يك پژوهشگر راديو درباره‌ي مرزبندي ميان گويندگان و مجريان راديو و تلويزيون و ممنوعيت معاونت صدا براي حضور همزمان گويندگان راديو در تلويزيون، گفت: چه بخواهيم و چه نخواهيم تلويزيون بايد به دنبال گويندگان و مجريان تلويزيوني با چهره و قامتي جذاب باشد؛ در حالي كه راديو بايد بيشتر به دنبال مجريان و گويندگاني خوش‌صدا، مطلع و داراي توانمندي در تسخير ذهن مخاطبان باشد.
وي ادامه داد: به رغم شباهت‌هاي رسانه‌اي راديو و تلويزيون، هنوز اگر ژرف بنگريم تفاوت از زمين تا آسمان است.
محمدرضا ماني‌فر كه در هفدهمين نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري‌ها در غرفه‌ي ايسنا حاضر شده بود به پرسش‌هاي خبرنگار سرويس تلويزيون و راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درباره‌ي ارزيابي وي از توليد و پخش برنامه‌ي «راديو هفت» در تلويزيون و حضور گويندگان راديو در تلويزيون پاسخ گفت.
اين كارشناس ارشد رسانه گفت: برنامه‌ريزي و برنامه‌سازي در رسانه‌هايي چون راديو و تلويزيون به معناي طراحي و ساخت كالايي متمايز بر نام برنامه است؛ در دنياي پر رقابت رسانه‌اي رسانه‌ها به تفاوت شناخته مي‌شوند.
وي افزود: به شباهت، استفاده از گويندگان و مجريان راديو در تلويزيون ضمن آنكه شخصيت ايستگاه‌ها و كانال‌هاي راديويي و تلويزيوني را در هم مي‌ريزد و منجر به آشفتگي ذهني مخاطب مي‌شود، امكان تربيت گويندگان و مجريان متخصص و كارآمد را از رسانه‌هاي راديو و تلويزيون سلب مي‌كند و آنها را بيشتر وامدار سرمايه‌هاي موجود مي‌سازد. همچنين راه را بر استعداديابي، پرورش و تربيت گويندگان و مجريان خاص رسانه‌اي راديو و تلويزيون سد مي‌كند.
ماني‌فر تاكيد كرد: با مرزبندي ميان گويندگان و مجريان راديو و تلويزيون موافق هستم و آن را تصميمي درست و منطقي در ايجاد شخصيت براي ايستگاه‌هاي راديويي صداي جمهوري اسلامي مي‌دانم، البته تنها اين تدبير را كافي نمي‌دانم چرا كه معتقدم گويندگان و مجريان راديو بايد به منزله‌ي ستارگان ذهني مخاطبان از حقوق و مزاياي كافي متناسب با رسانه‌ي تلويزيون برخوردار باشند و در پرتو امنيت شغلي مناسب بتوانند به آمادگي و بازسازي انديشه و ذهن خود براي انجام ماموريت‌ها و وظايف سنگين در ارائه‌ي برنامه‌ها بپردازند.
اين كارشناس رسانه ادامه داد: البته حضور گويندگان و مجريان راديو در متن‌خواني كه مستلزم حضور غيربصري آنهاست و حضور در پشت دوربين به عنوان كارگردان، نويسنده و تهيه‌كننده مي‌تواند براي راديو دربردارنده‌ي تجربه‌هايي مفيد باشد.
ماني‌فر سپس گفت: حضور بصري تنها منجر به آن مي‌شود كه راديو قهرمان خود را از دست بدهد و تلويزيون قهرماني شكست خورده را برصحنه بياورد و گويندگان و مجريان از اين جا رانده و از آنجا مانده مي‌شوند.
