• چهارشنبه / ۲۰ آذر ۱۳۸۷ / ۱۹:۴۱
  • دسته‌بندی: فرهنگ2
  • کد خبر: 8709-12640
  • خبرنگار : 71191

در نخستين نشست دهمين گردهمايي سالانه‌ي باستان‌شناسي ايران، گزارش‌هايي درباره‌ي «جوبجي»، «نخل ابراهيمي» و «تل تخت» در بندرعباس ارايه شدند

نخستين نشست دهمين گردهمايي سالانه‌ي باستان‌شناسي ايران امروز (20 آذرماه) با ارايه‌ي گزارش اجمالي از كاوش در محوطه‌ي باستاني جوبجي، نخستين فصل كاوش‌هاي باستان‌شناسي در محوطه‌ي نخل ابراهيمي و كاوش لايه‌نگاري تل‌ تخت در پاسارگاد در بندرعباس برگزار شد.

به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين نشست كه اعضاي هيأت رييسه‌ي آن را صادق ملك شهميرزادي، سيدمهدي موسوي كوهپر و باربارا كائيم تشكيل مي‌دادند، سرپرست هيأت كاوش باستان‌شناسي جوبجي در رامهرمز استان خوزستان در ارايه‌ي گزارشي اجمالي از كاوش در اين محوطه، گفت: چند بررسي در طول سال‌هاي گذشته در رامهرمز انجام شده‌اند و اين آرامگاه به‌طور اتفاقي در ارديبهشت‌ماه 1386 كشف شد.

آرمان شيشه‌گر درباره‌ي خصوصيات كشف اين محوطه، اظهار داشت: در اين آرامگاه دو تابوت مفرغي قرار داشتند كه در جهتي مخالف يكديگر بودند. بقاياي اندك، اما قابل بررسي استخوان‌هاي انساني در اين تابوت‌ها بر پايه‌ي مطالعات انسان‌شناسي به دو فرد مؤنث برمي‌گشتند كه روبه شمال دفن شده بودند.

او با اشاره به وجود تعدادي شيء و زيورآلات، گردن‌آويزها و گوشواره‌ها، بيان كرد: شواهد نشان مي‌دهند، آثار زرين درون تابوت‌ها و همراه اين دو زن بوده‌اند. وقتي ما به اين آرامگاه برخورديم، هرچه در آن بود، نابود شده بود و تنها مجموعه‌هاي سالمي كه به‌دست آمدند، پشت اين دوتابوت‌ها قرار داشتند.

سرپرست كاوش‌هاي محوطه‌ي جوبجي با اشاره به وجود تعداد زيادي ظرف سفالي از نوع لعاب‌دار و بدون لعاب، افزود: اين اشيا به‌صورت پيش‌كش همراه اجساد حيوانات در تابوت پيدا شدند.

به گفته‌ي شيشه‌گر، اين آرامگاه به دوره‌ي انتقالي ايلام نو به هخامنشي و آخرين بازمانده‌ي خانواده‌ي شاه ايلامي متعلق بوده است كه در كنار هخامنشيان به صلح مي‌انديشيدند. سرزمين ايران در آن زمان بخشي از سرزمين ايلام بوده است.

به گزارش خبرنگار ايسنا، سرپرست كاوش باستان‌شناسي محوطه‌ي نخل ابراهيمي در ميناب در ادامه‌ي اين گردهمايي در گزارشي از نخستين فصل كاوش‌هاي باستان‌شناسي در اين محوطه، اظهار داشت: جعل نام خليج فارس در دهه‌هاي اخير، ابعاد گسترده‌تري پيدا كرده و بدون ترديد، پس‌زمينه‌ي طرح چنين مسايلي در راستاي اهداف توسعه‌طلبانه و منافع عظيم و غني است.

