مطمئنا وقتی انسان‌ها اولین اصوات را از اشیایی چون صدف، تنه درختان، پوست حیوانات و استخوان به وجود می‌آوردند، هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کردند که دنیای سازهای موسیقی چنان گسترده و پیچیده شود که حتی حرفه‌ای‌ترین موزیسین‌ها نیز نتوانند تمام آنها بشناسند و بنوازند.
به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این روزها دیدن جوانان و حتی غیر جوانانی که در خیابان‌ها ساز بر دوش یا به دست دارند، به امری عادی مبدل شده است؛ اما آنچه در این میان مطرح می‌شود، آن است که این حجم زیاد از سازها از کجا و چگونه و با چه هزینه‌ای وارد بازار موسیقی شده‌اند.
بهارستان، بهشت موسیقی دوستان!
شاید با شنیدن اسم ساز اولین جایی که به ذهن بسیاری می‌رسد راسته میدان «بهارستان تهران» و مغازه‌های ساز‌فروشی آن باشد؛ محلی که با بزرگترین نهاد فرهنگی ایران یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها چند متری بیشتر فاصله ندارد.
خبرنگار ایسنا سَری به بازار فروش ساز در بهارستان زده تا از کم و کیف خرید و فروش سازها و قیمت‌ها آگاه شود.
راسته‌ای که به عنوان پاتوق اصلی فروش ساز در تهران و ایران شناخته شده و بسیاری آن را بهشت اهالی موسیقی می‌دانند؛ راسته‌ای چند صد متری که در آن می‌توان انواع و اقسام مختلف سازها را یافت.
راسته‌ای با مغازه‌های کوچک و بزرگ که قدمت برخی از آنها در فروش ساز به نیم قرن هم می‌رسد.
داخل مغازه‌ها انواع و اقسام سازها به چشم می‌خورد؛ از سازهای ایرانی چون تار و سه تار، تا سازهای فرنگی مانند گیتار و ویلن.
بیشتر فروشندگان نیز خود دستی بر آتش دارند و در حال نواختن ساز هستند و حتی برخی از آنان فروشگاه خود را به محلی برای تدریس موسیقی تبدیل کرده‌اند.
فروشندگان ساز چه می‌گویند؟
وارد مغازه‌ها می‌شویم و درباره نحوه خرید و فروش و قیمت سازها از فروشندگان پرس و جو می‌کنیم اما آنچه که تقریبا در میان همه فروشندگان به چشم می‌خورد، عدم علاقه برای بیان نام مغازه و یا کارگاهشان است.
صاحب یکی از مغازه‌ها با بیان اینکه در ماه‌های اخیر بالا رفتن قیمت ساز سبب کاهش استقبال علاقه‌مندان موسیقی برای خرید ساز شده است از رکود چند ماهه در فروش ساز خبر می‌دهد.
او بالا رفتن قیمت‌ها را به سبب تورم می‌داند و می‌گوید: "در طول این چند ماه قیمت ساز سه برابر شده! وقتی همه چیز قیمتِش بالا می‌ره، خوب طبیعیه که قیمت ساز هم چند برابر بشه!"
اما درست چند متر آن طرفتر فروشنده دیگری نظری کاملا متفاوت دارد؛ "فروش ما هیچ تغییری نکرده. کسی که ساز می‌زنه و اهل موسیقیه اصلا با این چیزا کاری نداره. هر چه قدر هم که قیمت ساز بالا بره، بازم میاد سراغ عشقش، موسیقی"
بعد هم می‌گوید:" حتی در همین چند وقت اخیر تمام ویلن‌هایی که از قبل توی مغازه بود، فروش رفت"!
مدیر یکی دیگر از فروشگاه‌ها هم می‌گوید: "سازهای غیر ایرانی به نسبت سازهای ایرانی افزایش قیمت چشم گیری داشته اند، آن‌هم به دلیل نوسانات قیمت ارز در چند وقت اخیر"
او از کاهش فروش سازهای موسیقی در فروشگاه خود نسبت به سال‌های گذشته اظهار نگرانی می‌کند و می‌گوید:" اگر با همین روال پیش برود دیگر از این کار کنار می‌کشم"
اما وقتی از آنها درباره وضعیت صنف فروشندگان ساز می‌پرسیم با جوابی یکسان مواجه می‌شویم؛ "فروشندگان ساز هیچ صنف مشخصی ندارند."
