روابط عمومي نمايشگاه كتاب تهران به گفت‌وگوي انجام‌شده با رسول آباديان درباره‌ي نمايشگاه جوابيه داد. در متن ارسالي اين روابط عمومي به خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آمده است: «به دنبال انتشار اظهارات يک نويسنده در خروجي شماره 8902/0428 به تاريخ 11 ارديبهشت 89 با عنوان «رسول آباديان: نمايشگاه کتاب تهران به يک اداي دين اداري تبديل شده ‌است»، روابط عمومي بيست‌وسومين نمايشگاه بين‌المللي کتاب تهران با ارسال توضيحاتي روشنگرانه، و ضرورت شفاف‌سازي افکار عمومي لازم مي‌داند موارد زير را اعلام کند: 1- مسؤولان هرگز خواهان برگزاري نمايشگاه کتاب، به هر قيمتي که هست، نبوده و نيستند. قطعا کيفيت برگزاري نمايشگاه براي مسؤولان از هر چيزي مهم‌تر است. متأسفانه بي‌اطلاعي برخي منتقدان موجب طرح مسائل خلاف مي‌شود. قطعا بر اساس نظر يک يا دو نفر نمي‌شود نمايشگاه بين‌المللي کتاب را تعطيل کرد. وقتي پيشنهاد تعطيلي نمايشگاه از سوي يکي از ناشران مطرح شد، معاونت امور فرهنگي از ناشران نظرخواهي کرد که عموم ايشان با اين پيشنهاد مخالف بودند و معلوم نيست چگونه ايشان از اين همه ابراز نظرات بي‌اطلاع مانده است. قطعا در صورتي که قاطبه ناشران خواهان تعطيلي نمايشگاه باشند، سال ديگر اين موضوع مد نظر قرار خواهد گرفت. در شرايطي که هزاران نفر تلاش مي‌کنند تا نمايشگاه مناسب‌تري برگزار شود، اتهام‌زني به ده‌ها نهاد همکار دولتي، عمومي و خصوصي اقدام شايسته‌اي نيست. 2- ظاهرا ايشان به اين‌که چند نفر مخاطب کتاب بوده و يا کتاب خريده‌اند، بي‌توجه هستند؛ نه مسؤولان! تعداد مخاطبان کتاب و ميزان کتاب خريداري‌شده را نشانه کيفيت آن محسوب کرده‌اند. بر اين اساس، خوب است توجه داشته باشند که نزديک چهار ميليون نفر از نمايشگاه بيست‌ودوم بازديد کرده‌اند و بازار کتابي حدود يکصد ميليارد تومان در نمايشگاه گذشته داير بوده است. 3- ايشان اين اتهام‌زني را به ناشران خارجي نيز گسترش داده و آن‌ها را ناشراني شمرده‌اند که کيفيت کتاب‌هاي آن‌ها براي همگان معلوم است. بايد به اطلاع رسانده شود که 980 ناشر ( از قبيل جان وايلي، اشپرينگر، ساندرز، الزوير، مگ گروهيل، روت لج و نظاير آن) با 170هزار عنوان کتاب در نمايشگاه حاضرند. کيفيت آثار آن‌ها هم همان‌طور که فرموده‌اند، بر همگان معلوم است! 4- کدام ناشر بزرگ جهاني را سراغ دارند که در نمايشگاه حضور ندارند و به دليل يدک کشيدن نام بين‌المللي (!) بايد در نمايشگاه حاضر شوند؟! 5- اتفاقا ناشران کشورهاي حاشيه خليج فارس کم‌ترين تعداد شرکت‌کنندگان را دارند و اين توهم که بين‌الملل محدود به اين منطقه است، احتمالا حديث نفس است. امسال کشورهاي کويت و عربستان هم در نمايشگاه غرفه ندارند و بيش‌ترين کتاب‌هاي عربي مربوط به ناشران لبناني و سوري و تا حدودي مصري است و قطعا کشورهاي قاره‌هاي آمريکا و اروپا فاقد کتاب عربي هستند و قرار نيست ناشران آن کشورها تأمين‌کننده کتاب‌هاي عربي نمايشگاه باشند و از سوي ديگر، کشورهاي حاشيه خليج فارس و آسياي ميانه، کتاب‌هاي لاتين چنداني منتشر نمي‌کنند. 6- ظاهرا اين «حديث نفس کردن» در مصاحبه مذکور تمامي ندارد. ايشان تلاش يک‌ساله مسؤولان نمايشگاه و جلسات متعدد شوراي سياست‌گذاري را ناديده گرفته و گمان کرده‌اند مسؤولان چون ايشان چند روز پيش از نمايشگاه تازه به ياد آن مي‌افتند. شايد اين تصور از آن‌جا نشأت گرفته است که خود ايشان و دوستان‌شان در دوره‌هايي که براي اجراي برنامه‌هاي سراي اهل قلم دستي بر آتش داشته‌اند، چند روز مانده به آغاز نمايشگاه تازه به فکر افتاده‌اند و گمان کرده‌اند که اين بي‌فکري و بي‌برنامگي همچنان پايدار است! 7- اتهام‌زني و اهانت به اهالي فرهنگ برگزارکننده نشست‌ها قابل تأمل است. 8- اگر رانت دولتي در دورهاي خاص (که آقاي آباديان و دوستان‌شان دست‌اندرکار بوده‌اند) رواج داشته است، اينک چنين اموري رايج نيست. 9- بي‌اطلاعي سهوي يا عمدي ايشان باعث شده تا بگويند از ناشران خصوصي حمايت نمي‌شود يا به آن‌ها غرفه‌هاي کوچک تخصيص مي‌يابد. گروه کثيري از غرفه‌هاي بزرگ نمايشگاه (بر اساس عملکرد ناشران) به ناشران خصوصي اختصاص مي‌يابد و اساسا در تخصيص فضاي غرفه‌ها، بخش خصوصي و دولتي مطرح نيست و عملکرد ناشران ملاک است. 10- معلوم نيست منظور از تأمين امنيت بازديدکنندگان چيست و چگونه امنيتي مد نظر ايشان بوده که هيچ وقت عملي نشده است. نهادهاي مسؤول نهايت سعي و تلاش خود را در اين مورد مي‌کنند و قطعا ضريب امنيت نمايشگاه فعلي به مراتب بالاتر از گذشته است و اساسا يکي از دلايل انتقال نمايشگاه به مصلا همين موضوع بوده است. 11- در حال ساخت بودن فضاهاي مختلف مصلا کشف بزرگي نيست و بارها از زبان مسؤولان نمايشگاه نيز مطرح شده است؛ اما محل‌هايي که براي سالن‌ها درنظر گرفته مي‌شود، تا آن‌جا که ممکن است، آماده مي‌شود.» انتهاي پيام