یک استاد حوزه و دانشگاه با بیان این‌که «دبیر خانواده مادر است» گفت: متاسفانه مادران ما به کار بیرون بیشتر اهمیت می‌دهند تا نقش اصلی خود که تربیت فرزندان است و به این دلیل جامعه دچار مشکل شده است.

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدهاشم بطحائی گلپایگانی در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با قرائت این حدیث که "بهشت زیر پای مادران است" اظهار کرد: از این حدیث دو برداشت داریم یکی اینکه شرط ورود به بهشت رضایت مادران است و دیگر این‌که اگر مرد بهشتی می‌شود از دامن مادر است. اگر می‌خواهیم انسان سعادتمند و وارسته‌ای باشیم باید مادر وارسته‌ای داشته باشیم.

گلپایگانی خاطرنشان کرد: دامن مادر مثل یک مزرعه است و نقش مهمی در تربیت و پرورش فرزندان داد. مادر مثل معماری است که اگر خشت اول را درست بگذارد فرزند تمام راه را به درستی می‌رود.

این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: فرزندان در دوران طفولیت همانند یک دوربین عکاسی عمل می‌کنند و عکسبردار رفتار مادران است؛ شیر مادر است که مزاج اخلاقی، روحی و جسمی فرزند را به بار می‌آورد. مسوولیت معاش و مدیریت با پدر است، ولی تمام مسائل تربیتی به مادر برمی‌گردد و مادر نقش زیرسازی دنیا و آخرت را دارد.

وی تصریح کرد: متاسفانه در جامعه ما یکسری از مردم به اشتباه از ائمه برای خود یک نقش پیش‌ساخته تصور می‌کنند، ولی این‌گونه نیست خدای آنها با ما یکی است تنها فرق آنها در این است که ائمه تمام سعی و تلاش خود را در تربیت فرزندان به کار می‌بردند. حتی اگر فرهیختگان جامعه را نگاه کنیم می‌بینیم مادرانی داشتند که تمام عمر خود را صرف تربیت فرزندان کرده‌اند.

گلپایگانی افزود: در دین اسلام کارها تقسیم شده است، ولی متاسفانه در جامعه ما این تقسیم به فراموشی سپرده شده است، فرزند بوی مادر می‌خواهد نه شیر دایه و یا نگهداری مهدکودک را.

وی ادامه داد: تربیت فرزندان قبل از انقلاب با بعد از انقلاب تغییر زیادی کرده است چرا که زنان بیشتر وقت خود را در بیرون صرف می‌کنند. اگر یک مزرعه هم به حال خود رها شود محصولی نمی‌دهد چه رسد به فرزند یک انسان.

این استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: در جامعه حال حاضر توجه مادران به فرزندان، مسائل آموزشی و تربیتی آموزش و پرورش و مراکز عالی ضعیف است ولی موانعی مثل اینترنت، ماهواره و امثال این‌ها در جامعه زیاد شده است.

وی در پایان گفت: دشمن در تمام جبهه‌ها از ما شکست خورد، ولی از راه جبهه فرهنگی وارد شد. جبهه فرهنگی خطرش از تمام جبهه‌های دیگر بیشتر است. ما اگر از نظر فرهنگ ضعیف شویم در هیچ زمینه‌ دیگری کارآمدی نداریم و نقش این فرهنگ‌سازی ابتدا بر عهده مادران و بعد از آن بر عهده جامعه و نهادهای آموزشی است.

انتهای پیام