سعید بیابانکی با بیان این‌که جشنواره شعر فجر در این دولت باید با دولت قبل فرق داشته باشد، گفت، جشنواره شعر فجر نتوانسته اثرگذار باشد، باید قوام بیابد و شاعران گسترده‌تری بتوانند در آن شرکت کنند.

این شاعر و عضو شورای سیاست‌گذاری هشتمین جشنواره شعر فجر در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ارزیابی خود از دوره‌های پیشین این جشنواره گفت: اتفاقا در جلسه‌ای که با اعضای شورا و معاون فرهنگی ارشاد برگزار شد، در همین حوزه حرف می‌زدیم و جشنواره خودمان را نقد می‌کردیم، چون برگزارکننده‌های دوره‌ها و سال‌های پیش تقریبا همه بودند. به جز چند نفر که در این دوره اضافه شده بودند، قریب به اتفاق اعضای شورا از دوره‌های قبل بودند و همه از محاسن و معایب دوره‌های پیش گفتند. پیشنهاد من این بود که ما در کشور سالانه جشنواره‌های متعددی داریم که از سوی شهرداری، حوزه هنری، بسیج و بنیاد حفظ آثار و بخش خصوصی برگزار می‌شود. این جشنواره به نسبت آن‌ها کمی دیر متولد شده، آن‌ها به جشنواره‌هایی با حساب و کتاب و مؤثر تبدیل شده‌اند و شعر فجر تبدیل نشده و اگر جشنواره شعر فجر می‌خواهد ملی و بین‌المللی باشد، باید کمی متفاوت باشد، که نیست.

او در ادامه اظهار کرد: شاید تنها تفاوت جشنواره شعر فجر با جشنواره‌های دیگر این باشد که اختتامیه آن رسانه‌یی‌تر است و رییس‌جمهور می‌آید یا جایزه‌اش بیش‌تر است. اگرچه شعر می‌تواند به شکل‌های مختلف بیاید، اما شاعر را تا وقتی کتاب نداشته باشد، شاعر نمی‌شناسیم. پیشنهاد من این بود که عنوان جشنواره را بگذاریم «جشنواره کتاب شعر فجر» و کسانی که کتابی منتشر کرده‌اند، در آن شرکت کنند، نه کسانی که اثرشان در سایت و وبلاگ منتشر شده است.

بیابانکی گفت: بهتر است این جشنواره فراخوان هم نداشته باشد، چون همواره کسانی در فراخوان شرکت نمی‌کنند. کسانی که شرکت نمی‌کنند، یا باخبر نمی‌شوند و یا کسانی هستند که در گوشه خلوت کار می‌کنند، یا این‌که ممکن است پیشکسوت باشند و ما نباید انتظار داشته باشیم پیشکسوت‌ها خودشان در این جشنواره شرکت کند. ما باید به سراغ آن‌ها برویم و بخشی را به پیشکسوتان و بخشی را به جوان‌ترها اختصاص بدهیم. از سوی دیگر ما یک جشنواره کتاب سال داریم که در این 30 و چند سال، تنها چندبار برگزیده شعر داشته. ما می‌توانیم حوزه شعر را در کتاب فصل و سال حذف و در این‌جا بازتعریف کنیم.

او در ادامه افزود: برخی خرده می‌گرفتند که شاید کسی کتاب نداشته باشد، اما باید کسی که چند سال زحمت می‌کشد، از جیبش برای چاپ کتاب هزینه می‌کند و کتاب چاپ می‌کند، با کسی که اهل وبلاگ‌بازی و فیس‌بوک‌بازی است، فرق داشته باشد. کسی که کتاب ندارد هم باید صبر کند که کتاب‌دار شود. این پیشنهاد من و بسیاری دیگر بود. مضافا این‌که تمام کتاب‌های منتشرشده در کشور شناسنامه‌دارند و با کد فیپا قابل شناسایی هستند و اطلاعات آن‌ها در اختیار وزارت ارشاد هست و با یک دکمه زدن قابل رصد هستند.

بیابانکی درباره اثرگذار نبودن جشنواره شعر فجر در سال‌های اخیر گفت: این جشنواره نتوانسته اثر‌گذار باشد. من حتا یادم نیست سال پیش چه کسی و با چه کتابی برنده شده است. این خیلی بد است. این جشنواره باید مانند اسکار باشد که فیلم‌های اکران‌شده را قضاوت کند، برعکس جشنواره فجر خودمان که فیلم‌های دیده‌نشده را فضاوت می‌کند. جشنواره شعر فجر باید کتاب‌های منتشرشده و خوانده‌شده را بررسی کند.

این شاعر همچنین اظهار کرد: امسال باید تغییر را ببینیم، چون تفاوت زیادی در سیاست‌های فرهنگی این دولت با دولت قبل دیده می‌شود. اما بحثی که دیروز می‌شد، این بود که جشنواره شعر فجر باید جشنواره شعر انقلاب باشد یا جشنواره شعر فارسی و این‌که از کشورهای دیگر هم شاعران فارسی‌زبان بتوانند در آن شرکت کنند یا نه. من شق دوم را می‌پسندم. شاید شاعری در ایران نباشد، ‌اما تعارضی با میهن و کشور نداشته باشد. اگر دایره گسترده‌تر باشد، ما می‌توانیم طیف وسیع‌تری داشته باشیم. این جشنواره از بیت‌المال استفاده می‌کند و بیت‌المال متعلق به همه است. به قول شاعر «از این طرف که منم راه کاروان باز است». جشنواره هر سال تغییری داشته، در آغاز هدف تجلیل بود و بعد رقابتی شد، اما باز هم در فرم رقابتی، آن چیزی که باید، نشده. جشنواره باید قوام بگیرد و 10 تا 20 کتاب تأثیرگذار را در سال معرفی کند. افراد کتاب‌های خودشان را به جایزه برسانند. جایزه را هم بالا بگذاریم، مثلا 50 میلیون تومان جایزه جشنواره باشد تا افراد انگیزه بگیرند و کتاب‌شان را منتشر کنند و به جشنواره برسانند.

انتهای پیام