یک عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی با بیان این‌که «کرامت انسانی در مکاتب مختلف معانی مختلف دارد» گفت: کرامت انسانی در اسلام بدان معنی است که انسان از قید و بند ظواهر دنیوی رها شود و به آن لقای الهی که در روحش نهاده شده، برسد.

حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالله نظرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به تعریف کرامت انسانی در یک نظام لیبرالیسم یا دیدگاه سکولار اظهار کرد: در این نظام‌ها کرامت انسانی در واقع به حفظ حدود و محدوده عرصه‌های خصوصی و عمومی او بستگی داد و دیدگاه سکولار انسان را این جهانی می‌بیند، در حالی که انسان کامل از دیدگاه دینی و اسلامی کسی است که دنیا و آخرت او با هم گره خورده است.

وی ادامه داد: برای یک فرد سالخورده و تمام افراد جامعه زندگی و کرامت در حالی معنا پیدا می‌کند که بداند دنیای او فانی نیست و همواره می‌خواهد به بهترین برسد.

وی در ادامه با اشاره به آیه قرآن «ولقد کرمنا بنی آدم» و این‌که ما به انسان تکریم و اختیار عطا کردیم، تصریح کرد: خداوند با قرار دادن اختیار و انتخاب در روح و فطرت انسانی او را مجبور به هیچ کاری نکرده و این اختیار بر عزت و کرامت انسانی می‌افزاید و در یاران امام حسین(ع) هم این اختیار کاملا قابل مشاهده است و کرامت انسان و محبوبیت او به این است که می‌تواند انتخاب کند.

این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی در ادامه با بیان این‌که «کرامت انسانی یک لفظ مشترک بین ما و اندیشه‌های سایر جوامع است» تصریح کرد: در دین اسلام کرامتی که در دین و نگاه الهی وجود دارد با آزادی اراده وعقل هماهنگ است.

وی تصریح کرد: اگر ما با اختیار و اراده خود طرف حق را نگیریم دچار کفر و باطل می‌شویم و دلیل نپذیرفتن بیعت از سوی امام حسین(ع) این بود که با بیعت خود کفر و باطل را ترویج می‌داد.

این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی در پایان گفت: انسان بنا به آگاهی که در جامعه دارد باید از اختیار و اراده خود استفاده کند تا به نهایت کرامت برسد و اگر از این اختیار استفاده نکند دچار کفر و عصیان می‌شود.

انتهای پیام