يكي از سرپرست‌هاي پروژه‌ي بررسي باستان‌شناسي سيراف گفت: تعداد بناهاي ساحلي سيراف در مقايسه با نقشه‌هاي قديمي، بسيار بيشتر از تعداد كنوني است.
سرنا خاكزاد ـ سرپرست گروه باستان‌شناسان آمريكايي حاضر در سيراف ـ در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: پروژه‌ي اوليه براي آنچه اكنون در سيراف انجام مي‌شود، ارزيابي بناهاي تاريخي سيراف است تا به اين ترتيب، ميزان فرسايش بناها توسط آب دريا و موج و نيز فرضيه‌هايي كه درباره‌ي بخش‌هاي غرق‌شده‌ي شهر سيراف وجود دارد، بررسي شود.
او كه مدرك دكتري مديريت ساحل‌هاي ميراث فرهنگي و دكتري مديريت ميراث فرهنگي زير آب را دارد، درباره‌ي انجام اين پروژه گفت: سال گذشته پس از بازديدي كه از سيراف داشتم و با توجه به مقالاتي كه در اين‌باره مطالعه كرده بودم، تصميم گرفتم تحقيقي را درباره‌ي سيراف كه يكي از مراكز اصلي داد و ستد دريايي از قرن سوم تا دهم ميلادي بوده است، انجام دهم.
وي ادامه داد: درباره‌ي تاريخچه‌ي داد و ستد در سيراف، اطلاعات زيادي وجود ندراد و فقط «وايت هاوس» كه در دهه‌ي 50 شمسي با يك گروه ايراني شش دوره حفاري باستان‌شناسي انجام داد، گزارش‌هايي را منتشر كرده است.
خاكزاد با اشاره به اين‌كه قصد داريم ساحل اوليه‌ي سيراف را پيدا كنيم، اظهار كرد: تا كنون هيچ مطالعه‌ي علمي‌اي در اين منطقه انجام نشده است و اكنون ما در حال مستندنگاري هستيم. شايد قسمت‌هايي از آنچه را كه در بستر دريا وجود دارد نيز نمونه‌برداري كنيم و در مراحل بعد، كاوش باستان‌شناسي نيز انجام دهيم.
وي با تأكيد بر اين‌كه در اين پروژه با توجه به دستگاه‌هايي كه از آمريكا آورده‌ايم، همه‌چيز به‌طور استاندارد انجام مي‌شود، گفت: مقايسه‌اي را با نقشه‌هاي دهه‌ي 50 كه در منطقه وجود دارد، انجام مي‌دهيم تا مشخص شود مرز شهر كجا بوده است. آنچه تا كنون دريافته‌ايم در مقايسه با قبل و نسبت به آنچه وايت هاوس بررسي كرده بود، نشان مي‌دهد كه تعداد بناهاي ساحلي در گذشته بيشتر بوده است.
خاكزاد درباره‌ي اين‌كه به‌عنوان سرپرست گروه باستان‌شناسان آمريكايي در اين پروژه حضور دارد نيز بيان كرد: تا هفت سال پيش، در ايران بودم و با سازمان ميراث فرهنگي همكاري خوبي داشتم. تخصص اوليه‌ي من نيز حفاظت از بناهاي تاريخي است. پس از آن روي بناهاي زير آب تمركز كردم كه به گرفتن دو مدرك دكتري مديريت ساحل‌هاي ميراث فرهنگي و مديريت ميراث فرهنگي زير آب منجر شد. اين پروژه را نيز به‌صورت يك تحقيق شخصي دنبال مي‌كنم و حتا يونسكو پروپوزال من را به‌صورت علمي حمايت كرده است.
به گفته‌ي او، از آنجا كه ايران در سال 2009 ميلادي كنوانسيون حفاظت از بناهاي زير آب را امضا كرد، انجام اين پروژه براي يونسكو بسيار جالب توجه بود.
به گزارش ايسنا، حسين توفيقيان ـ سرپرست گروه باستان‌شناسان ايراني در اين پروژه ـ نيز در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا اظهار كرد: طرحي كه خانم خاكزاد مطرح كرد و اكنون با سه نفر از اساتيد و باستان‌شناسان زير آب خارجي انجام مي‌شود، به‌تازگي آغاز شده و سؤال اصلي ما اين است كه ببينيم آيا سيراف تحت تأثير دريا بوده است يا خير.
او گفت: مقالات زيادي در اين‌باره نوشته شده كه براساس آن‌ها گفته مي‌شود، بخش زيادي از شهر تاريخي سيراف زير آب رفته است. به همين دليل، براي پاسخ به اين سؤال تا كنون بيشتر، بخش‌هاي خشكي و سازه‌هاي ساحلي را بررسي كرده‌ايم.
اين باستان‌شناسان بيان كرد: اطلاعات جديدي كه نسبت به قبل دريافته‌ايم، اين است كه شهر سيراف در طول خط ساحلي همواره فرسايش داشته و اين فرسايش حتا نسبت به 10 سال قبل نيز وجود دارد و اين خط مدام در حال تخريب است. البته سازمان ميراث فرهنگي قصد دارد ديواري را در اين بخش ايجاد كند.
به گزارش ايسنا، پروژه‌ي بررسي باستان‌شناسي و مستندنگاري شهر تاريخي سيراف از اواخر تيرماه آغاز شده است و دو هفته ديگر به پايان مي‌رسد.
رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي كشور نيز در اين‌باره اعلام كرد كه در صورت فراهم شدن شرايط و پيش از بازگشت گروه آمريكايي به كشورشان، همايش يك روزه‌اي درباره‌ي يافته‌هاي اين بررسي باستان‌شناسي برگزار خواهد شد.
انتهاي پيام
نظرات