سيامك سرلك ادامه داد: سال 1386 پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي طرح پژوهش‌هاي باستان‌شناسي حوزه‌ي خليج فارس را مصوب كرد و به مرحله‌ي اجرا گذاشت. اهداف اين طرح، شناخت توالي فرهنگ منطقه از دوره‌ي پيش از تاريخ تا دوره‌ي جديدتر و شناخت شاخصه‌هاي بومي و منطقه‌يي بوده است.

به گفته‌ي او، براي دستيابي به اين اهداف به پيش‌زمينه‌ي انجام بررسي‌هاي منطقه‌يي نياز بود كه با حمايت‌هاي مرحوم دكتر آذرنوش از سال 1381، چهار فصل كاوش در اين منطقه انجام شدند كه محوطه‌ي نخل ابراهيمي يكي از آن‌ها بود.

وي با اشاره به از بين رفتن درصدد بيشتري از اين محوطه توسط قاچاقچيان اشياي عتيقه و بخش گورستان اين محوطه، بيان كرد: بخش استقراري اين محوطه نيز در ضلع جنوبي توسط ماهي‌گيران از بين رفته است.

سرلك با اشاره به مساحت بيش از يك‌ونيم هكتاري بقاياي اين محوطه، ادامه داد: محوطه‌ي نخل ابراهيمي يك محل حكومتي ـ نظارتي كامل مي‌تواند باشد. از يك سو، بازرگاني بين‌المللي خليج فارس و از سوي ديگر، عاملي براي نظارت مي‌تواند درنظر گرفته شود.

سرپرست كاوش‌ محوطه‌ي نخل ابراهيمي ميناب از جمله معضلات در اين محوطه را فعاليت‌هاي قاچاقچيان دانست و تأكيد كرد: اين فعاليت‌ها بسيار شديد در اين منطقه وجود دارند. هرچند بخش ميراث فرهنگي توجه كافي و كاملي را در اين منطقه از خود نشان مي‌دهد؛ ولي به‌دليل وسعت استان،‌ كمبود نيرو، كمبود اعتبار و فعاليت‌هاي سازمان‌يافته‌ي يكسري باند‌هاي بين‌المللي در راستاي از بين بردن مدارك ايران از آب‌هاي خليج‌ فارس، متأسفانه بيشتر محوطه‌هاي هرمزگان تخريب شده‌اند.

وي با اشاره به اين‌كه براي تعيين حريم محوطه و شناخت وقايع معماري و گورها، حدود سه هكتار از وسعت محوطه بررسي شده است، اضافه كرد: شيوه‌ي رايج تدفين در گورستان نخل ابراهيمي، تدفين در خمره بوده كه به جاي در براي پوشش خمره، از يك نيمه‌خمره استفاده مي‌شده است.

در ادامه‌ي اين همايش، رحمت نادري به ارايه‌ي گزارشي درباره‌ي پروژه‌ي تحقيقاتي عصر سنگ در دشت رستم پرداخت و پس از آن، عليرضا عسگري همراه پير فرانچسكو كاليري به ارايه‌ي گزارش‌هاي مقدماتي درباره‌ي كاوش لايه‌نگاري تل تخت در پاسارگاد پرداختند.

عسگري گفت: با انجام كاوش در اين سطح، هم امكان شناخت لايه‌هاي بيشتر فراهم شد و هم در گمانه‌زني شماره‌ي يك، نتايج با تاريخ سكونت و نوع معماري آن‌ها به‌دست آمد. زمان در اين محوطه به سده‌ي پنجم پيش از ميلاد برمي‌گردد و ساختار آن از خشت است.

به گزارش خبرنگار ايسنا، در نشست دوم دهمين گردهمايي سالانه‌ي باستان‌شناسي ايران به هيأت رييسي ميرعابدين كابلي، رمي بوشارلا و نامي از دكتر مسعود آذرنوش، گزارشي درباره‌ي دستاوردهاي باستان‌شناسي گورستان‌هاي خداآفرين توسط عليرضا هژبري نوبري و گزارشي درباره‌ي كاوش‌هاي باستان‌شناختي تپه‌ي سنجر خوزستان توسط عليرضا سرداري ارايه شدند.

انتهاي پيام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha