گويندگان پيشكسوت راديو در آستانه‌ي 70 سالگي راديو از خاطرات تلخ و شيرين سال‌ها خدمت خود در اين رسانه سخن گفتند.

***

به گزارش خبرنگار سرويس راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مهران دوستي درباره‌ي چگونگي ورود خود به راديو گفت: در ابتدا در دوران جواني به عنوان معاون فني يك كارخانه كار مي‌كردم بعد به عنوان مترجم به كارخانه‌اي در رشت منتقل شدم.سپس به عنوان مدير توليد و پخش به راديو رشت رفتم، روزي گوينده پخش نيامد و من گوينده شدم.

اين برگزيده‌ي صدا با بيان اين كه من از ابتداي علاقمند به گوش كردن راديو بودم خاطرنشان كرد:‌ پس از آن به تهران آمدم برنامه «نگاهي به مطبوعات» يكي از برنامه‌هايي بود كه با همكاري فرامرز كيان در ميدان ارگ ضبط كرديم، در آن موقع روزها از صبح برنامه اجرا مي‌كردم تا هشت شب.

دوستي ادامه داد زماني گوينده «صداي جبهه» بودم. حتي مدتي را هنرپيشگي مي‌كردم. اكنون نيز در راديو جوان هستم .

اين گوينده‌ي فعال راديو تصريح كرد: راديو بايد در كنار كميت به كيفيت نيز بپردازد، و صداي خوب جذب كند چرا كه حيف است از راديو صدا و حرف خوب پخش نشود.

وي گفت:‌ امروز براي برنامه‌ها كمتر هدف داريم، ابتدا بايد تك تك برنامه‌ها هدفگذاري شوند.نيروهاي انساني به مراتب مهم تر از استوديو ديجيتالي است. ما بايد نيروهاي انساني را حفظ كنيم.

دوستي تصريح كرد:‌ در اين كار كسي يك شبه معروف نمي‌شود تلاش زحمت و مطالعه مي‌خواهد يك گوينده‌ي خوب بايد چشمهايش خوب ببيند و گوش‌هايش خوب بشنود كساني كه مي‌خواهند گوينده شوند بايد از تجربيات پيشكسوتان ياد بگيرند.

***

اسماعيل ميرفخرايي،‌ از ديگر گويندگان پيشكسوت راديو اظهار كرد:‌ در سال 45 به تلويزيون و بعد به راديو آمدم ولي عشق من به راديو از زمان دانشجويي شروع مي‌شود زماني كه دانشجوي علوم بودم ولي به راديو مي‌آمدم.

وي با بيان خاطره‌اي از دوران فعاليت خود اظهار كرد:‌ سال‌ها قبل برنامه گفت و گو محوري را برگزار مي‌كرديم كه در آن با استادان پيشكسوت حرف مي‌زديم اين برنامه به گونه‌اي بود كه اكثر كساني كه با آن‌ها صحبت مي‌كرديم يك يا دو هفته بعد فوت مي‌كردند از آن پس به سراغ هر كس ديگري كه مي‌رفتيم مي‌گفتند كه آيا نوبت ما رسيده است !

اين گوينده پيشكسوت توصيه كرد: گويندگان با ادا و اطوار صحبت نكنند و خودشان باشند مخصوصا خانم‌ها حرف " شين " را شش نقطه‌اي تلفظ نكنند.

وي ادامه داد: راديو جايي است كه اگر ادا در بياوريم خيلي زود لو مي‌رويم متاسفانه عده‌اي فكر مي‌كنند اگر با ادا و اصول صحبت كنند موفق‌تر هستند.

ميرفخرايي گفت:‌ از اجراي 70 درصد گويندگان كنوني حرص مي‌خورم در مقابل بعضي از گويندگان جوان خيلي خوب و درست صحبت مي‌كنند.

مير فخرايي در صداي ارگ تصريح كرد: اساس كار گويندگي خوب شنيدن و درست خواندن است من بارها شنيده ام كه مثلا نام يكي از روستاهاي ايران را گويندگان با لحن خارجي تلفظ مي‌كنند.

وي ادامه داد:‌ براي اجرا، برنامه سازي و گويندگي خيلي مهم است كه مجري يا تهيه كننده آن برنامه برد برنامه خود را بدانند و مخاطب خود را بشناسند و براساس آن صحبت كنند.

***

ابوالفضل پوريوسفي نيز درباره‌ي چگونگي نصب و راه اندازي فرستنده راديو در تهران و ايران كرد.

وي با بيان اين كه تاريخچه راديو در ايران از سال 1303 شمسي آغاز شده است اظهار كرد:‌ از اولين كساني كه مركز بي‌سيم را در كشور ما احداث كردند هيچ مدركي نداريم. فقط مي‌دانيم يكسري از پرسنل قشون سابق بودند.

پوريوسفي ادامه داد:‌ دستگاه‌ها متعلق به جماهير شوروي سابق بود و در ابتدا در تلگراف به كار رفت.

***

خسرو معتضد نيز درباره‌ي تاسيس راديو ايران و اين كه چگونه اولين فرستنده راديويي به ايران آمد صحبت كرد و گفت: من پايان نامه دانشگاهي خود را در سال 40 درباره‌ي راديو نوشتم.

وي گفت:‌ در سال 1337 راديو ي سابق ( تهران امروز ) با برنامه‌ي " با زندگي آشتي كنيم " كار خود را به عنوان نويسنده آغاز كردم كه اين برنامه خيلي مورد توجه بود.

اين نويسنده و تاريخ‌نگار با بيان اين كه اولين برنامه‌اي كه اجرا كردم «يوسف و زليخا» بود گفت:‌ به گفته‌ي مرحوم دكتر اردكاني از سال 1306 ما دو دستگاه ضبط صوت سي‌بي در كشور داشتيم كه يكي از آن‌ها به منظور ضبط اظهارات نمايندگان در مجلس و ديگري در دربار شاه بود. چند سال بعد به ما در راديو دستگاه ضبط صوت دادند ولي من نمي‌دانم كه چه ميزان صداي رجال آن موقع در آرشيو صدا موجود است و آيا مثلا صداي قوام السلطنه را داريم يا خير كه البته من فكر مي‌كنم كه بايد موجود باشد.

ادامه دارد....