از کودکی علاقه‌ای خاص به موسیقی داشت و تارنوازی برادرش دلیلی شد برای اینکه محمدرضا که دوران نوجوانی را سپری می‌کرد، شروع به آموختن و نواختن تار کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمدرضا لطفی ۱۷ دی ماه ۱۳۲۵ در شهر گرگان پا به عرصه هستی نهاد.

وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به فراگیری موسیقی پرداخت و این هنر را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب‌الله صالحی فرا گرفت.

پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت.

خیلی زود در عرصه موسیقی به پیشرفت‌های چشم‌گیری دست یافت و در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد.

لطفی در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد.

سال 1354 و اجرای راست پنج‌گاه همراه با محمدرضا شجریان، لطفی جوان را بیش از پیش به جامعه موسیقی معرفی کرد.

البته زوج لطفی و شجریان، در سالهای بعد نیز شاهکارهای بسیاری را به موسیقی اصیلی ایرانی ارائه کردند، که از جمله آنها می‌توان به آلبوم‌های به یاد عارف(بیات ترک)، چهره به چهره(نوا)، سپیده( ماهور)، چشمه نوش(راست پنجگاه)، جان جان(سه‌گاه)، معمای هستی(شور)، عشق داند(ابوعطا)و مجموعه‌های چاووش را نام برد.

وی همچنین به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به فعالیت پرداخت و پس از چندی از این سمت استعفا کرد.

در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت.

از مهم‌ترین فعالیت‌های لطفی راه اندازی کانون موسیقی چاووش با همکاری هنرمندانی چون حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی اکبر شکارچی بود.

در طی فعالیت چاووش آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید جزو بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند.

پس از انحلال چاووش سفرهای زیادی را برای برگزاری کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد و در نهایت سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت.

لطفی علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.

وی سرانجام در سال 1384 به ایران بازگشت و فعالیت موسیقایی خود را در ایران پی گرفت.

بنیاد موسیقی شیدا به سرپرستی لطفی در سال‌های اخیر فعالیت‌های زیادی را درعرصه موسیقی اصیل ایرانی انجام داده است که از جمله آنها می‌توان به راه‌اندازی چندین گروه در این مجموعه نام برد.

از جمله قطعاتی که به بخشی از خاطره جمعی موسیقی دوستان مبدل شده است، می‌توان به چهره به چهره، تصنیف سپیده(ایران، ای سرای امید)، سرخوشان نام برد.

از دیگر آلبوم های لطفی می‌توان به رمز عشق، گریه بید، قافله‌سالار، پروازعشق، خموشانه، به یاد درویش خان، یادواره استاد نورعلی برومند، همیشه در میان، بال در بال، تنها یک خاطره، وطنم ایران، ای عاشقان اشاره کرد.

انتهای پیام