عضو هیات علمی دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی مدیریت ورزش دانشگاهی در طول چندین سال گذشته را ناکارآمد توصیف کرد و گفت: ورزش دانشگاهی از مدت ها قبل مرده و من هیچ نکته مثبتی در آن مشاهده نمی‌کنم.

دکتر امیر احمد مظفری در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایسنا، درباره‌ی وضعیت حال حاضر ورزش دانشگاهی کشور و مشکلات پیش روی آن اظهار کرد: دانشگاه یک مکان بسیار مناسب برای یادگیری ورزش و بارور شدن استعدادهای دانشجویان ورزشکار است. همچنین ورزش می‌تواند تاثیر بسیار زیادی بر سلامت 5 میلیون دانشجوی کشور داشته باشد. ورزش دانشگاهی سابقه طولانی دارد و هدف اول آن این است که امکان ورزش برای دانشجویان در جهت سلامت و شادابی‌شان فراهم شود و یکی از ابزار بسیار مهم برای سلامت و گذران اوقات فراغت دانشجویان است.

عضو هیات علمی واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی خاطر نشان کرد: خوشبختانه در بیشتر دانشگاههای ایران اماکن ورزشی مناسبی برای ورزش دانشجویان در رشته‌های مختلف احداث شده است. اما باید در این باره برنامه‌ریزی مدونی که یک طرف آن هیات رئیسه دانشگاه است، انجام دهد و از سوی دیگر یک ستاد در وزارت علوم در این رابطه مستقر شود تا ضمن سیاست گذاری و برنامه ریزی برای توسعه ورزش دانشگاهی، بر عملکرد مسئولان دانشگاهها نسبت به تکالیف خود نظارت جدی داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه در گذشته پایه‌های اصلی ورزش قهرمانی، در دانشگاهها شکل گرفته است، گفت: تعداد زیادی از قهرمانان ورزشی ایران، از دل دانشگاهها بیرون آمدند و وارد ورزش حرفه‌ای و قهرمانی شدند. اما متاسفانه در طول 8 سال گذشته اگر آمار بگیرید متوجه می‌شوید که چند نفر دانشجوی مستعد در دانشگاهها پرورش یافتند که متاسفانه این میزان بسیار ناچیز است. حتی امروزه تزریق ورزشکار قهرمان از دانشگاه به ورزش حرفه‌ای بر عکس شده و شاهد هستیم کسانی که در ورزش حرفه‌ای قهرمان هستند را به دانشگاه‌ها می‌آورند و به آنها می‌گویند بیا درس بخوان و در مسابقات دانشجویی شرکت کن!

مظفری با تاکید بر این که ورزش دانشگاهی در ایران از مدت ها قبل مرده است، اظهار کرد: متاسفانه دانشجویان دیگر تمایلی به ورزش دانشگاهی ندارند و تشکیلات درون دانشگاه هم هیچ رغبتی برای برنامه ریزی، جذب و انگیزه دادن به دانشجویان برای انجام فعالیت های ورزشی و پرورش استعدادها از خود نشان نمی‌دهند و اکثر اماکن ورزشی در دانشگاهها به جای این که در اختیار دانشجویان قرار گیرد در دست بخش خصوصی است و دانشگاهها از این طریق برای خود درآمدزایی می‌کنند. باید به مسئولان گفت: آیا هدفتان از احداث اماکن ورزشی در دانشگاهها، اجاره دادن به بخش خصوصی بوده یا توسعه ورزش دانشگاهی؟ بسیاری از مکانهای ورزشی در دانشگاهها نیز به حال خود رها شده و در آن کلاغ و گنجشک‌ رژه می‌روند که نمونه‌اش همین دانشگاه تهران است که هیچ رسیدگی به استخر و چمن آن نمی‌شود.

بازنشسته‌ی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی مشکل اصلی ورزش دانشگاهی را نبود مدیریت در این بخش دانست و به ایسنا گفت: متاسفانه سالها مدیرکل تربیت بدنی وزارت علوم شخصی به اسم طالب پور بود که تازه دکترا گرفته بود و هیچ تجربه‌ای هم نداشت و در چنین پست مهمی به کار گماشته شد، چرا چنین پست بسیار مهم و تاثیر گذاری در آموزش عالی را بر عهده شخصی می‌گذارند که هیچ نوع تجربه‌ی مدیریت ورزشی نداشته است و بدتر از آن این که هیچ سیستم نظارتی نیز بر عملکرد آن وجود ندارد و هیچ کس نپرسید که آیا این فرد در طول 8 سال مدیریت خود، توانست گامی در جهت توسعه‌ی ورزش دانشگاهی بردارد یا خیر. تنها در این چند سال به برگزاری چند المپیاد بی‌کیفیت ورزشی که در آن دانشجویانی که از نظر مهارت‌های ورزشی بسیار ضعیف بودند، بسنده کرد. به اعتقاد من طالب پور تشکیلات ورزش دانشگاهی در ایران را به نابودی کشاند.

وی با بیان اینکه برگزاری چنین المپیادهایی هیچ دردی از ورزش دانشگاهی دوا نمی‌کند، خاطر نشان کرد: به جای اینکه با برنامه ریزی درست دانشجویانی که در دانشگاهها پرورش یافته‌اند در این المپیادهای ورزشی شرکت کنند اداره کل دانشگاهها دست و پا می‌زنند دانشجویان را در مدت یکی دو ماه تمرین دهند و بعد به المپیاد بفرستند.

مظفری با بیان این که هیج نقطه قوتی در ورزش دانشگاهی مشاهده نمی کنم، گفت: پورکیانی به عنوان مدیر کل جدید تربیت بدنی وزارت علوم باید روسای تربیت بدنی دانشگاهها را مجبور کند تا توجه جدی به ورزش دانشجویان داشته باشند و آن را از مهمترین برنامه‌های خود قرار دهند، همچنین نظارت جدی بر عملکرد آنها داشته باشد. این که اعلام کنند آیا هدفشان از توجه به ورزش دانشگاهی قهرمان پروری است یا تنها به سلامت دانشجویان و شادابی آنها فکر می‌کنند و بر همین اساس نیز برنامه‌های خود را تدوین کنند. معتقدم با وجود 5 میلیون نفر دانشجو در کشور و امکانات بسیار خوبی که وجود دارد، دانشگاهها می‌توانند به عنوان مکانی بسیار مناسب برای قهرمان پروری تبدیل شوند و تنها مدیریت در این بخش مورد نیاز است.

انتهای پیام