خردمندان و كساني كه سرمايه عمر را ناپايدار مي‌دانند، با برنامه‌ريزي و انضباط از لحظه‌هاي پربهاي عمر استفاده كرده و غفلت و فراموشي را در قلمرو حيات انساني خود راه نمي‌دهند.

به گزارش سرويس دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، خردمندان به تجربه آموخته‌اند كه كوتاهي در انجام وظيفه جز پشيماني و اندوه حاصلي ندارد. اين طبيعي است كه دير يا زود به دليل عدم انجام وظيفه نسبت به گذشته خود احساس ياس و اندوه مي‌كند. مگر اين‌كه از عقل و آگاهي لازم برخوردار نباشد، يا فردايي را براي خود متصور نشده باشد.

لذا حضرت علي(ع) فرموده‌اند: كسي كه در انجام وظيفه كوتاهي كند،‌ اندوهگين مي‌شود. در اين اندوه تفاوتي بين وظايف ديني يا دنيوي وجود ندارد، ضمن اين‌كه برحسب اهميت عمل و وظيفه‌اي كه به ما محول شده كوتاهي در آن بر غم و غصه ما خواهد افزود.

يكي ديگر از نكات اين كلام علوي، تشويق خداباوران به خدايي بودن و خدايي زيستن است. مومن واقعي كسي است كه چون ابراهيم(ع) آينه جانش را رو در روي نور وجود قرار دهد و از تمايلات شرك‌آميز پرهيز كند و در راستاي چنين انديشه‌اي است كه توحيد واقعي، به ويژه در بعد نظري و اعتقادي آن تحقق پيدا خواهد كرد.

انتهاي پيام