یکی از پلیدترین صفاتی که در قرآن از آن به صراحت یا به صورت مفهومی یاد شده و مورد سرزنش قرار گرفته، لجاجت و اصرار ورزیدن بر سخنان و عقاید باطل است که، منجر به تکذیب انبیاء، آیات الهی و حتّی قتل انبیای الهی میشود.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، لجاجت در اصطلاح، به اصرار ورزیدن در کاری همراه با عناد که، از انجام آن نهی شده، گفته میشود.
پیامبر خدا(ص) درباره آغاز و فرجام لجاجت میفرمایند: "بپرهیز از لجاجت؛ زیرا که آغاز آن نادانی و فرجامش پشیمانی است1".
امام علی(ع) نیز فرمودند: "لجاجت، اندیشه را میبَرد2".
ایشان همچنین میفرمایند: "لجاجت، جنگها به بار میآورد و دلها را کینهور میسازد3".
یکی از پیامدهای لجاجت فرو رفتن در گناهان است که علت اصلی آن همان حق گریزی است به طوری که انسان لجوج را غرق در گناه کرده و در باتلاق انبوهی از گناهان فرو میبرد. خداوند متعال در این باره چنین میفرمایند: "و هنگامی که به آنها گفته شود: «از خدا بترسید!» (لجاجت آنان بیشتر میشود)، و آنها را به گناه میکشاند...4".
در حقیقت این آیه به یکی از صفات زشت منافقان اشاره کرده که، آنها بر اثر تعصب و لجاجت در برابر هیچ حقیقتی، تسلیم نمیشوند و همین لجاجت، آنها را به بدترین گناهان میکشاند5".
منابع روایات:
1- تحفالعقول: 14 منتخب میزانالحکمة: 500
2- نهجالبلاغة: الحکمة 179 منتخب میزانالحکمة: 502
3- غررالحکم: 1718 منتخب میزانالحکمة: 502
4- بقره/سوره۲، آیه۲۰۶.
5- تفسیر نمونه، ج۲، ص۷۵.
انتهای پیام
نظرات