سعید بیابانکی با بیان این‌که برای انتخاب شاعر مردمی 10 سال اخیر باید از روش‌های گوناگونی استفاده می‌شد، گفت: شیوه نظرسنجی از آدم‌ها شیوه‌ای بسیار سنتی بود که اگر جامعه آماری آن تغییر کند، نتیجه‌اش متفاوت خواهد بود.

این شاعر و عضو شورای علمی هفتمین جشنواره شعر فجر درباره معرفی «شاعران مردمی 10 سال اخیر» در جشنواره شعر فجر به خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: من با نفس این انتخاب مشکلی ندارم و به نظرم کار پسندیده‌ای است، اما شیوه این انتخاب باید دقیق‌تر باشد، چون هر روشی درجه‌ای از خطا را با خود دارد و ما باید بهترین روش را برای چنین نظرسنجی‌ای انتخاب کنیم.

او ادامه داد: من برای این انتخاب پیشنهاد داده بودم که می‌توانیم چند شب در یک برنامه تلویزیونی یا رادیویی یک نظرسنجی پیامکی انجام دهیم و از مردم بخواهیم که در این نظرسنجی شرکت کنند. من حتا «رادیو هفت» را پیشنهاد داده بودم، چون این برنامه پربیننده است و علاقه‌مندان به شعر و ادبیات هم آن را زیاد می‌بینند. در این نظرسنجی مخاطبان می‌توانستند پنج نفر یا یک نفر را معرفی کنند. این شیوه بسیار مستدل بود و همه می‌توانستند در آن شرکت کنند.

بیابانکی با اشاره به دیگر شیوه‌هایی که هفتمین جشنواره شعر فجر می‌توانست برای انتخاب شاعر مردمی 10 سال اخیر از آن بهره ببرد، گفت: یک روش دیگر می‌توانست این باشد که از دوستانی که در اختتامیه شعر فجر در تالار وحدت بودند هم نظرسنجی شود. همچنین برنامه‌های شعر فجر در هفت استان برگزار شد و ما می‌توانستیم از افرادی که در این برنامه‌ها شرکت کرده بودند، نظرسنجی کنیم و در کنارش نظرسنجی میدانی هم انجام دهیم. جمیع این شرایط می‌توانست نتیجه‌بخش باشد.

این عضو شورای علمی هفتمین جشنواره شعر فجر با اشاره به نام‌های برگزیده‌ به عنوان «شاعران مردمی 10 سال اخیر» گفت: باید به این نکته هم توجه کرد که برخی از شاعران تریبون و رسانه دارند و برخی به این تریبون‌ها دسترسی ندارند. تریبون فقط رسانه و مطبوعات نیست؛ ممکن است شما در مجالس و همه کنگره‌ها حضور داشته باشید. آقای برقعی در مجالس مذهبی، مساجد و تکایا حضور دارند و بقیه شاید شانس کم‌تری داشته باشند که در این مجالس حضور پیدا کنند و شاید همین باعث شود که اسم یکی در ذهن بیش‌تر مانده باشد. البته من که این حرف‌ها را می‌زنم، از نظرم ایشان شاعر خوبی است و دوست من نیز هست، اما مسأله روشی است که برای انتخاب شاعران مردمی درنظر گرفته شده است.

بیابانکی در ادامه افزود: اما باید به این نکته هم توجه کرد که این تنها یک نوع از شعر است. شعر آیینی و مذهبی که مخصوص مجالس است. اما شعر سپید،‌ طنز و دیگر گونه‌های شعری چه می‌شود؟ می‌شد این انتخاب را به گونه‌ای طراحی کرد که به نتیجه بهتری بینجامد.

او همچنین تأکید کرد: در سایر هنرها هم چنین انتخاب‌هایی اتفاق می‌افتد و کسی با خود انتخاب مشکلی ندارد. در سینما هم داوران یک انتخاب دارند و مردم یک انتخاب. اما دسترسی به سینما راحت‌تر است، ولی دسترسی به شعر دشوار است. فیلم در سینما نمایش داده می‌شود و مردم آن را می‌بینند. اما دسترسی به شعر پیچیده‌تر است و چون شیوه‌های انتشار متنوعی دارد، انتخاب جامعه آماری آن سخت است. این بسیار سنتی است که ما توی خیابان راه بیفتیم و نظرسنجی کنیم، زیرا شیوه که تغییر کند، به نتیجه دیگری می‌رسیم.

بیابانکی سپس درباره نظرسنجی‌ای که خودش برای انتخاب «شاعر مردمی 10 سال اخیر» در یک شبکه اجتماعی راه انداخته است، گفت: حضور افرادی که در فضای مجازی هستند، زیاد است و این گروه به شعر علاقه‌مند‌ترند و من می‌خواهم ببینم نظر آن‌ها درباره شاعر مردمی 10 سال اخیر چیست، چون آن‌ها انس بیش‌تری با شعر دارند و من فکر می‌کنم این گروه بسیار بهتر می‌توانند به این نظرسنجی باسخ بگویند تا مردم عادی. چون برخی ممکن است فقط یک اسم را شنیده باشند، اما اگر از آن‌ها بخواهیم شعری از آن شاعر را بخوانند، نمی‌توانند، ولی در مجموعه فضای مجازی هر کدام اگر اسم شاعری را بگویند، می‌توانند شعری را هم از او بخوانند. مثلا شاعرانی چون سیدعلی صالحی، هوشنگ ابتهاج و فاضل نظری هستند که شعرهای‌شان در ذهن می‌ماند.

انتهای پیام