امين زندگاني كه در سريال «مختارنامه» نقش «مسلم‌ابن‌عقيل» را بازي مي‌كند و فيلم «ملك سليمان» با بازي وي نيز در حال اكران در سينماهاست، گفت: دكور، صحنه و لباس در كارهاي تاريخي باعث مي‌شود، قدرت تخيل به كمك بازيگر بيايد و براي بازيگر تجربه‌ي دلچسب‌تري ايجاد كند.

اين بازيگر سينما و تلويزيون در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در توضيح مطلب بالا گفت: البته اين بدان معنا نيست كه بازي در سريال رئال جذاب نيست؛ سريال رئال هم جذابيت خاص خود را دارد، اما هر بازيگري دوست دارد در دوران بازيگري‌اش بازي در يك كار تاريخي را تجربه كند.

وي درباره‌ي ايفاي نقش «مسلم» در سريال «مختارنامه» به كارگرداني داوود ميرباقري، گفت: سريال «مختارنامه» با پلان ورود «مسلم» به بيابان‌هاي كوفه در فرودين 83 آغاز شد؛ حدود سه سال به طور متفاوت در خدمت پروژه بودم و پس از دو سال براي ادامه‌ي فيلمبرداري و اضافه‌كردن بخش‌هايي از نقش به پروژه برگشتم.

امين زندگاني با اشاره به انتقادات مجتبي راعي درباره‌ي شخصيت «مسلم‌ابن‌عقيل» در «مختارنامه»، خاطرنشان كرد: انتقاد به هر اثر هنري وارد است؛ آنچه در «مختارنامه» به تصوير كشيده شده، مسلم داوود ميرباقري است و او در اين ابعاد داستان، صلاح ديده است كه به اين صورت به «مسلم» پرداخته شود. اگر هر كس ديگري بخواهد داستاني را در مورد قيام مختار بسازد، با يك نگاه ديگر مي‌سازد و نگاه‌ها به تعداد هنرمندان مي‌تواند متفاوت باشد. استفاده از چهره‌هاي تاريخي نيز به همين صورت مي‌تواند متفاوت باشد و هيچ استاندارد خاصي در اين مورد وجود ندارد.

وي در پاسخ به اين پرسش ايسنا كه در ايفاي نقش «مسلم‌ابن‌عقيل» تا چه حد به مستندات تاريخي توجه و تا چه حد به داوود ميرباقري به عنوان كارگردان سريال اعتماد كرده است؟ گفت: وقتي يك فيلمنامه نوشته مي‌شود، بايد به مستنداتي كه در طول نگارش فيلمنامه به آن توجه مي‌شود، اعتماد كرد؛ به همين دليل مطالعات شخصي در چنين شرايطي زياد به كمك بازيگر نمي‌آيد، چون در نهايت بازيگر مقابل دوربين، كاتاليزور ذهن نويسنده و كارگردان است؛ تنها چيزي كه مي‌تواند كمك كند، باور نقشي است كه آن را بازي مي‌كني؛ بايد نقش را باور كني تا به تقدس نقش در ذهن مخاطب لطمه وارد نشود.

امين زندگاني ادامه داد: من مي‌توانم چندين كتاب درباره‌ي زندگي حضرت «مسلم» بخوانم، اما كمك چنداني به من در ايفاي نقش نمي‌كند. زمان‌هايي كه قرار است نقش‌هاي ويژه‌اي در درام‌هاي اجتماعي ايفا شود و ما به ازاي بيروني در مورد آن نقش وجود دارد، تحقيقات شخصي جوابگوست؛ اگرچه در همين سريال‌ها به دليل سليقه‌ي تهيه‌كنندگان، نقش‌ها چندان پيچيده‌اي نيستند كه بازيگر به تحقيقات شخصي نياز داشته باشد.

بازيگر نقش «مسلم‌ابن‌عقيلم» در ادامه تاكيد كرد: در يك كار تاريخي كه مستنداتي وجود دارد، چيزي اضافه‌تر از تحقيقاتي كه متخصصين اين كار انجام دادند به كار اضافه نمي‌شود. در بازيگري، وفادار بودن به متن و اينكه بازيگر بتواند به عنوان كاتاليزور، ذهنيت كارگردان و نويسنده را از فيلتر ذهني خودش رد كند، حرف اول را مي‌زند.

زندگاني در پايان گفت: در نقش‌هاي تاريخي، مطالعات شخصي بازيگر نمي‌تواند آن چنان اثر‌گذار باشد، چون فيلمنامه از قبل نوشته شده است. وقتي فيلمنامه نوشته شده، بايد در اختيار نقشي بود كه در فيلمنامه نوشته شده است.

انتهاي پيام