قمر آريان، محمدعلي سپانلو و تقي مدرسي در اظهارنظرهايي از سيمين دانشور گفته‌اند.

به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، قمر آريان در نوشته‌اي خطاب به سيمين دانشور مي‌نويسد: آن‌چه درباره شناخت و تأثير هنر ترجمه و تحقق كرده‌اي، براي من بسيار آموزنده و جالب بود. گمان مي‌كنم تو اولين و تنها فردي هستي كه در دانشگاه تهران، موضوع رساله‌ي دكتري‌ات «هنر و زيباشناسي» بود.

محمدعلي سپانلو نيز «سووشون» را در سلوك رمان اجتماعي ايران، منزل مهمي محسوب مي‌كند و مي‌گويد: «سووشون» گذاشته از توقيفي كه نزد خوانندگان يافته، اولين اثر كامل در نوع «رمان فارسي» است. بينايي و شنوايي نويسنده، او را به اكتشاف انگيزه‌هاي درون در رابطه با عمل برون، در سطح اجتماعي و تاريخي اثرش، رهنمون شده است.

همچنين تقي مدرسي درباره‌ي اين اثر اين‌گونه اظهار نظر كرده است: رمان «سووشون» از زمان انتشار آن در حدود 30 سال قبل تا كنون، در ايران از استقبالي گسترده برخوردار بوده و در تيراژ وسيعي منتشر شده است. اين رمان براي خوانندگان غربي، علاوه بر اين‌كه نمونه شاخصي از ادبيات داستاني معاصر ايران محسوب مي‌شود، ‌تصوير بي‌مانندي از زندگي دروني و خصوصي يك خانواده ايراني را هم در اختيار مي‌نهد.

به گزارش ايسنا، سيمين دانشور - داستان‌نويس و مترجم - هشتم ارديبهشت‌ماه سال 1300 در شيراز به‌دنيا آمد و روز گذشته (پنج‌شنبه، 18 اسفندماه) از دنيا رفت.

از جمله تأليف‌ها و ترجمه‌هاي دانشور عبارت‌اند از: «آتش خاموش» (‌1327)، «سرباز شكلاتي» برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف (1331)،‌ «بئاتريس» از شنيتسلر و «رمز موفق زيستن» از ديل كارنگي (1332)، «كمدي انساني» ويليام سارويان و «داغ ننگ» از ناتانيل هارتون (1334)، ترجمه «همراه آفتاب» (1377)، «شهري چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پيتون (1351)، «به كي سلام كنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابي» (داستان‌هاي ملل مختلف) (1362)، «جزيره سرگرداني» (1372)، «شناخت و تحسين هنر» (مجموعه مقالات) (1375)، «از پرنده‌هاي مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان سرگردان» (1380).

همچنين «بر ساحل جزيره‌ي سرگرداني» (جشن‌نامه‌ي دكتر سيمين دانشور) به‌كوشش علي دهباشي منتشر شده كه در اين متن هم از آن استفاده شده است.

انتهاي پيام