«مو یان»، نویسنده‌ی چینی که امروز (پنجشنبه) به‌عنوان برنده‌ی نوبل ادبیات 2012 معرفی شد، از کار در مزرعه‌ی‌ پدری توانست بر بام ادبیات دنیا بایستد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «گوان موی» با نام مستعار «مو یان» (به معنی حرف نزن) در سال 1955 در استان شاندونگ در شمال شرقی چین متولد شد.

والدین او کشاورز بودند و او در جریان انقلاب فرهنگی چین مدرسه را رها کرد و شروع به کار در مزارع و کارخانه کرد. در سال 1976 به ارتش آزادی‌بخش مردمی پیوست و در این زمان به تحصیل در رشته‌ی ادبیات و داستان‌نویسی پرداخت.

اولین داستان کوتاه «مو یان» در سال 1981 در یک مجله‌ی ادبی منتشر شد و چند سال بعد با رمان کوتاه «گوی بلورین» موفقیت خود را در عرصه‌ی نویسندگی آغاز کرد.

«مو یان» در نوشته‌هایش از تجارب جوانی‌اش و زندگی در زادگاهش الهام می‌گرفت که این امر به خوبی در رمان «ذرت قرمز» مشهود است. این رمان شامل پنج داستان است که در «گوام» محل زادگاهش اتفاق می‌افتد. در سال 1987 «ژانگ ییمو»، کارگردان نامدار برنده‌ی نخل طلا فیلمی با اقتباس از این رمان ساخت که موفقیت فراوانی به دست آورد.

«مو یان» در سال 1995 با رمان «تصنیف‌های سیر» شدیدا به انتقاد از جامعه معاصر کشورش پرداخت و در سال 2006 با رمان «زندگی و مرگ در انتظار من است» با بهره‌گیری از طنزی سیاه به توصیف زندگی روزمره و تحولات عظیم در زندگی جوانان چینی پرداخت.

این نویسنده‌ی سرشناس که در سال 2007 تا آستانه‌ی کسب جایزه‌ی بوکر آسیا رفت، از طریق آمیختن خیال و واقعیت و جنبه‌های تاریخی و اجتماعی در رمان‌هایش آثاری خلق کرده است که یادآور نوشته‌های «ویلیام فاکنر» و «گابریل گارسیا مارکز» است و در عین حال ریشه‌هایی در ادبیات کهن چین دارد.

علاوه‌بر رمان، «مو یان» داستان‌های کوتاه و مقالات فراوانی را نیز به رشته تحریر درآورده است و با وجود دیدگاه منتقدانه‌اش، در چین از محبوبیت فراوانی برخوردار است و علاوه‌بر آن در خارج از مرزهای کشورش نیز طرفداران بسیاری دارد. بطوریکه آثارش به زبان‌های فراوانی از قبیل انگلیسی،‌ فرانسوی، اسپانیولی و سوئدی ترجمه شده است.

آخرین اثر «مو یان» با عنوان «قورباغه‌ها» به پیامدهای سیاست‌ تک‌فرزندی در چین می‌پردازد.

انتهای پیام