پيكر «پرويز مشكاتيان»؛ نوازنده و آهنگساز برجسته‌ي موسيقي، صبح امروز- دوم مهرماه - بر روي دست‌هاي مشتاقان خود از مقابل تالار وحدت تشييع شد. به گزارش خبرنگار موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، خيابان شهريار، از ابتداي حافظ تا خيابان خارك از صبح زود و ساعاتي قبل از شروع مراسم ،در ميان انبوه مشتاقان و عزاداراني كه براي بدرقه «پرويز مشكاتيان» آمده بودند، مشكي پوش شده بود، به طوري كه پيكر زنده ياد مشكاتيان به سختي و با باز شدن مسير كوچكي به درون تالار راه يافت. مراسم با كمي تاخير به دليل ازدحام جمعيت با سخنان كوتاه عباس سجادي شروع شد. در ادامه پيام «حسن كسايي»؛ پيشكسوت و نوازنده‌ي ني كه اين روزها در بستر بيماري است خوانده شد. كسايي در اين پيام كه شب گذشته تلفني خوانده بود، مي‌گويد:« ديروز شهريار فريوسفي و امروز پرويز مشكاتيان! هر لحظه خبري مي‌رسد از رفتن ياري و من در اين ميان مانده‌ام به چه كاري؟ خبر كوتاه است اما، جانكاه. فيروزه‌اي كه از ديار نيشابوري به انگشتري ما رسيد و امروز كه اشكي به ياد يار از دست رفته و و آهي براي آنها كه امروز مانده‌اند، مي‌ريزيم.» در ادامه‌ي اين مراسم «حسين عليزاده» كه سال‌ها در كنار مشكاتيان كار كرده است، گفت: «شايد پرويز اين دلگرمي را ساليان سال از وجود تك تك شما حس كرده بود. براي من راحت نيست درباره‌ي كسي حرف بزنم كه امروز در ميان ما نيست. هر چند كه همه‌ي ما معتقديم پرويز نمرده است.» او ادامه داد: «آثار او و يادش جاودانه است و معتقدم از بزرگترين ويژگي‌هاي او زلال بودن موسيقي‌اش بود كه در دل مردم مي‌نشست و بي‌شك اين بزرگترين مرحله براي يك هنرمند است كه آثارش بر دل مردم بنشيند.» عليزاده تصريح كرد: «با پرويز از دوران نوجواني زندگي كرديم و باور نخواهيم كرد كه امروز اين زندگي از دست رفته است. او روح خود را فشرده كرد تا عصاره‌ي وجودش اهميت يابد. پس ما با او وداع نمي‌كنيم زيرا شما به عنوان پشتيبانان موسيقي دل ما را گرم نگه مي‌داريد تا ما راه خود را ادامه دهيم.» عليزاده درپايان حرف‌هايش تاكيد كرد:« موسيقي بايد حرف خودش را باز كند و در اين مملكت زنده بماند و اگر شما نبوديد شايد اين موسيقي تا امروز خاموش شده بود.» «داريوش پيرنياكان»؛ سخنگوي خانه‌ي موسيقي نيز با خواندن شعري در سوگ اين هنرمند ،گفت: رفتي و رفتن تو آتش نهاد بر دل/ از كاروان چه ماند جز آتشي به منزل او گفت: «پرويز را از نوجواني مي‌شناختم. چهارده، پانزده سال با هم همنوايي كرديم و بعد در دانشگاه تهران و مركز حفظ و اشاعه‌ي موسيقي و در ادامه در گروه «عارف» سازهايمان را كوك كرديم تا زيبايي‌هايي را كه مشكاتيان مي‌آفرينيد به صدا درآوريم. از اين روست كه از لحظه‌ي شنيدن اين خبر در شوك و ترديد هستم و باور ندارم كه پرويز از ميان ما رفته است.» اواضافه كرد: «مشكاتيان هميشه جاودانه است و با زيبايي‌هايي كه در موسيقي آفريده هيچ گاه از ياد ما نخواهد رفت. پس نيازي به معرفي او نيست چون در اين جمع كسي نيست كه او را نشناسد. اما، امروز فرصت آن است تا دردهاي يك جامعه‌ي هنري بازگو شود.» پيرنياكان با طرح يك پرسش ادامه داد: «امروز اين سوال مطرح است كه چرا مشكاتيان در اوج پختگي و سازندگي و توانايي كه براي ساخت قطعات جديد داشت، بايد خانه‌نشين شود و چرا بايد هنرمندان در گوشه‌ي منزل خود دق كنند؟ چرا متوليان به وضع اسف بار موسيقي چاره نمي‌كنند و دامن اين وضعيت مثل خوره به جان موسيقي دانان و هنرمندان مي‌افتد تا آنها را گوشه‌نشين مي‌كند؟» او با تاكيد بر اينكه مشكاتيان در سكوت خود دق كرد، افزود: «چرا او در اوج پختگي نبايد كارهايش را ادامه دهد؟ در دواقع او وضعيت موسيقي و جايگاه آن را مناسب نمي‌ديد و به همين دليل مشتاقانش سال‌ها از او كار جديدي نشنيدند و اين بي‌شك به مسايل پيچيده‌ي فرهنگ امروز موسيقي ما بازمي‌گردد.» پيرنياكان در پايان با درود بر غيرت نيشابوريان و همت شهردار اين شهر گفت: «شهردار نيشابور و مردمان آنجا با جرات از خانواده‌ي مشكاتيان درخواست كردند تا او را در جوار عطار بزرگ به خاك بسپارند زيرا او هم يك عطار بزرگ است.» به گزارش ايسنا؛ در بخش ديگري از اين مراسم «محمدرضا درويشي» نيز ،گفت: «خيلي از موسيقي‌دانان نسل ما امروز خانه‌نشين هستند و خيلي‌ها فرصت هنرنمايي ندارند. زيرا وقتي صحنه را از هنرمند بگيرند، دق مرگ خواهد شد.» درويشي متذكر شد: «مشكاتيان نمرد، بلكه به قتل رسيد و نه توسط يك فرد بلكه توسط شرايط ناجوانمردانه‌ي فرهنگي كه چند نسل در كشور ما حاكم بوده است و اگر ما بخواهيم دنبال مسوولان اين قتل بگرديم، جاي كندوكاو بسياري است.» او عنوان كرد: «آيا مديران فرهنگي در اين دهه يك قدم براي موسيقي برداشته‌اند؟ اين اتفاق مگر در دوره‌هاي بسيار كوتاهي رخ داده باشد. مثلا اولين اركستر سمفونيك خاورميانه در دوره‌ي پرويز محمود در تالار وحدت تشكيل مي‌شود اما، اين اركستر امروز به چه روزي افتاده است؟ از آن زمان كدام هنرستان موسيقي تشكيل شده است؟ پس اين سوال مطرح است كه جاي حمايت مسوولان از موسيقي و موسيقي دانان چه مي‌شود؟» اين آهنگساز ادامه داد: «اين صندلي‌هايي كه مخصوص موسيقي‌ كشور در نهادهاي مختلف است، هيچ خدمتي به موسيقي نكرده است و در اين ميان بزرگ مردي چون پرويز مشكاتيان مي‌ميرد و اين سوال مطرح مي‌شود كه چه بر او گذشته كه بايد در اوج جواني دق مرگ شود؟» درويشي تاكيد كرد: «چه اتفاقي در موسيقي ما در حال افتادن است؟ آيا فرهنگ موسيقي ايران زمين براي مديران اهميت دارد؟ آيا هر روز كه يكي از بزرگان موسيقي مقامي در گوشه‌ي خانه‌اش دق مي‌كند، كسي درباره‌ي آنها حرفي مي‌زند؟ آيا ما امروز بر سر خاك حاج قربان‌ها مي‌رويم و حواس‌مان به غلامحسين سمندري كه در حال مرگ است، هست؟ اين مرگ‌ها براي چه كسي مهم است؟ اينكه امروز بياييم در اينجا جمع شويم و بگوييم او استاد بزرگي بود، كافي نيست. زيرا اين جريان همچنان ادامه دارد.» در ادامه‌ي اين مراسم «همايون شجريان» كه به نمايندگي از خانواده‌ي شجريان در جمع حاضر بود، گفت: «از خودم چيزي ندارم كه قابل تقديم كردن به پرويز مشكاتيان باشد. اما، يكي از قطعات خودش به نام «قاصدك» را به او تقديم مي‌كنم. قاصدك ! هان چه خبر آوردي از كجا وز كه خبر آوردي خوش خبر باشي اما، گرد بام و در من بي‌ثمر مي‌گردي انتظار خبري نيست مرا نه ز ياري نه ز ديار و دياري باري...» «محمدحسين ايماني خوشخو»؛ معاون هنري وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز در پايان اين مراسم گفت: «ديدن شما عزيزان با اين چهره‌هاي غمگين در چنين مراسمي سخت است و براي من كه سال‌ها در اين حوزه كار كرده‌ام، حضور در چنين مراسم‌هايي بسيار سخت‌ است. زيرا كه ما بارها در اين صحنه داغ عزيزان‌مان را ديده‌ايم.» او ادامه داد: «يك سال و نيم قبل توفيق اين را داشتم تا زنده ياد مشكاتيان را در منزلش ببينم و در طول يك ساعت و نيم حرف‌هاي زيادي ردوبدل كرديم و درد و دل‌هاي زيادي از سوي ايشان مطرح شد كه اگر فرصت كنم، يك روز تمام آنها را مي‌نويسم و در اختيار شما قرار مي‌دهم.» او در پايان گفت: «مسووليت همه‌ي ما سنگين است و اميدواريم كه با همت يكديگر راه او را دهيم.» در پايان اين مراسم «آيين مشكاتيان» فرزند زنده ياد پرويز مشكاتيان از حاضران خواهش كرد تا پيكر پدرش را در سكوت تشييع كنند. او گفت: «پرويز مشكاتيان رفت و شما آمده‌ايد تا در غم ما سهيم باشيد. اما، خواهش دارم تا در سكوت حركت كنيم.» گفتني است در اين مراسم هنرمندان بسياري از حوزه‌هاي مختلف حضور داشتند كه از آن جمله مي‌توان به خانواده‌ي كامكارها، عباس كيارستمي، صديق تعريف، كيوان ساكت و غيره اشاره كرد. به گزارش ايسنا، پرويز مشكاتيان روز شنبه - چهارم مهر ماه در جوار آرامگاه عطار نيشابوري به خاك سپرده مي‌شود. انتهاي پيام