مدير يك تعاوني فرش و گليم در شهرستان بافت استان كرمان گفت: فرش بايد از زيرمجموعه‌ي سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها خارج شود و مانند ورزش، سازمان مستقل جديدي داشته باشد. فرحناز ايران‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: وزارت بازرگاني مي‌خواهد فرش زيرمجموعه‌اش باشد، چون سود اقتصادي دارد، ديگر سازمان‌ها هم اين‌طور فكر مي‌كنند و در واقع، به خود فرش نمي‌پردازند. وي ادامه داد: اگر فرش زيرمجموعه‌ي معاونت صنايع دستي در سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار گيرد، از اين نظر كه نمايشگاه‌هاي رايگان براي صنعت‌گران برگزار مي‌كند، داراي مزايا مي‌شود. توليد‌كنندگان هم از اين جريان سود مي‌برند و به‌خاطر سودرساني كه براي اين سازمان دارند، به نمايشگاه‌هاي رايگان دعوت مي‌شوند؛ اما ممكن است، اين اتفاق براي تمام توليد‌كنندگان و بافندگان رخ ندهد. او با مقايسه‌ي دوراني كه فرش زيرمجموعه‌ي سازمان صنايع دستي بود، با اكنون كه زيرمجموعه‌ي وزارت بازرگاني است، گفت: وزارت بازرگاني نسبت به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قدرت اجرايي‌ بيش‌تري براي محافظت از فرش دارد و تا كنون بيش‌تر براي فرش كار كرده و به مسأله‌ي بازرگاني و صادرات آن پرداخته است. درحالي‌كه سازمان صنايع دستي وقتي فرش را در اختيار داشت، فقط به مقوله‌ي هنري آن پرداخت. اين وزارتخانه دست كم طرح بيمه را براي بافنده‌ها و توليد‌كنندگان اجرايي كرده است؛ اما معاونت هنرهاي سنتي و صنايع دستي هنوز نتوانسته است، اين طرح را اجرايي كند. دوسال است كه مسؤولان اين معاونت از ما اسامي هنرمندان فعال در حوزه‌ي صنايع دستي را مي‌خواهند. ما يك‌بار نام هنرمندان را ارائه كرده‌ايم، ولي آن‌ها دوباره نام اين هنرمندان را مي‌خواهند. وي اظهار داشت: ‌البته بافنده‌هاي فرش براي بيمه، هر شش‌ماه حدود 55هزار تومان پرداخت مي‌كنند. گفته مي‌شود، بيمه‌ي صنايع دستي به پرداخت اين ميزان پول نياز ندارد و اين براي هنرمند بهتر است؛ اما در هر حال، اين بيمه از سوي متولي صنايع دستي هنوز اجرايي نشده است. ايران‌پور با اشاره به شرايط فرش در بازارهاي خارجي و وجود رقيب‌هاي قوي مانند چين، بيان كرد: وقتي به چين مي‌رويم، با شهري به نام كرمان مواجه مي‌شويم. من نمونه‌هايي از فرش توليدي اين منطقه را ديده‌ام، بافت آن از فرش اصيل كرمان اصلا قابل تشخيص نيست. اين فرش با كيفيت فوق‌العاده خوب و قيمت ارزان توليد و به بازارهاي جهاني عرضه مي‌شود و مطمئنم كه در بافت آن از طراحان و بافنده‌هاي ايراني استفاده كرده‌اند. مسؤولان كشور و متوليان كنوني فرش واقعا در مقابل اين مسأله چه كرده‌اند؟ وي افزود: دولت چين حامي توليد‌كننده و بافنده است. كارگاه‌هاي متمركز ايجاد كرده، نيازهاي ضروري بافنده را تأمين كرده و مواد اوليه‌ي باكيفيت را در اختيار توليد‌كننده قرار داده و از توليد‌كننده خواسته است، با صادر‌كننده ارتباط مستقيم داشته باشد. آن‌ها دور از مسائل سياسي و مالي به فرش مي‌پردازند. درحالي‌كه در كشور ما توليد‌كننده هيچ اهميتي ندارد. مدير اين تعاوني فرش و گليم در شهرستان بافت گفت: مدتي است، يك قطعه زمين را براي ايجاد كارگاه‌هاي متمركز فرش در بافت خريده‌ام؛ اما مسؤولان منطقه مدام ايراد مي‌گيرند و فرماندار پي‌گيري جدي مي‌كند تا ما اين زمين را به اداره‌ي راهنمايي و رانندگي بافت واگذار كنيم. زمين هيچ مشكل قانوني ندارد، فقط موقعيت خوبي دارد و آن‌ها مي‌خواهند حتا اين زمين را از ما بگيرند. واقعا توليد‌كننده‌ي فرش در ايران چه جايگاهي دارد؟ وي ادامه داد: آيا مركز ملي فرش واقعا توان و قدرت لازم و بودجه‌ي كافي را براي حمايت از فرش دارد؟ اكنون در كشور ما ورزش بيش‌تر مطرح است يا فرش كه پس از نفت، دومين كالاي صادراتي ايران محسوب مي‌شود؟ آيا نسل امروز، فرش ايران را به اندازه‌ي نفت مي‌شناسد؟ مسؤولان فقط درباره‌ي زيبايي‌هاي فرش صحبت مي‌كنند، اما به آن بها نمي‌دهند و توجهي ندارند. ايران‌پور با تأكيد بر اين‌كه دولت براي محافظت از فرش بايد از آن واقعا حمايت كند، اظهار كرد: در دوره‌اي، به‌شكل بي‌رويه اجازه دادند كه شركت‌ها و كارخانه‌هاي فرش ماشيني ايجاد شوند و آن‌ها هم فرش بي‌كيفيت و با قيمت پايين توليد كردند. البته نمي‌شد جلوي اين اتفاق را گرفت؛ اما نبايد فرش دست‌بافت را هم رها مي‌كرديم. اين توليد‌كننده‌ي فرش و گليم اضافه كرد: بسياري از هنرهاي اصيل و ارزشمند ايران مانند رنگ‌رزي، كرباس، ابريشم، مخمل و زري‌بافي به اين دليل كه مدام از مجموعه‌اي جدا شدند و به مجموعه‌ي ديگري پيوستند، از بين رفته و نابود شده‌اند. حتا خاطره‌ي آن‌ها محو شده است و نسل امروز اصلا خبري از آن‌ها ندارد. حالا مي‌خواهيم همين بلا را بر سر فرش بياوريم. با اين وضع حتما روزي مي‌رسد كه فرزندان ما اصلا فرش ايراني را نشناسند. انتهاي پيام