فیزیوتراپ تیم فوتبال پیکان معتقد است آسیب دیدگی مفصل آرنج اگرچه نسبت به آسیب‌های مچ پا، زانو و شانه از درصد کمتری برخوردار است اما به دلیل حساسیت این ناحیه، درمان و پیشگیری از آسیب دیدگی آن از اهمیت بالایی برخوردار است.

کسری کاظمی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره مفصل آرنج گفت: این ناحیه محل تلاقی سه استخوان است. در بالا استخوان بازو (Humerus) و در پایین دو استخوان ساعد در کنار هم قرار می‌گیرند که عضلات، عروق و اعصاب این ناحیه را پوشش می‌دهند. این ناحیه شامل سه عصب اصلی شامل عصب رادیال (Radial) میانی (Median) و اولنار (ulnar) است. مفصل آرنج شامل مفصلی است که انتهای استخوان زند زیرین و بازو است و مفصل دیگر استخوان زند بالاست.

وی افزود: آسیب دیدگی مفصل آرنج بیشتر در ورزش‌هایی اتفاق می‌افتد که با اندام فوقانی در ارتباط هستند. در ورزش‌های راکتی و پرتابی بعد از کتف، آرنج نقش مهمی در انجام حرکات دارد. بسکتبال و والیبال هم جزو ورزش‌هایی هستند که مفصل آرنج کاربرد فراوانی در آن‌ها دارد. معمولا آسیب‌های این ناحیه در اثر برخورد مثل افتادن و ضربه مستقیم و اجرای فنون در ورزش‌هایی مثل کشتی است و یا آسیب‌هایی که در اثر التهاب تاندون‌های این ناحیه اتفاق می‌افتد. این آسیب‌ها بیشتر در ورزش‌هایی مثل تنیس و گلف و در اثر حرکت‌ها و چرخش‌های تکراری روی می‌دهد،‌ چون عضلاتی که در این قسمت هستند از یک طرف به قسمت انتهایی آرنج و از طرف دیگر به مچ متصل می‌شوند.

این فیزیوتراپ درباره آسیب‌های عمده‌ی ناحیه آرنج در ورزشکاران گفت: معمولا در گلف‌بازان قسمت داخلی که محل اتصال تاندون‌های حمل کننده در مچ هستند دچار آسیب می‌شود و در تنیس‌بازان قسمت خارجی آرنج بیشتر در معرض آسیب دیدگی است. از آسیب‌های دیگر این ناحیه می‌توان به کشیدگی لیگامان‌های جانبی مفصل آرنج، شکستگی‌ها و دررفتگی‌ها اشاره کرد.

کاظمی همچنین به حساسیت مفصل آرنج اشاره و تصریح کرد: آسیب این ناحیه نسبت به آسیب‌های مچ پا، زانو و شانه از درصد کمتری برخوردار است. اما به دلیل حساسیت بالایی که دارد، در طولانی مدت و در ورزش‌های راکتی دچار آسیب می‌شود. اگر آسیب دیدگی جزئی باشد، با فیزیوتراپی،‌ یخ درمانی و انجام تمرین‌های خاص قابل درمان است اما در صورت بروز شکستگی و در رفتگی شدید باید با احتیاط با این ناحیه برخورد کرد، چرا که درمان غلط باعث استخوان‌سازی‌های بیهوده در این قسمت شده و مفصل را سخت و دامنه حرکتی را محدود می‌کند و ورزشکار در طولانی مدت دچار عوارض غیر قابل جبرانی می‌شود.

وی به تقویت عضلات آرنج به وسیله ورزش و تمرین‌های مناسب تاکید و اظهار کرد: برای تقویت عضلات این ناحیه می‌توان از تمرین‌های هماهنگ کننده عصبی عضلانی استفاده کرد که حس عمقی فرد را تقویت کرده و باعث پیشگیری از آسیب‌های احتمالی در برخی ورزش‌ها می‌شود. پس از آسیب دیدگی هم در مرحله اول و بسته به شدت آسیب با بی‌حرکتی، محافظت و بالا نگه داشتن عضو از این ناحیه مراقبت می‌شود. در مواردی هم که فرد مجبور به جراحی می‌شود، مهارت جراح نقش مهمی در بهبود سریع و مناسب آرنج دارد. مراحل توان‌بخشی و فیزیوتراپی بعد از جراحی هم عوارض آسیب دیدگی را به حداقل می‌رساند و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می‌کند.

انتهای پیام