اين پژوهشگر راديو معتقد است: در جامعه‌ي ايران به سبب بزرگي بيش از حد تلويزيون كه آن را در ظاهر و در نزد مسؤولان رسانه همه‌كاره قلمداد كرده است، ظرفيت‌هاي ديگر رسانه‌ها اندكي تا بسيار فراموش شده است؛ راديو هم از اين آسيب اساسي در نگاه سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان بركنار نيست.
اين كارشناس ارشد رسانه و پژوهشگر راديو در اين گفت‌وگو خاطرنشان كرد: اعضاي خانواده‌ي رسانه‌هاي جمعي، هر يك با خصلت و ويژگي خاصي شناخته مي‌شوند؛ گرچه ممكن است ميان اعضاي اين خانواده شامل مطبوعات، سينما، راديو، تلويزيون و ديگر رسانه‌هاي نوپديد، خصلت‌ها و ويژگي‌هاي مشترك اطلاع‌رساني هم وجود داشته باشد.
وي افزود: آنچه برگ برنده‌ي اينگونه رسانه‌هاست ويژگي و خصلتي خاص است كه در ذات آن رسانه ريشه دارد؛ راديو رسانه‌اي است كه به حقيقت با خصلت و ويژگي روياپردازي در بيداري و امكان توجه غير مستقيم مخاطب شناخته مي‌شود. حال آنكه تلويزيون با خصلت و ويژگي نمايش و جلوه‌گري شناخته مي‌شود. راديو، جهان را به درون مخاطب مي‌آورد و تلويزيون انسان را به درون جهان مي‌برد، طبيعي است تفاوت‌هاي بنيادي ميان اين دو رسانه وجود داشته باشد.
ماني‌فر همچنين گفت: پس طبيعي است راديو و تلويزيون اگر بر برگ‌هاي برنده خود تاكيد كنند بيشتر مي‌توانند در سپهر رسانه‌اي تاثيرگذار و كارآمد باشند.
وي درباره‌ي توليد و پخش برنامه‌اي مانند «راديو هفت» در شبكه‌ي آموزش كه با همكاري راديويي‌ها توليد و پخش مي‌شود، گفت: برنامه‌هايي چون «راديو هفت» در شبكه‌ي آموزش سيما مي‌تواند در كوتاه مدت سبب‌ساز آشنايي مخاطب مسحور تلويزيون و ظرفيت‌هاي رسانه‌اي راديو شود، اما در درازمدت نمي‌توانند براي مخاطبان تلويزيون و بينندگان آن جذاب باشد.
ماني‌فر افزود: مخاطب از تلويزيون ويژگي‌هاي تلويزيوني بودن را مي‌خواهد و از راديو ويژگي‌هاي راديويي بودن؛ اگر راديو تصوير شود نمي‌تواند در درازمدت مخاطبان را به خود جلب كند.
وي ادامه داد: آسيبي كه اكنون تلويزيون به آن دچار شده، اين است كه مخاطب بيش از آنكه ببيند مي‌شنود و اين آسيب، تلويزيون را در برابر رسانه‌هاي رقيب فارسي‌زبان كه بيشتر به سمت تصويري شدن پيش مي‌روند، آسيب‌پذير مي‌رساند.
اين كارشناس رسانه گفت: به طور خلاصه مي‌توان گفت كه «راديو هفت» براي آشنايي مخاطبان با راديو در كوتاه مدت مفيد است اما در درازمدت به سبب آنكه از ويژگي تلويزيوني بودن دور و به ويژگي راديويي بودن نزديك مي‌شود، نمي‌تواند موجب تبليغ براي راديو شود.
ماني‌فر در پايان عنوان كرد: راديو بايد از ظرفيت‌هاي ديگر چون تبليغ مناسب خود و جريان‌سازي‌هاي اطلاعاتي به واسطه‌ي ظرفيت منحصر به فرد در اطلاع‌رساني استفاده كند و بيشتر براي مخاطب امروز در معرض گويندگان و مجريان توانمند خود حالتي رازآلود بيابد.
انتهاي پيام
نظرات