يك عضو هيات علمي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه گفت: حركت امام حسن(ع) در جريان صلح، يك حركت و معارضه‌ فكري با بني‌اميه بود.

حجت‌الاسلام والمسلمين رمضان محمدي در گفت‌وگو با خبرنگار دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) با اشاره به اين‌كه «درباره زندگاني امام حسن مجتبي(ع) مطالب فراواني وجود دارد» اظهار كرد: بخشي از زندگاني آن حضرت در دوران پيامبر (ص) است كه از رسول اكرم (ص) روايات فراواني درباره ايشان مانند "محبوب‌ترين كسان در نزد خود" تعبير شده است.

وي خاطرنشان كرد: زندگاني امام حسن(ع) در دوران خلفاي بعد از پيامبر و برخوردهايي كه با آنان دارند قابل توجه است كه اين موارد در منابع اهل سنت منعكس نشده و گاهي سعي كرده‌اند چهره‌ متسالمي با خليفه سوم از ايشان ترسيم كنند كه درست نيست. يا به گونه‌اي وانمود كنند كه آن حضرت خيلي با علي(ع) همراهي نداشته و اين‌ها جزء اتهاماتي است كه به امام حسن (ع) وارد مي‌كنند و اين هم نشان از مظلوميت زياد آن حضرت است.

اين استاد تاريخ و سيره‌ اهل بيت (ع) با بيان اين‌كه «وقتي سخنان گوهربار علي(ع) را در مورد امام حسن(ع) مي‌بينيم گوياي اين است كه هماهنگي بسيار فوق‌العاده‌اي بين اين دو امام همام وجود دارد» گفت: آن حضرت در طول زندگي خود كاملاً‌ در خدمت علي(ع) بوده‌اند به طوري كه امام علي(ع) در جنگ صفين فرمودند" اين جوان را بگيريد كه اگر كشته شود نسل محمد(ص) قطع مي‌شود".

محمدي مساله مهم ديگر در زندگاني آن حضرت را جريان صلح ايشان دانست و افزود: اين واقعه از دشوارترين حوادث بعد از رحلت پيامبر(ص) است. اين جريان آنچنان محنت‌آور است كه اگرعنايات الهي نبود كسي طاقت آن را نداشت. اما امام حسن(ع) به كمك خداوند شيعه را از اين بحران بسيار سنگين نجات دادند كه اگر ما شكوفايي شيعه را در دوره‌هاي بعدي مي‌‌بينيم مرهون زحمات امام حسن(ع) است.

وي ياد آورشد: ائمه(ع) جزء سخن حق نمي‌گفتند و جزء حركت حق حركتي انجام نمي‌دادند كه نمونه‌ بارز آن صلح امام حسن مجتبي(ع) است. آن حضرت در اين حركت تاريخي خود موفق بودند و هيچگاه تابع احساسات و عواطف دوستان خود نيز نبود و بر اساس آن مشخصه‌ عصمت و مديريتي كه داشتند عمل كردند و حركت بسيار سنجيده‌ و پخته‌يي انجام دادند و شيعه را از بحران بسيار بزرگي كه دچار آن شده بود نجات داد.

اين عضو هيات علمي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به اين‌كه «نوع حركت امام حسن(ع) در جريان صلح، يك حركت و معارضه‌ فكري با بني‌اميه بود» گفت: قبل از صلح امام حسن(ع) مسلمانان نمي‌توانستند درك كنند كه رابطه‌ بني اميه با اسلام يك رابطه دشمني ديرينه است، اما صلح امام حسن(ع) بود كه فضا را براي مسلمانان روشن كرد.

محمدي افزود: آن حضرت سنتي را در تاريخ تشيع بنا نهاد كه عبرت‌انگيز بود تا شيعه در طول تاريخ خود بتواند آن را الگوي خود قرار دهد. البته اين صلح، مباني خاصي در فقه جواهري ما دارد و اين حركت امام، مباني فقهي براي ما درست كرده است.

وي با بيان اين‌كه «امام حسن(ع) مانند جدّ بزرگوار خود رسول خدا(ص) و اميرمومنان علي(ع) به منافع دنيايي توجه نداشتند» تصريح كرد: جنگ معاويه با امام حسن(ع) يك جنگ تمام عيار عقيدتي بود كه آن حضرت در چنين شرايطي صلح را پيش بردند. صلح در مباني ديني تشيع يك تاكتيك است تا يك فرصتي را براي شيعيان بوجود بياورد چون صلح بين كفر و اسلام معني ندارد كه خود حضرت نيز در اين باره مي‌فرمايند: «اگر صلح نبود شيعه‌يي باقي نمي‌ماند».

اين مدرس تاريخ اسلام گفت: معاويه اصل دعوت پيامبر را هدف قرار داده بود، بنابراين صلح امام يك تاكتيك بود كه شيعه را نجات داد و توانست يك قانون اساسي براي معاويه ترسيم كند كه هر چند معاويه پايبند آن نماند، اما همين مساله روشن كرد كه امويان يك دشمني آشتي ناپذير با اسلام و پيامبر(ص) دارند و اگر اين صلح نبود آن‌ها در جنگ پيروز مي‌شدند و نتيجه طبيعي اين حركت اين بود كه امام تسليم آن‌ها شود. لذا بزرگترين حركتي كه در تاريخ تشيع انجام گرفته صلح امام حسن(ع) است كه توانست شيعه را از نابودي حتمي نجات دهد.

انتهاي پيام