"در مواجهه با بن‌بست در شورای امنیت سازمان ملل درخصوص سوریه، آمریکا و هم‌پیمانانش می‌توانند به دیگر ابزارهای مشروع کردن حمله تلافی‌جویانه خود علیه حکومت دمشق متوسل شوند."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشته است: «شورای 15 کشوری امنیت سازمان ملل از سال 2011 تاکنون درخصوص سوریه در بن بست قرار گرفته است. روسیه به عنوان هم‌پیمان بشار اسد و همچنین چین سه قطعنامه در محکومیت بشار اسد را وتو کرده و همچنین درخواست مجازات دولت سوریه را محکوم کرده‌اند.

اما آمریکا پیشتر در دیگر جنگ‌ها، بدون نظر شورای امنیت سازمان ملل دخالت کرده است که مورد خاص آن جنگ کوزوو در سال 1999 بود و بار دیگر نیز می‌تواند چنین کاری انجام دهد.

هرگونه حمله‌ای علیه سوریه توسط آمریکا، انگلیس، فرانسه و دیگر کشورها بدون حکم صریح سازمان ملل احتمالا باعث خشم روسیه خواهد شد و انتظار خواهد رفت روسیه چنین حمله‌ای را غیرقانونی دانسته و محکوم کند.

ریچارد هاس، رئیس شورای روابط خارجی آمریکا این مساله را رد می‌کند که حمله غربی‌ها به سوریه نیازمند تایید سازمان ملل است.

وی در یک کنفرانس خبری به خبرنگاران گفت: شورای امنیت سازمان ملل تنها نهاد مسئول درباره آنچه که قانونی و مشروع است، نیست و همانطور که بسیاری تصریح کرده‌اند در زمان کوزوو این شورا دور زده شد.

هاس تاکید کرد: اینکه بگوییم تنها شورای امنیت سازمان ملل می‌تواند مساله‌ای را مشروع سازد از نظر من موضعی نیست که بتوان از آن حمایت کرد زیرا در این مورد به کشوری نظیر روسیه اجازه می‌دهد که تنها داور و صاحب اختیار قوانین بین‌المللی و به طور گسترده‌تر روابط بین‌المللی باشد.

وی افزود: مشروعیت حمله به سوریه می‌تواند از جانب ائتلاف کشورهای متمایلی ناشی شود که از حمله تلافی جویانه علیه بشار اسد حمایت کرده تا نشان دهند استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی تحمل نمی‌شود.

به گفته وی چنین ائتلافی می‌تواند شامل کشورهای عرب شده و حمایت رسمی ناتو و دیگر نهادها را پشت خود داشته باشد.

مقامات آمریکا و اروپا به کمپین ناتو به منظور تحت فشار قرار دادن اسلوبودان میلوسویچ، رئیس‌جمهور وقت یوگسلاوی سابق برای عقب کشیدن سربازان و شبه نظامیان خود از کوزوو استناد می‌کنند.

در این مورد آمریکا، شورای امنیت سازمان ملل دور زد تا از وتوی روسیه اجتناب کرده و به جای ‌آن حمایت ناتو را جلب کرد.

اتحادیه عرب نیز همچنین می‌تواند به طور رسمی اقدام نظامی علیه سوریه را همانطور که در خصوص لیبی در سال 2011 انجام داد مورد حمایت قرار دهد. اما به دست آوردن اتفاق نظر در اتحادیه عرب و ناتو ‌آسان نخواهد بود.

ریچارد گوان، کارشناس سیاست خارجی دانشگاه نیویورک اظهار داشت: برخی از اعضای هر دو بلوک تردیدهایی را در خصوص چنین اقدامی دارند و ممکن است دپیلماسی‌ها مغشوش شوند.

اخیرا اظهارات جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا و همچنین رفتن نیروهای دریایی آمریکا به مواضع نزدیک سوریه نشان داد که اوباما این بار به اجرای حمله علیه نیروهای بشار اسد خواهد پرداخت.

جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید روز دوشنبه پرسش‌ها درخصوص اینکه اوباما اجازه سازمان ملل و یا کنگره آمریکا را برای حمله به سوریه کسب خواهد کرد منحرف ساخت و گفت که رئیس‌جمهوری آمریکا هنوز تصمیمی در خصوص پاسخ آمریکا نگرفته است.

کارنی بارها گفت که دولت سوریه اقدام به نقض هنجارهای بین‌المللی با استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه غیرنظامیان کرده است.

با وجود این اوباما دیگر گزینه‌ها را برای مشروع ساخت حمله به سوریه در اختیار دارد که به غیر از به دست آوردن حمایت اتحادیه عرب و ناتو هستند.

بند 51 منشور سازمان ملل از حق ذاتی دفاع از خود به صورت گروهی و یا فردی در صورتی که حمله مسلحانه علیه یکی از اعضای سازمان ملل رخ دهد سخن می‌گوید.

به طور نظری ترکیه و اسرائیل می‌توانند از آمریکا و هم‌پیمانان آن درخواست کمک برای دفاع از خود کنند که به دلیل خشونت‌های فرامرزی دو کشور در جریان جنگ داخلی دو ساله سوریه به وجود آمده‌اند.

به گفته دیپلمات‌های سازمان ملل بند 51 را به سختی می‌توان به عنوان اساس پاسخ به حمله‌ای که به طور مستقیم به همسایگان سوریه و همچنین آمریکا و هم‌پیمانانش تاثیرگذار نبوده، در نظر گرفت.

همچنین گزینه دیگر قطعنامه "اتحاد برای صلح" سال 1950 است که به مجمع عمومی سازمان ملل اجازه می‌دهد هنگامی که شورای امنیت به دلیل اختلاف میان اعضای ثابتش به بن بست رسیده خواهان نشستی اضطراری برای پرداختن به مسائل مربوط به صلح و امنیت بین‌الملل شود.

این قطعنامه آمریکا و هم‌پیمانان آن را قادر ساخت جلوی تلاش‌های شوروی برای استفاده از حق وتو در شورای امنیت به منظور قطع حمایت از نیروهای دارای حکم سازمان ملل در جنگ کره در سال‌های 1950 تا 1953 را بگیرند.

دیپلمات‌های سازمان ملل می‌گویند به احتمال زیاد آمریکا به قطعنامه اتحاد برای صلح متوسل نخواهد شد اما این امکان وجود دارد که واشنگتن به دنبال حمایت سیاسی مجمع عمومی سازمان ملل به شکل یک قطعنامه غیر الزام‌آور برای کمک به مشروع کردن اقدام علیه سوریه باشد.

با وجود آنکه قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل وزنه حقوقی حکم شورای امنیت را ندارد اما نمایانگر این خواهد بود که اغلب کشورهای جهان حامی حمله به سوریه هستند البته مشروط به اینکه واشنگتن حمایت‌های کافی را در این مجمع به دست آورد.

همه رای‌گیری‌های مجمع عمومی سازمان ملل درباره سوریه تاکنون توانسته‌اند مخالفت اکثریت کشورها را علیه بشار اسد به دست آورند هر چند که در آخرین رای‌گیری این اکثریت کمتر بود.

به گفته گوان گزینه مجمع عمومی سازمان ملل دارای پتانسیل است و هر چند که چین و روسیه علیه هرگونه حمله موشکی به سوریه به شدت خشمگین خواهند شد اما این کشورها در سازمان ملل به شدت در اقلیت واقع خواهند شد.

وی تاکید کرد که مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند برای اقدام نظامی علیه سوریه حتی اگر که شورای امنیت فلج شود حمایت سیاسی ارائه دهد اما گزینه مجمع عمومی نیازمند زمان است و مشخص نیست که اوباما در صورت تصمیم برای حمله، متمایل به انتظار برای آن باشد.

همچنین گزینه‌ای وجود دارد که تایید مجمع عمومی سازمان ملل پس از حمله به دست آید.

چندی پیش کمیته بین‌المللی صلیب سرخ جنگ سوریه را جنگ داخلی توصیف کرد که این به معنی مصداق داشتن کنوانسیون‌های جنگی ژنو است.»

انتهای پیام