«وقايع‌نگاري بن لادن» (تاريخ عالم آراي طالبان) نوشته‌ي محمدعلي علومي در نشست شهريورماه «دگرخند» در سالن شماره‌ي دو تالار انديشه‌ي حوزه‌ي هنري نقد شد. به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گستره‌ي محدود مخاطبان داستان‌هاي بلند طنز و انگشت‌شمار بودن آثار مطرح اين حوزه، از جمله مواردي بود که در اين نشست به آن‌ها پرداخته شد. محمدعلي علومي يکي از عوامل استقبال کم از داستان‌هاي بلند طنز را پيچيده‌تر بودن آن‌ها در قياس با داستان بلند دانست و افزود: طنز از زمان افلاطون تا به حال مظلوم بوده و ارسطو نيز مرتبه‌ي آن را پايين‌تر از تراژدي گرفته است. افزون بر اين، مخاطبان حوصله‌ي خواندن داستان طنز بلند را ندارند و اين‌ها باعث شده كه اين‌گونه از داستان، مخاطب زيادي نداشته باشد. او در بخش ديگري از حرف‌هاي خود به غالب شدن تئوري بر خلاقيت از دهه‌ي پيشين اشاره کرد و گفت: نويسندگان ما در آثارشان جهان‌بيني ندارند. شهرام شکيبا نيز در اين‌باره گفت: نوشتن رمان طنز به جهان‌بيني نياز دارد. نبود درک جهان‌بيني در ميان نويسندگان ايراني باعث شده است هيچ رمان بلندي خلق نشود و کم‌تر نويسنده‌اي پيدا مي‌شود که تعريفي از جهان‌بيني داشته باشد. او در ادامه به آثار محمدعلي علومي در حوزه‌ي طنز اشاره کرد و گفت: نوشته‌هاي علومي نشان مي‌دهد که او نگاه خودش را به جهان دارد. اين طنزپرداز افزود: آثار علومي نشان‌دهنده‌ي اين است که در اين عالم چيزي براي او مهم نيست و اين عزيزترين نگاهي است که ممکن است به کسي دست بدهد. کسي که هيچ چيز برايش مهم نيست، معلوم است که جهان را جدي نگرفته و اين اولين گام خداشناسي است. شکيبا همچنين علومي را نويسنده‌اي رند دانست که هم‌زمان به اقبال کوتاه‌مدت و نام‌داري بلندمدت آثارش توجه دارد و استفاده از نام بن لادن و طالبان در اثري را که در غائله‌ي افغانستان نوشته است، دليلي بر اين مدعا دانست. او در پايان گفت: يکي از موفقيت‌هاي علومي اعتنا نکردن به منتقدان است و ضعف او نيز اين است که مخاطب به دليل مستقيم‌گويي‌هايش، خيلي زود به ماجراي کتاب پي مي‌برد. گفتني است در اين نشست که با اجراي رضا ساكي و به کوشش دفتر طنز حوزه‌ي هنري برگزار شد، منوچهر احترامي، ناصر فيض و رؤيا صدر نيز حضور داشتند. انتهاي پيام