هرکجا بوی خوشی به مشام ما برسد توقف می‌کنیم و نفسی عمیق می‌کشیم تا از آن بو و رایحه خوش بهره بیشتری ببریم و هر کجا بوی عفن و ناخوشایندی باشد، بینی خود را گرفته و قدم‌ها را سریع‌تر برمی‌داریم و این یعنی که ما آدم‌ها نسبت به بوی خوش و بوی بد بی‌تفاوت نیستیم.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پیامبر (ص) نسبت به زشتی‌ها و زیبایی‌های اخلاقی دقیقا اینگونه بود، چون اخلاق خوش هم مثل رایحه است.
«یحسن الحسن و یقبح القبیح»
یعنی اگر کسی اخلاق زیبایی داشت پیامبر(ص) او را تحسین می‌کرد و اگر کسی اخلاق زشتی داشت آن را تقبیح می‌کرد، البته با لطف و لطافت و نرمش و مدارا:
«کان خلق رسول الله دینه»
اخلاق پیامبر (ص) مثل باران سحرگاهی بود، که نم‌نم و آرام می‌بارد و طراوتی خاص به گل و گیاه و هوا می‌بخشد.
منبع:
برگرفته از کتاب "سلوک باران" اثر حجت‌الاسلام محمد رضا رنجبر، ج اول، چ اول 1388
انتهای پیام
نظرات