مرتضي كاخي معتقد است: برگزاري مجلس ختم غزل خنده‌دار است. اين منتقد درباره‌ي ادعاهايي مبني بر به سرآمدن دوران غزل به خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: برخي افراد كه براي سرنوشت غزل در زبان و ادبيات فارسي تعيين تكليف مي‌كنند، مي‌دانند غزل چيست؟ اصلا غزل را مي‌فهمند؟ او در ادامه متذكر شد: هم‌اكنون در جهان غرب، شاعران پيش‌رو آن سرزمين‌ها غزل مي‌نويسند و از اين قالب به عنوان قالبي نو ياد مي‌كنند؛ اما در سرزمين غزل با اين نوع شعر بد تا مي‌كنند. كاخي تأكيد كرد: غزل شعري است كه محصول خلاقيت و نبوغ و سنت و فرهنگ ايراني است و فروكاستن آن به شعري عاشقانه، اجحاف در حق اين قالب است. غزل در دوران معاصر نشان داد كه مي‌تواند بستري براي طرح اعتراضي‌ترين شعرهاي ما باشد. او متذكر شد: قدمت و قامت غزل به اندازه‌ي هزاروچندصد سال تاريخ ادبيات و شعر فارسي است و از اولين شاعران پارسي‌گوي تا جوان‌ترين آن‌ها كه در اين سال‌ها شعر مي‌نويسند، از قالب غزل استفاده مي‌كنند. اعتبار غزل بيش از گفته‌هاي كساني است كه از سر ناتواني درباره‌ي مرگ غزل سخن مي‌گويند. مرتضي كاخي تصريح كرد: در سنت ادبيات كلاسيك بوده است كساني كه مي‌خواستند قصيده هم بنويسند، سرآغاز شعر را به تغزل اختصاص مي‌دادند. چطور مي‌شود اين گستره‌ي وسيع از حضور غزل را ناديده گرفت و حتا در دوران معاصر هم جريان‌هاي جديد شعري آمدند و رفتند و غزل همچنان بر صدر است و اعتبارش را حفظ كرده است. كساني چون سيمين بهبهاني، هوشنگ ابتهاج و بسياري از شاعران توانمند ما غزل مي‌نويسند؛ آيا بايد آن‌ها را به اين اعتبار ناديده گرفت؟ اين پژوهشگر در ادامه يادآور شد: از 50 سال پيش كه شاملو در مقاله‌اي از به سر آمدن دوران غزل خبر داده، تا امروز اين بحث ادامه دارد؛ اما هيچ‌كدام از شاعران بزرگ معاصر اين ادعا را جدي نگرفته‌اند و مخاطبان همچنان با علاقه پي اين قالب شعري را مي‌گيرند. كاخي در پايان يادآور شد: اگر بر اين باور بخواهيم باشيم كه هنگام غزل به سر رسيده است؛ پس لابد بايد بگوييم ديگر دوران رباعي و قصيده هم نيست و با گفتن اين حرف‌ها خيال خودمان را راحت كنيم كه مجلس ختم غزل را برگزار مي‌كنيم؛ در حالي‌كه اين ادعا خنده دار است. انتهاي پيام