در این میان جالب‌ترین نظر را مدیر یکی از فروشگاه‌ها می‌دهد که می‌گوید: "برای فروش ساز مجبور به تهیه جواز فروش لوازم صوتی و تصویری شدم!"
دیگر فروشندگان هم از عدم حمایت وزارت ارشاد از صنف آنها گلایه می‌کنند و می‌گویند که ارشاد هیچ حمایتی را از آنها نمی‌کند.
درباره استقبال از سازهای موسیقی هم آنچه که دیده می‌شود تمایل بیشتر مراجعین و خریداران به سازهای ایرانی تار و سه تار است؛ چیزی که تمامی فروشندگان نیز بر آن تاکید دارند.
قیمت سازها
در نهایت هم شروع به پرسیدن قیمت سازهای مختلف از فروشندگان می‌کنیم. (البته دانستن این مطلب ضروری است که سازها مانند برخی کالاها قیمتی مشخص ندارد و آنچه در ذیل آمده تنها حدود قیمت سازهای موسیقی است.)
در میان سازهای ایرانی «تار» از حدود 450 هزار تومان آغاز می‌شود و قیمت آن تا حدود شش میلیون تومان هم می‌رسد.
«سه تار» هم از حدود 80 هزار تومان تا تقریبا یک میلیون تومان قیمت دارد.
«سنتور» که این روزها مخاطبان زیادی پیدا کرده است، قیمتی بین 150 تا 750 هزار تومان دارد.
«نی» که در میان سازها تقریبا به عنوان ارزان‌ترین ساز به شمار می‌آید قیمتی در حدود 25 تا 130هزار تومان دارد.
«کمانچه» هم از حدود 250 هزار تومان شروع و قیمت آن در نهایت به حدود پنج میلیون تومان هم می‌رسد.
در میان سازهای کوبه‌ای «دف» قیمتی بین 35 تا یک‌صد هزار تومان و «تمبک»از حدود 110 تا 750 هزار تومان قیمت دارد.
در نهایت هم در بین سازهای ایرانی «بربت»(عود) از حدود 400 هزار تومان قیمت دارد تا بالاتر.
سازهای غیرایرانی
در میان سازهای غیرایرانی «گیتار» که تقریبا بیشترین مخاطب را در بین نوازندگان دارد، قیمتی بیش از 300 هزار تومان دارد؛ البته با توجه به نوع گیتار (کلاسیک-الکتریک) قیمت آن تغییر می‌کند و گیتار الکتریک به دلیل داشتن لوازم جانبی هزینه بیشتری را برای موزیسین دربر دارد.
دیگرساز پرطرفدار غربی هم یعنی «ویلن» قیمتی بین 150 هزار تومان تا حدود سه میلیون تومان دارد.
پیانو هم بسته به آنکه از چه نوع باشد قیمت‌های متفاوتی دارد. از "گرند پیانو" تا "پیانوی دیواری" و حتی "پیانوی الکتریک"، اختلاف فاحشی در قیمت دارند و حداقل هزینه‌ای که باید برای این ساز فرنگی کرد حدود سه میلیون تومان است.
نکته‌ای که باید در این گزارش به آن اشاره کرد این است که کسانی که اندکی با موسیقی آشنایی باشند، می‌دانند که سازهای موسیقی هیچ گونه سقفی برای قیمت ندارند و بسته به اینکه چه کسی آن ساز را ساخته و متعلق به چه زمانی است قیمت آن نیز تغییر کند.
پیانوی 9 میلیارد تومانی Heintzman""، گیتار 300 ساله هفت میلیاردی و تار 50 میلیون تومانی «یحیی» تا ویلن Guarnerius" del Gesu 250" چند میلیون دلاری، نمونه‌هایی از آنهاست.
انتهای پیام
نظرات