابانه‌ای که در دولت قبل برای ممیزی وجود داشت هنوز هم هست. اتفاقا من درباره رمان «دود» همین درخواست را نوشتم که به محتوای کلی کتاب توجه کنند و اگر کلمه‌ای احتمالا ناپسند به کار رفته است، آن را در بافت کلی ببینند و به این توجه کنند که کلیت داستان درباره آن واژه چه می‌گوید. مثلا اگر کلمه‌ای اشاره‌ای به مشروب داشته، گفته‌اند باید حذف شود بدون آنکه به این توجه کنند که این واژه به چه دلیلی و در چه فضایی آمده است.

او درباره تأثیری که وضعیت ممیزی می‌تواند بر وضعیت نشر داشته باشد، گفت: بخشی از این موضوع به خواننده‌ها برمی‌گردد که ممیزی اعتماد آن‌ها را سلب می‌کند و همچنین سبب می‌شود که کتاب‌های کمتری نوشته شود. چون خواننده‌ها که رغبت کمتری به کتاب داشته باشند، کمتر کتاب می‌خرند و کمتر کتاب می‌خوانند و بالطبع مطالعه هم پایین می‌آید. از سوی دیگر به دلیل انتظار طولانی کتاب‌ها برای انتشار، نویسنده‌ها دل‌زده می‌شوند و ذوق‌شان را برای انتشار کتاب‌های بعدی از دست می‌دهند.

سناپور همچنین درباره تأثیر انتظار طولانی کتاب‌ها بر وضعیت زندگی نویسندگان گفت: وقتی کتابی یک تا دو سال منتظر مجوز می‌ماند، دیگر حرف زدن از نشر حرفه‌یی معنا ندارد. نویسنده نمی‌تواند روی پول کتاب حساب کند و مجبور است راه دیگری را برای کسب درآمد بیابد و بنابراین کمتر بنویسد. این صدمه‌ای است که در این سال‌ها به نشر و خصوصا به داستان‌نویسی ما خورده و دوستان نویسنده خصوصا جوان‌های بسیاری از نوشتن بازمانده‌اند و این صدمه‌ها قابل محاسبه و دیدن نیستند. برای ما که دوستانی را می‌دیدیم که می‌نوشتند و الآن دیگر این کار را ادامه نمی‌دهند این موضوع قابل لمس است اما برای دیگرانی که خارج از این وضعیت هستند قابل درک نیست. صدمه‌هایی که داستان‌نویسی ما در دولت قبل دیده و همچنان شاید کمی کمتر در حال تجربه کردن آن است قابل جبران نیست.

انتهای پیام